آیه لیلة المبیت: تفاوت میان نسخهها
جز
وظیفهٔ شمارهٔ ۵
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
||
خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
در این هنگام که [[پیامبر]]{{صل}} به سوی [[مدینه]] در حرکت بود این [[آیه در شأن علی]]{{ع}} نازل شد: {{متن قرآن|وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يَشْرِي نَفْسَهُ ابْتِغَاءَ مَرْضَاتِ اللَّهِ...}}<ref>«و از مردم کسی است که در به دست آوردن خشنودی خداوند از جان میگذرد و خداوند به بندگان مهربان است» سوره بقره، آیه ۲۰۷.</ref><ref>یحی بن الحسن الحلی، عمده عیون صحاح الاخبار، جزء ۲، ص۲۹۹؛ ثعلبی، ابواسحاقی، احمد بن محمد، الکشف و البیان (تفسیر الثعلبی)، ج۲، ص۱۲۶؛ الاربلی، علی بن عیسی، کشف الغمة فی معرفة الائمه، ج۱، ص۳۱۶؛ یحیی بن الحسن الحلی، خصائص الوحی المبین، ص۱۱۹ – ۱۲۱؛ البحرانی، حلیة الابرار، ج۲، ص۱۰۲-۱۱۷؛ ج۱، ص۱۳۳-۱۵۳؛ بحرانی، تفسیر البرهان، ج۱، ص۴۵۱ - ۴۵۵؛ شیخ الطوسی، الأمالی، ص۲۵۲ و ۲۵۳ و ص۴۴۵ - ۲۴۷ و ص۴۶۳ - ۴۶۹.</ref>. | در این هنگام که [[پیامبر]]{{صل}} به سوی [[مدینه]] در حرکت بود این [[آیه در شأن علی]]{{ع}} نازل شد: {{متن قرآن|وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يَشْرِي نَفْسَهُ ابْتِغَاءَ مَرْضَاتِ اللَّهِ...}}<ref>«و از مردم کسی است که در به دست آوردن خشنودی خداوند از جان میگذرد و خداوند به بندگان مهربان است» سوره بقره، آیه ۲۰۷.</ref><ref>یحی بن الحسن الحلی، عمده عیون صحاح الاخبار، جزء ۲، ص۲۹۹؛ ثعلبی، ابواسحاقی، احمد بن محمد، الکشف و البیان (تفسیر الثعلبی)، ج۲، ص۱۲۶؛ الاربلی، علی بن عیسی، کشف الغمة فی معرفة الائمه، ج۱، ص۳۱۶؛ یحیی بن الحسن الحلی، خصائص الوحی المبین، ص۱۱۹ – ۱۲۱؛ البحرانی، حلیة الابرار، ج۲، ص۱۰۲-۱۱۷؛ ج۱، ص۱۳۳-۱۵۳؛ بحرانی، تفسیر البرهان، ج۱، ص۴۵۱ - ۴۵۵؛ شیخ الطوسی، الأمالی، ص۲۵۲ و ۲۵۳ و ص۴۴۵ - ۲۴۷ و ص۴۶۳ - ۴۶۹.</ref>. | ||
'''[[ادله]] و مدارک [[شأن نزول]]''': [[روایات]] زیادی در منابع مختلف [[تاریخی]]، [[حدیثی]] و [[تفسیری]] [[فریقین]] موافق با همین معنی رسیده است؛ لذا [[علما]] و [[دانشمندان]] فراوانی از [[شیعه]] و [[اهل سنت]] معتقدند که [[آیه]] مورد بحث مربوط به [[حضرت علی]]{{ع}} است و این مطلب را به طور گسترده در کتابهای خویش نقل کردهاند؛ به گونهای که این داستان به حد [[تواتر]] رسیده است یعنی به قدری زیاد نقل شده است که دیگر جایی برای [[انکار]] وجود ندارد<ref>ر.ک: الحلبی، السیرة الحلبیه، ج۲، ص۱۹۲؛ الهیثمی، مجمع الزوائد و منبع الفوائد، ج۷، ص۱۰۰؛ احمد بن محمد بن حنبل، المستند، ج۵، ص۳۰۱، ج۵، حدیث ۳۲۵۱؛ سبط ابن الجوزی، تذکرة الخواص، ص۳۴؛ المالکی، الفصول المهمة فی معرفة احوال الائمه، ص۴۷؛ الگنجی الشافعی، کفایة الطالب فی مناقب علی بن ابیطالب{{ع}}، ص۲۳۹؛ الرازی، محمد بن عمر، تفسیر الکبیر (مفاتیح الغیب)، ج۲؛ القرطبی، الجامع لاحکام القرآن، ج۲، ص۲۴؛ الأندلسی، البحر المحیط، ج۲، ص۳۳۴؛ ابن مردویه، مناقب علی بن ابیطالب{{ع}}، ص۲۲۳-۲۲۴؛ الشبلنجی، نور الابصار، ص۱۳۲؛ ابن المنظور، مختصر تاریخ دمشق، ج۲، ص۱۷۴؛ ابن الاثیر الجزری، اسد الغابة فی معرفة الصحابه، ج۴، ص۱۷۴؛ الآلوسی، روح المعانی فی تفسیر القرآن العظیم و السبع المثانی، ج۲، ص۱۶۶؛ الیعقوبی، تاریخ الیعقوبی، ج۲، ص۳۹؛ فیروز آبادی، فضائل الخمسه من الصحاح السته، ج۲، ص۳۴۵ به بعد؛ الاربلی، کشف الغمه فی معرفة الائمه، ج۱، ص۳۱۶؛ الحاکم الحسکانی، المستدرک علی الصحیحین، ج۳، ص۲۲۸.</ref>. | '''[[ادله]] و مدارک [[شأن نزول]]''': [[روایات]] زیادی در منابع مختلف [[تاریخی]]، [[حدیثی]] و [[تفسیری]] [[فریقین]] موافق با همین معنی رسیده است؛ لذا [[علما]] و [[دانشمندان]] فراوانی از [[شیعه]] و [[اهل سنت]] معتقدند که [[آیه]] مورد بحث مربوط به [[حضرت علی]]{{ع}} است و این مطلب را به طور گسترده در کتابهای خویش نقل کردهاند؛ به گونهای که این داستان به حد [[تواتر]] رسیده است یعنی به قدری زیاد نقل شده است که دیگر جایی برای [[انکار]] وجود ندارد<ref>ر. ک: الحلبی، السیرة الحلبیه، ج۲، ص۱۹۲؛ الهیثمی، مجمع الزوائد و منبع الفوائد، ج۷، ص۱۰۰؛ احمد بن محمد بن حنبل، المستند، ج۵، ص۳۰۱، ج۵، حدیث ۳۲۵۱؛ سبط ابن الجوزی، تذکرة الخواص، ص۳۴؛ المالکی، الفصول المهمة فی معرفة احوال الائمه، ص۴۷؛ الگنجی الشافعی، کفایة الطالب فی مناقب علی بن ابیطالب{{ع}}، ص۲۳۹؛ الرازی، محمد بن عمر، تفسیر الکبیر (مفاتیح الغیب)، ج۲؛ القرطبی، الجامع لاحکام القرآن، ج۲، ص۲۴؛ الأندلسی، البحر المحیط، ج۲، ص۳۳۴؛ ابن مردویه، مناقب علی بن ابیطالب{{ع}}، ص۲۲۳-۲۲۴؛ الشبلنجی، نور الابصار، ص۱۳۲؛ ابن المنظور، مختصر تاریخ دمشق، ج۲، ص۱۷۴؛ ابن الاثیر الجزری، اسد الغابة فی معرفة الصحابه، ج۴، ص۱۷۴؛ الآلوسی، روح المعانی فی تفسیر القرآن العظیم و السبع المثانی، ج۲، ص۱۶۶؛ الیعقوبی، تاریخ الیعقوبی، ج۲، ص۳۹؛ فیروز آبادی، فضائل الخمسه من الصحاح السته، ج۲، ص۳۴۵ به بعد؛ الاربلی، کشف الغمه فی معرفة الائمه، ج۱، ص۳۱۶؛ الحاکم الحسکانی، المستدرک علی الصحیحین، ج۳، ص۲۲۸.</ref>. | ||
'''اعترافات برخی از [[دانشمندان اهل سنت]]''': [[ابن ابی الحدید معتزلی]]، شارح معروف [[نهج البلاغه]]، از استاد خویش [[ابوجعفر اسکافی]] (م ۲۴۰ق)، که از [[مشایخ]] [[معتزله]] است، نقل میکند: {{عربی|قد ثبت بالتواتر حديث الفراش، ولا يجحده الا مجنون أو غير مخالط لاهل الملة... و قد روى المفسرون كلهم: أن قول الله تعالى: {{متن قرآن|وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يَشْرِي نَفْسَهُ ابْتِغَاءَ مَرْضَاتِ اللَّهِ...}} انزلت في علي ليلة المبيت على الفراش}}<ref>ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۱۳، ص۲۶۱-۲۶۲.</ref>؛ یعنی [[حدیث]] خوابیدن علی{{ع}} در بستر [[پیامبر اسلام]]{{صل}} به [[تواتر]] ثابت شده و قابل [[انکار]] نیست؛ بنابراین جز [[انسان]] دیوانه و [[مجنون]] یا کسی که با [[مسلمانان]] معاشرتی ندارد، هیچ کس چنین روایتی را انکار نمیکند؛ زیرا تمام [[مفسران]] [[اتفاق نظر]] دارند که [[آیه شریفه]] {{متن قرآن|وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يَشْرِي نَفْسَهُ ابْتِغَاءَ مَرْضَاتِ اللَّهِ...}} در شب [[لیلة المبیت]] در [[شأن علی]]{{ع}} نازل شده است<ref>[[محمد ساعدی|ساعدی، محمد]]، [[آیات امامت و ولایت در تفسیر المنار (کتاب)|آیات امامت و ولایت در تفسیر المنار]]، ص ۲۹۰.</ref>. | '''اعترافات برخی از [[دانشمندان اهل سنت]]''': [[ابن ابی الحدید معتزلی]]، شارح معروف [[نهج البلاغه]]، از استاد خویش [[ابوجعفر اسکافی]] (م ۲۴۰ق)، که از [[مشایخ]] [[معتزله]] است، نقل میکند: {{عربی|قد ثبت بالتواتر حديث الفراش، ولا يجحده الا مجنون أو غير مخالط لاهل الملة... و قد روى المفسرون كلهم: أن قول الله تعالى: {{متن قرآن|وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يَشْرِي نَفْسَهُ ابْتِغَاءَ مَرْضَاتِ اللَّهِ...}} انزلت في علي ليلة المبيت على الفراش}}<ref>ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۱۳، ص۲۶۱-۲۶۲.</ref>؛ یعنی [[حدیث]] خوابیدن علی{{ع}} در بستر [[پیامبر اسلام]]{{صل}} به [[تواتر]] ثابت شده و قابل [[انکار]] نیست؛ بنابراین جز [[انسان]] دیوانه و [[مجنون]] یا کسی که با [[مسلمانان]] معاشرتی ندارد، هیچ کس چنین روایتی را انکار نمیکند؛ زیرا تمام [[مفسران]] [[اتفاق نظر]] دارند که [[آیه شریفه]] {{متن قرآن|وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يَشْرِي نَفْسَهُ ابْتِغَاءَ مَرْضَاتِ اللَّهِ...}} در شب [[لیلة المبیت]] در [[شأن علی]]{{ع}} نازل شده است<ref>[[محمد ساعدی|ساعدی، محمد]]، [[آیات امامت و ولایت در تفسیر المنار (کتاب)|آیات امامت و ولایت در تفسیر المنار]]، ص ۲۹۰.</ref>. |