ابوالفرج اصفهانی: تفاوت میان نسخه‌ها

{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[ابوالفرج اصفهانی در تراجم و رجال]] - [[ابوالفرج اصفهانی در تاریخ اسلامی]]| پرسش مرتبط  = }}

[[علی بن حسین بن محمد اموی قرشی]]، مشهور به «[[ابو الفرج اصفهانی]]»، [[محدث]] و [[مورخ]] و ادیب و شاعر و موسیقی‌شناس، و از اعقاب [[مروان حمار]]، آخرین [[خلیفه]] [[اموی]] بود. خاندانش در [[اصفهان]] ساکن و بعضی از آنها محدث و عالم بودند و [[مذهب تشیع]] داشتند. او در [[عهد]] المعتضد (۲۸۹ - ۲۴۲ق) در اصفهان متولد شد. در [[کودکی]] به [[بغداد]] رفت و در آنجا به تحصیل پرداخت. از عنفوان [[جوانی]] به جمع [[اخبار]] ادبا و موسیقی‌دانان و استماع اخبار نادر [[تاریخی]] و ضبط [[احادیث]] و اشعار و ترانه‌ها [[شوق]] داشت. [[نبوغ]] و [[پشتکار]] و قریحه وی سبب شد مورد [[تشویق]] [[آل بویه]] در [[ری]] و بغداد و [[آل حمدان]] در [[شام]] و [[امویان]] در [[اندلس]] واقع شود. او در زمینه موسیقی، کتاب «اغانی» را نوشت ولی با نگاشتن کتاب «[[مقاتل]] الطالبیین» که پیرامون شرح احوال [[خاندان]] و [[اولاد]] [[ابوطالب]]{{ع}} می‌باشد، چهره متفاوت پیدا نمود. او در آثار و اشعار خویش اظهار [[تشیع]] نموده است. ولی [[علامه حلی]] و بعضی [[علمای امامیه]] او را [[شیعه]] زیدی‌مذهب دانسته‌اند. و هیچ بعید نیست که سبب [[دوستی]] وی و خاندانش با [[علویان]] در آن [[روزگار]]، [[کینه]] مشترکی بوده باشد که از [[عباسیان]] در [[دل]] داشته‌اند. وی در ۱۴ [[ذیحجه]] [[سال ۳۵۶ هجری]] قمری در بغداد [[وفات]] کرد<ref>به نقل از: مقدمه مقاتل الطالبیین.</ref><ref>[[حسین محمدی|محمدی، حسین]]، [[رضانامه (کتاب)|رضانامه]] ص ۴۹.</ref>