پرش به محتوا

احسن القصص: تفاوت میان نسخه‌ها

۴ بایت اضافه‌شده ،  ‏۲۴ اوت ۲۰۲۲
جز
خط ۶: خط ۶:
اصل قص و قَصَص به معنای پی‌جویی است. سرگذشت را [[قصص]] و قصه گویند؛ چون گوینده، آن را تعقیب می‌کند.
اصل قص و قَصَص به معنای پی‌جویی است. سرگذشت را [[قصص]] و قصه گویند؛ چون گوینده، آن را تعقیب می‌کند.


قرآن را احسن‌القصص نامیده‌اند؛ چون الفاظ بسیاری را در نهایت [[فصاحت]] و [[بلاغت]] به صورت [[زیبا]] و فوق‌العاده شیرین و گوارا (از نظر ظاهر) و بسیار پرمحتوا (از جهت [[باطن]]) با عالی‌ترین و شیرین‌ترین معانی به هم آمیخته است. همچنین در آن از [[اخبار]] [[امت‌های پیشین]] و [[حوادث آینده]] و جمیع آن‌چه [[انسان]] تا [[روز قیامت]] به آن محتاج است، با شیرین‌ترین لفظ و در [[بهترین]] [[نظم]] و ترتیب آمده است<ref>زرکشی، محمد بن بهادر، البرهان فی علوم القرآن(باحاشیه)،جلد۱،صفحه ۲۷۶؛ قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن،جلد۶،صفحه ۱۲؛ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه،جلد۹،صفحه ۳۰۱؛ رامیار، محمود، تاریخ قرآن،صفحه ۳۲؛ سیوطی، عبد الرحمان بن ابی بکر، الاتقان فی علوم القرآن، جلد۱،صفحه ۱۸۱</ref>.<ref>[[فرهنگ‌نامه علوم قرآنی (کتاب)|فرهنگ نامه علوم قرآنی]]، ج۱، ص۵۶۶.</ref>
قرآن را احسن‌القصص نامیده‌اند؛ چون الفاظ بسیاری را در نهایت [[فصاحت]] و [[بلاغت]] به صورت [[زیبا]] و فوق‌العاده شیرین و گوارا (از نظر ظاهر) و بسیار پرمحتوا (از جهت [[باطن]]) با عالی‌ترین و شیرین‌ترین معانی به هم آمیخته است. همچنین در آن از [[اخبار]] [[امت‌های پیشین]] و [[حوادث آینده]] و جمیع آن‌چه [[انسان]] تا [[روز قیامت]] به آن محتاج است، با شیرین‌ترین لفظ و در [[بهترین]] [[نظم]] و ترتیب آمده است<ref>زرکشی، محمد بن بهادر، البرهان فی علوم القرآن(باحاشیه)، جلد۱،صفحه ۲۷۶؛ قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، جلد۶،صفحه ۱۲؛ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، جلد۹،صفحه ۳۰۱؛ رامیار، محمود، تاریخ قرآن، صفحه ۳۲؛ سیوطی، عبد الرحمان بن ابی بکر، الاتقان فی علوم القرآن، جلد۱،صفحه ۱۸۱</ref>.<ref>[[فرهنگ‌نامه علوم قرآنی (کتاب)|فرهنگ نامه علوم قرآنی]]، ج۱، ص۵۶۶.</ref>


== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==
۱۱۸٬۲۸۱

ویرایش