آیه تأویل در کلام اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[آیات قرآن]] که همه از سوی [[خداوند]] نازل شده، بنابر سطح [[درک]] و [[طهارت]] افراد مختلف، به دو بخش تقسیم می‌شود: برخی از [[آیات]] دارای معنا و غرضی روشن‌اند؛ اما برخی دیگر آیاتی هستند که وجوه گوناگونی از معنای آنها قابل استفاده است و در نتیجه، در غرضی که خداوند از [[نزول]] آنها [[اراده]] فرموده تشابه حاصل می‌شود. دسته اول [[محکمات]] و دسته دوم [[متشابهات]] است. کسانی که دارای [[ایمانی]] استوارند، در برابر [[آیات متشابه]] توقف می‌کنند تا از [[راسخین در علم]] و آگاهان به [[کلام]] [[وحی]]، مراد اصلی آن را سؤال کنند. اما فتنه‌جویان و [[منافقان]] [[بیماردل]] از آیات متشابه در جهت اغراض خود استفاده می‌کنند و به جای مراجعه به راسخین در علم، به تفسیرهای ناصحیح خود [[تمسک]] می‌جویند؛ آنها [[قرآن]] را دست‌آویزی برای اغراض خویش قرار داده و [[فتنه‌انگیزی]] می‌کنند.

با توجه به اینکه قرآن [[کتاب الهی]] است و [[امت]] در همه ایام محتاج آن است و باید به همه [[آیات قرآن]] عمل کند؛ لذا لازم است در همه زمان‌ها کسانی باشند که از [[تأویل آیات]] [[الهی]]، خواه محکمات یا متشابهات، باخبر باشند تا بتوانند متشابهات قرآن را به درستی و آن‌چنان که مرضیّ [[رضای الهی]] است، به محکمات برگردانده و امت را از [[تحیر]] و فرو افتادن در ورطه هلاک و نیز فتنه‌گری فتنه‌جویان [[نجات]] دهند. در نتیجه، [[وجود امام]] در همه زمان‌ها ضروری است.

اولاً، آیات متشابه قرآن را تنها راسخین در قرآن می‌توانند [[تفسیر]] و تبیین نمایند {{متن قرآن|وَمَا يَعْلَمُ تَأْوِيلَهُ إِلَّا اللَّهُ وَالرَّاسِخُونَ فِي الْعِلْمِ}}.

در مرحله بعد نیز قیاسی استثنایی را به شکل زیر ترتیب می‌دهیم و می‌گوییم: