جز
وظیفهٔ شمارهٔ ۵، قسمت دوم
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
| پرسش مرتبط = | | پرسش مرتبط = | ||
}} | }} | ||
از [[فضایل]] و ویژگی‌های حضرت علی{{ع}}، خواندن [[آیات]] سورۀ برائت (توبه) در مراسم [[حج]] [[سال نهم هجری]] در [[مکّه]] و اجرای مراسم "[[برائت از مشرکین]]" توسّط آن حضرت است. | از [[فضایل]] و ویژگی‌های حضرت علی {{ع}}، خواندن [[آیات]] سورۀ برائت (توبه) در مراسم [[حج]] [[سال نهم هجری]] در [[مکّه]] و اجرای مراسم "[[برائت از مشرکین]]" توسّط آن حضرت است. | ||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
بعد از نزول آیات ابتدایی سوره برائت، [[پیامبر خاتم|پیامبر اسلام]]{{صل}} ابتدا [[آیات]] را به [[ابوبکر]] سپرد تا به [[مکه]] رفته و در روز [[عید قربان]]، در [[منا]] و در جمع [[حاجیان]] بخواند، آیاتی که مضمون آنها اعلام [[بیزاری]] [[خدا]] و [[پیامبر|رسول]] از [[مشرکین]] و تعیین ضرب الأجلی چهارماهه برای آنان بود که یا [[اسلام]] را بپذیرند، یا آمادۀ [[جنگ]] باشند. | بعد از نزول آیات ابتدایی سوره برائت، [[پیامبر خاتم|پیامبر اسلام]] {{صل}} ابتدا [[آیات]] را به [[ابوبکر]] سپرد تا به [[مکه]] رفته و در روز [[عید قربان]]، در [[منا]] و در جمع [[حاجیان]] بخواند، آیاتی که مضمون آنها اعلام [[بیزاری]] [[خدا]] و [[پیامبر|رسول]] از [[مشرکین]] و تعیین ضرب الأجلی چهارماهه برای آنان بود که یا [[اسلام]] را بپذیرند، یا آمادۀ [[جنگ]] باشند. | ||
[[پیامبر]]، قطعنامه‌ای در چهار ماده تنظیم کرد که پس از [[قرائت]] [[آیات]] [[سورۀ توبه]]، بر [[مردم]] خوانده شود. جمعی را هم همراه [[ابوبکر]] برای انجام این [[مأموریت]] فرستاد. [[ابوبکر]] چیزی از [[مدینه]] دور نشده بود که از سوی [[خداوند]]، پیک [[وحی]] آمد و [[پیام]] آورد که: {{عربی|لا یؤدی عنک الا أنت أو رجل منک}}. این [[پیام]] را جز تو یا مردی از تو نباید برساند. آن حضرت، [[امام علی|امیرالمؤمنین]]{{ع}} را با گروهی اعزام کرد و در [[ذو الحلیفه]] ([[مسجد]] [[شجره]]) به [[ابوبکر]] رسیدند و [[دستور پیامبر]] را [[ابلاغ]] کردند. [[انس بن مالک]] چنین [[نقل]] می‌کند: {{عربی|انّ رسول اللّه بعث ببرائة مع أبی بکر إلی أهل مکّة فلمّا بلغ ذا الحلیفة بعث الیه فردّه و قال: «لا یذهب بها إلاّ رجل من اهل بیتی»، فبعث علیّا}}<ref> تفسیر مجمع البیان، طبرسی، ج ۳ ص ۳</ref>.<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۴۲.</ref> | [[پیامبر]]، قطعنامه‌ای در چهار ماده تنظیم کرد که پس از [[قرائت]] [[آیات]] [[سورۀ توبه]]، بر [[مردم]] خوانده شود. جمعی را هم همراه [[ابوبکر]] برای انجام این [[مأموریت]] فرستاد. [[ابوبکر]] چیزی از [[مدینه]] دور نشده بود که از سوی [[خداوند]]، پیک [[وحی]] آمد و [[پیام]] آورد که: {{عربی|لا یؤدی عنک الا أنت أو رجل منک}}. این [[پیام]] را جز تو یا مردی از تو نباید برساند. آن حضرت، [[امام علی|امیرالمؤمنین]] {{ع}} را با گروهی اعزام کرد و در [[ذو الحلیفه]] ([[مسجد]] [[شجره]]) به [[ابوبکر]] رسیدند و [[دستور پیامبر]] را [[ابلاغ]] کردند. [[انس بن مالک]] چنین [[نقل]] می‌کند: {{عربی|انّ رسول اللّه بعث ببرائة مع أبی بکر إلی أهل مکّة فلمّا بلغ ذا الحلیفة بعث الیه فردّه و قال: «لا یذهب بها إلاّ رجل من اهل بیتی»، فبعث علیّا}}<ref> تفسیر مجمع البیان، طبرسی، ج ۳ ص ۳</ref>.<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۴۲.</ref> | ||
== شجاعت امیرالمؤمنین {{ع}} و ابلاغ آیات برائت == | == شجاعت امیرالمؤمنین {{ع}} و ابلاغ آیات برائت == | ||
[[مسؤولیت]] مهمّ [[ابلاغ]] [[پیام]] [[برائت از مشرکین]] و [[تهدید]] [[بت‌پرستان]]، [[شجاعت]] و [[قاطعیت]] و [[ایمانی]] می‌خواست که در وجود [[امام علی|علی]]{{ع}} تجسّم یافته بود. آن حضرت نیز طبق [[فرمان پیامبر]]، [[آیات]] نخست این [[سوره]] و قطعنامۀ ویژه را با صدای رسا در [[منا]] و [[جمرۀ عقبه]] خواند. نتیجۀ آن هشدار و قطعنامه، برچیده شدن اساس [[بت‌پرستی]] در اواسط [[سال دهم هجری]] از سراسر [[حجاز]] بود<ref>بحار الأنوار، ج ۲۱ ص ۲۶۶، نیز ر. ک: بحار الأنوار، ج ۳۵ ص ۲۸۴</ref>.<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۴۲.</ref> | [[مسؤولیت]] مهمّ [[ابلاغ]] [[پیام]] [[برائت از مشرکین]] و [[تهدید]] [[بت‌پرستان]]، [[شجاعت]] و [[قاطعیت]] و [[ایمانی]] می‌خواست که در وجود [[امام علی|علی]] {{ع}} تجسّم یافته بود. آن حضرت نیز طبق [[فرمان پیامبر]]، [[آیات]] نخست این [[سوره]] و قطعنامۀ ویژه را با صدای رسا در [[منا]] و [[جمرۀ عقبه]] خواند. نتیجۀ آن هشدار و قطعنامه، برچیده شدن اساس [[بت‌پرستی]] در اواسط [[سال دهم هجری]] از سراسر [[حجاز]] بود<ref>بحار الأنوار، ج ۲۱ ص ۲۶۶، نیز ر. ک: بحار الأنوار، ج ۳۵ ص ۲۸۴</ref>.<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۴۲.</ref> | ||
== برائت، علامت آشتی‌ناپذیری توحید و شرک == | == برائت، علامت آشتی‌ناپذیری توحید و شرک == | ||
انجام این مراسم، نشان [[قدرت]] و [[هیمنه]] و شکوه [[مکتب]] [[توحید]] بر ضدّ [[شرک]] است و گویای آشتی‌ناپذیری [[موحّدان]] و [[مشرکان]]. [[امام خمینی]] که [[احیاگر]] اجرای مراسم [[برائت]] از [[مشرکان]] در [[حجّ]] ابراهیمی است، می‌گوید: "[[اعلان]] [[برائت]] در [[حج]]، [[تجدید]] [[میثاق]] [[مبارزه]] و تمرین [[تشکّل]] [[مجاهدان]] برای ادامۀ [[نبرد]] با [[کفر]] و [[شرک]] و بت‌پرست‌هاست و به [[شعار]] هم خلاصه نمی‌شود که سرآغاز علنی ساختن منشور [[مبارزه]] و [[سازماندهی]] [[جنود]] [[خدای تعالی]] در برابر [[جنود]] [[ابلیس]] و [[ابلیس]] صفتان است و از اصول اولیّۀ [[توحید]] به‌شمار می‌رود و اگر [[مسلمانان]] در خانۀ ناس و [[خانۀ خدا]] از [[دشمنان خدا]] [[اظهار برائت]] نکنند، پس در کجا می‌توانند اظهار نمایند؟ و اگر [[حرم]] و [[کعبه]] و [[مسجد]] و [[محراب]]، سنگر و [[پشتیبان]] [[سربازان خدا]] و مدافعان [[حرم]] و [[حرمت]] [[انبیا]] نیست، پس مأمن و [[پناهگاه]] آنان در کجاست؟ خلاصه، [[اعلان]] [[برائت]] مرحلۀ اوّل [[مبارزه]] و ادامۀ آن مراحل دیگر [[وظایف]] ماست و در هر عصر و زمانی جلوه‌ها و شیوه‌ها و برنامه‌های متناسب خود را می‌طلبد...<ref>صحیفۀ نور، ج ۲۰ ص ۱۱۲</ref>. | انجام این مراسم، نشان [[قدرت]] و [[هیمنه]] و شکوه [[مکتب]] [[توحید]] بر ضدّ [[شرک]] است و گویای آشتی‌ناپذیری [[موحّدان]] و [[مشرکان]]. [[امام خمینی]] که [[احیاگر]] اجرای مراسم [[برائت]] از [[مشرکان]] در [[حجّ]] ابراهیمی است، می‌گوید: "[[اعلان]] [[برائت]] در [[حج]]، [[تجدید]] [[میثاق]] [[مبارزه]] و تمرین [[تشکّل]] [[مجاهدان]] برای ادامۀ [[نبرد]] با [[کفر]] و [[شرک]] و بت‌پرست‌هاست و به [[شعار]] هم خلاصه نمی‌شود که سرآغاز علنی ساختن منشور [[مبارزه]] و [[سازماندهی]] [[جنود]] [[خدای تعالی]] در برابر [[جنود]] [[ابلیس]] و [[ابلیس]] صفتان است و از اصول اولیّۀ [[توحید]] به‌شمار می‌رود و اگر [[مسلمانان]] در خانۀ ناس و [[خانۀ خدا]] از [[دشمنان خدا]] [[اظهار برائت]] نکنند، پس در کجا می‌توانند اظهار نمایند؟ و اگر [[حرم]] و [[کعبه]] و [[مسجد]] و [[محراب]]، سنگر و [[پشتیبان]] [[سربازان خدا]] و مدافعان [[حرم]] و [[حرمت]] [[انبیا]] نیست، پس مأمن و [[پناهگاه]] آنان در کجاست؟ خلاصه، [[اعلان]] [[برائت]] مرحلۀ اوّل [[مبارزه]] و ادامۀ آن مراحل دیگر [[وظایف]] ماست و در هر عصر و زمانی جلوه‌ها و شیوه‌ها و برنامه‌های متناسب خود را می‌طلبد...<ref>صحیفۀ نور، ج ۲۰ ص ۱۱۲</ref>. | ||
مسؤولیتی به این [[عظمت]] و پیامی به این سترگی باید از زبان شخصیتی چون [[امام علی|علی بن ابی طالب]]{{ع}} به [[گوش]] [[مشرکان]] رسانده شود که [[بت‌شکن]] [[تاریخ]] و پاک‌سازندۀ [[کعبه]] و [[حرم]] از بت‌های [[مشرکان]] است. این [[فضیلت]] بزرگ، در منابع متعدد [[شیعه]] و [[اهل سنت]] [[نقل]] شده است. [[علامۀ امینی]] ۷۳ نفر از [[راویان]] این [[حدیث]] را از مورخان و مفسّران [[اهل سنت]] نام می‌برد<ref>الغدیر، ج ۶ ص ۳۳۸</ref> و نمونه‌هایی از نقل‌های [[تاریخی]] و [[روایی]] را می‌آورد و در نهایت به [[افضلیّت]] [[امیر المؤمنین]] {{ع}} و [[شایستگی]] او برای [[امامت]] و [[پذیرش]] [[امانت]] [[دین‌آموزی]] و [[تبلیغ احکام الهی]] [[استدلال]] می‌کند<ref>الغدیر، ج ۶ ص ۳۵۰</ref>.<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۴۲.</ref> | مسؤولیتی به این [[عظمت]] و پیامی به این سترگی باید از زبان شخصیتی چون [[امام علی|علی بن ابی طالب]] {{ع}} به [[گوش]] [[مشرکان]] رسانده شود که [[بت‌شکن]] [[تاریخ]] و پاک‌سازندۀ [[کعبه]] و [[حرم]] از بت‌های [[مشرکان]] است. این [[فضیلت]] بزرگ، در منابع متعدد [[شیعه]] و [[اهل سنت]] [[نقل]] شده است. [[علامۀ امینی]] ۷۳ نفر از [[راویان]] این [[حدیث]] را از مورخان و مفسّران [[اهل سنت]] نام می‌برد<ref>الغدیر، ج ۶ ص ۳۳۸</ref> و نمونه‌هایی از نقل‌های [[تاریخی]] و [[روایی]] را می‌آورد و در نهایت به [[افضلیّت]] [[امیر المؤمنین]] {{ع}} و [[شایستگی]] او برای [[امامت]] و [[پذیرش]] [[امانت]] [[دین‌آموزی]] و [[تبلیغ احکام الهی]] [[استدلال]] می‌کند<ref>الغدیر، ج ۶ ص ۳۵۰</ref>.<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۴۲.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||