ابوبحر بکراوی: تفاوت میان نسخه‌ها

نام و [[نسب]] او [[عبدالرحمان بن عثمان بن ابی‌امیه]] است که در انتساب به جد بالای خود [[ابوبکره ثقفی]]، به او [[بکراوی]] می‌گویند<ref>ابن حبان، ج۲، ص۶۱؛ سمعانی، ج۱، ص۳۸۴.</ref>. وی از [[محدثان]] [[بصری]] است که احادیثش مورد قبول محدثان قرار نگرفته و [[رجال]] شناسان نیز وی را [[تضعیف]] کرده‌اند<ref>بخاری، ج۵، ص۳۲۱؛ ابن معین، ج۲، ص۱۶۵؛ احمد بن حنبل، ج۳، ص۱۰۱؛ عقیلی، ج۲، ص۳۳۵؛ ابن عدی، ج۴، ص۲۹۶.</ref> هرچند برخی وی را [[ثقه]] می‌دانند<ref>عجلی، ج۲، ص۲.</ref>. مرگش در سال ۱۹۵ رخ داد<ref>بخاری، ج۵، ص۳۲۱؛ ابن حبان، ج۲، ص۶۱.</ref>. بنابراین، نمی‌تواند از [[صحابه]] باشد و [[احادیث]] نقل شده از وی، با چندین واسطه به [[رسول خدا]] {{صل}} می‌رسد. اما [[دولابی]] او را در صحابه مشهور به [[کنیه]] آورده<ref>دولابی، ج۱، ص۳۶.</ref> و [[حدیثی]] از وی بدین مضمون نقل کرده است که هر کس [[خدا]] بدو روی نکو و جایگاه [[شایسته]] داد و [[پدر]] و مادرش را عیب‌ناک نکردند <ref>(و لم یشنه والداه؛ در [[روایت]] دیگر: فی موضع لا بشینه که کنایه از [[پاکی]] مولد است)</ref>، از [[برگزیدگان خدا]] در [[روز قیامت]] است<ref>دولابی، ج۱، ص۳۶؛ ابن حجر، ج۷، ص۲۹.</ref>. [[ابن حجر]] این احتمال را داده که [[حدیث]] مرسل باشد<ref>ابن حجر، ج۷، ص۲۹.</ref>. دولابی، [[حدیث]] دیگری با همین مضمون نقل کرده که سندش به ابوبحر منتهی نمی‌شود، ولی چند تن از افراد یاد شده در سلسله [[سند]] آن، با حدیث ابوبحر مشترک تکرار هستند<ref>دولابی، ج۱، ص۳۶.</ref>. حدیث ابوبحر در کتاب دیگر تکرار نشده، ولی حدیث دوم در منابع دیگر تکرار شده و شبیه آن در کتاب‌های [[شیعی]]، با سندی که به [[ائمه]] می‌رسد یافت می‌شود<ref>صدوق، ص۱۶۶.</ref><ref>[[منصور داداش نژاد|داداش نژاد، منصور]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۱ (کتاب)|مقاله «ابوبحر بکراوی»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۱، ص:۱۳۹-۱۴۰.</ref>