ازداذ فارسی یمانی: تفاوت میان نسخه‌ها

ازداذ را در برخی منابع، [[یزداذ بن فَسَاءَة فارسی یمانی]]<ref>مزی، ج۱، ص۵۰۰؛ ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۱۹۹.</ref>، [[یزداذ بن عیسی]]<ref>ابن اثیر، ج۱، ص۱۹۱.</ref>، [[أزداد بن قساة]]<ref>ذهبی، ج۲، ص۱۳۳.</ref> و نیز [[ازداد بن فسوة]] گویند<ref>ابن راهویه، ج۳، ص۶۲۷.</ref> و وی را مولای [[بَحیر بن ریسان]] معرفی کرده‌اند<ref>مزی، ج۱، ص۵۰۰؛ ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۱۹۹.</ref>. در [[صحابی]] بودن وی [[اختلاف]] است. برخی وی را صحابی دانسته‌اند<ref>ابن حجر، تهذیب، ج۱، ص۱۷۵؛ ابن اثیر، ج۱، ص۱۹۱؛ ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۳۳۶ و ۳۳۷.</ref> و مستند آن، روایتی است که فرزند او عیسی از پدرش أزداذ از [[رسول خدا]] {{صل}} در مورد چگونه استبرا کردن با استنجا نقل کرده است که [[پیامبر]] فرمود: {{متن حدیث|إذا بالَ أَحَدُكُمْ فَلْيَنْتُرْ ذَكَرَهُ ثلاث مَرَّاتٍ}}<ref>احمدبن حنبل، ج۴، ص۳۴۷؛ ابن عبدالبر، ج۴، ص۱۵۱ و ص۱۵۲.</ref>؛ همچنین [[روایت]] می‌کند: {{متن حدیث| إِنَّ النَّبِيَّ كَانَ أَ ذَا بَالَ نَتَرَ ذَكَرَهُ ثَلَاثَ نَتَرات}}؛ این روایت از [[سیره عملی]] پیامبر [[آگاهی]] می‌دهد که [[حضرت]] این گونه استبرا می‌کردند<ref>بیهقی، ج۱، ص۱۱۳.</ref>.

افزون بر روایت یادشده، گزارش دیگری هم از او در دست است که به دوران پس از [[رسول خدا]] {{صل}} مربوط می‌شود. [[ابراهیم بن حکم]] از پدرش نقل می‌کند که او، [[عکرمه]] و أزداد بن فسوة نشسته بودند و أزداد گفت: یکی از پسران محمد یا عبدالرحمان، [[پسران]] [[ابو بکر]] که دائم الخمر بود هنگام [[مرگ]] گفت: خداوندا! نه از خاصان و مقربانم، پس عذرم بپذیر ونه [[قوی]] و توانگرم، پس یاری‌ام کن<ref>ابن راهویه، ج۳، ص۶۲۷.</ref><ref>[[محمود حیدری آقایی|حیدر آقایی، محمود]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۲ (کتاب)|مقاله «ازداذ فارسی یمانی»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۲، ص:۳۰-۳۱.</ref>