ازرق بن حرث‌ صیداوی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ازرق بن حرث صیداوی''' [[فرمانده]] گروه چهارصد نفره از طرف [[عمر بن سعد]] به سوی [[قبیله بنی اسد]] بود که مانع [[همراهی]] این [[قبیله]] با [[امام حسین]] {{ع}} شد.  

== مقدمه ==

در [[کربلا]] [[حبیب بن مظاهر]] زمانی که کمی [[یاران]] [[امام]] را دید، عرض کرد که در این منطقه تیره‌ای از [[بنی‌اسد]] [[زندگی]] می‌کنند، اگر اجازه می‌دهی با آنان صحبت کنم که برای [[یاری]] شما به [[کربلا]] بیایند. [[امام حسین]] {{ع}} موافقت کردند. [[حبیب بن مظاهر|حبیب]] نیمه شب به سوی آنان رفت‌. آنان با او به [[احترام]] برخورد کردند. [[حبیب بن مظاهر|حبیب]] گفت‌: «شما را به [[شرافت]] و بزرگی که در [[روز]] بازپسین خواهید داشت‌، می‌خوانم‌. پسر [[دختر]] [[پیامبر]] شما تنها و [[مظلوم]] در بیابان [[کربلا]] محاصره شده است‌. [[مردم کوفه]] او را [[دعوت]] کردند تا یاری‌اش کنند، در حالی که به‌سوی آنان آمده است‌، او را رها کرده و آماده‌اند با او بجنگند و او را به [[قتل]] برسانند. به [[خداوند]] [[سوگند]] یاد می‌کنم هر یک از شما در کنار [[حسین]] {{ع}} کشته شود، در [[برترین]] جایگاه‌ها در بهشت‌، [[دوست]] و [[همنشین]] [[محمد]] {{صل}} خواهد بود».

[[عبدالله بن بشر بن ربیعه خثعمی]] از میان جمع برخاست و گفت‌: «من این درخواست را می‌پذیرم‌». دیگران نیز اعلام کردند که آماده‌اند از [[امام حسین]] {{ع}} [[حمایت]] کنند.  

در میان آنان یکی از [[جاسوسان]] [[عبید الله بن زیاد]] به نام [[جبلة بن عمرو]] بود که خبر را به [[عمر سعد]] رساند. [[عمر بن سعد]]، ازرق بن حرث‌ صیداوی را در رأس یک گروه چهار صد نفره مسلح فرستاد تا جلوی آنان را بگیرد. در نزدیکی [[فرات]] درگیری پیش آمد. [[قبیله]] [[بنی‌اسد]] مجبور به بازگشت شدند. [[حبیب بن مظاهر|حبیب]] آن‌چه را رُخ داده بود، به اطلاع [[امام]] رساند<ref>انساب الاشراف، بلاذری، احمدبن یحیی، چاپ محمود فردوس العظم، دمشق: ۱۹۹۶ – ۲۰۰۰ میلادی. ، ج۳، ص۳۸۸؛ الفتوح، ابن اعثم کوفی، احمد، حیدر آباد دکن: ۱۳۹۵ قمری/ ۱۹۷۵ میلادی. ، ج۵، ص۹۰-۹۱؛ مقتل الحسین خوارزمی، خوارزمی، حسین، به کوشش الشیخ محمد السماوی، نجف: مطبعه الزهراء، ۱۳۶۷ قمری. ، ج۱، ص۳۴۵-۳۴۶.</ref><ref>[[مرضیه محمدزاده|محمدزاده، مرضیه]]، [[دوزخیان جاوید (کتاب)|دوزخیان جاوید]]، ص۱۶۳ - ۱۶۴.</ref>