اسلام فطری: تفاوت میان نسخه‌ها

[[وجدان]] [[انسان]] اتصال دارد به ریشه و تمام [[عالم هستی]] او [[تکلیف]] تو را از جای دیگر گرفته و به تو می‌دهد. شامّه [[دل]] است. دل، شامّه دارد و با آن [[خدا]] را می‌شناسد و به طور [[فطری]] تکلیف خدا را می‌شناسد، که ما این [[الهامات]] را اسلام فطری می‌نامیم. {{متن قرآن|وَأَوْحَيْنَا إِلَيْهِمْ فِعْلَ الْخَيْرَاتِ}}<ref>«و به آنها انجام کارهای نیک را وحی کردیم» سوره انبیاء، آیه ۷۳.</ref>.

همان‌طور که در [[تفسیر المیزان]] [[استنباط]] فرموده‌اند، نمی‌گوید: {{عربی|و أوحینا إلیهم أن افعلوا الخیرات}} که بشود [[تکلیف]] [[تشریعی]] به اصطلاح، بلکه می‌گوید: {{متن قرآن|وَأَوْحَيْنَا إِلَيْهِمْ فِعْلَ الْخَيْرَاتِ}}<ref>«و به آنها انجام کارهای نیک را وحی کردیم» سوره انبیاء، آیه ۷۳.</ref> ما خود [[کار خیر]] را در [[قلب]] [[مردم]] [[الهام]] و [[وحی]] کردیم. [[قرآن]] می‌گوید ما به هر بشری وحی فرستادیم<ref>فلسفه اخلاق، ص۱۲۹.</ref><ref>[[محمد علی زکریایی|زکریایی، محمد علی]]، [[فرهنگ مطهر (کتاب)|فرهنگ مطهر]]، ص ۹۳.</ref>