اصحاب لواء: تفاوت میان نسخه‌ها

== مقدمه ==

برخی از [[مفسران]] در ذیل [[آیه]] {{متن قرآن|إِنَّ شَرَّ الدَّوَابِّ عِنْدَ اللَّهِ الصُّمُّ الْبُكْمُ الَّذِينَ لَا يَعْقِلُونَ}}<ref>«بدترین جنبندگان نزد خداوند ناشنوایانی گنگند که خرد نمی‌ورزند» سوره انفال، آیه ۲۲.</ref> از [[اصحاب]] لواء یاد کرده‌اند<ref>جامع‌البیان، مج ۶، ج ۹، ص ۲۷۹؛ کشف‌الاسرار، ج ۴، ص ۲۲.</ref> که در جنگ‌های بزرگ [[زمان پیامبر]] {{صل}} پرچمداری [[مشرکان]] را برعهده داشته‌اند. اینان از تیره [[بنی عبدالدّار بن قصی بن کلاب]] بودند که مانند دیگر تیره‌های [[قریش]] در [[مخالفت]] و [[دشمنی]] با [[پیامبر]] {{صل}} و [[اسلام]] می‌کوشیدند، ازاین‌رو در [[قرآن]] بدترین جنبندگان خوانده شده‌اند.

از [[بنی‌عبدالدار]]، گروهی اندک با پیامبر {{صل}} همراه شده ۵ تن در [[هجرت به حبشه]] شرکت جستند <ref>السیره‌النبویه، ج ۱، ص ۳۲۵.</ref> و [[مصعب ‌بن ‌عمیر]] و [[سویبط بن حرمله]] نیز از [[بدریون]] به شمار آمدند.<ref> المغازی، ج ۱، ص ۱۵۵؛ جمهرة انساب العرب، ص ۱۲۶.</ref> چند تن دیگر، پس از [[فتح مکه]] [[مسلمان]] شدند و [[پیامبر اکرم]] کلید [[کعبه]] را که پیش از این در [[اختیار]] آنان بود، به ایشان بازگرداند و آنان را از [[غنایم]] [[حنین]] برخوردار کرد.<ref> السیره‌النبویه، ج۴،ص۴۹۵؛ المغازی، ج۳، ص۱۴۵.</ref> بنی‌عبدالدار پس از [[هجرت پیامبر]] {{صل}} به [[مدینه]]، [[پرچمدار]] [[سپاه مشرکان]] بودند. در [[جنگ بدر]]، [[قریشیان]] سه [[پرچم]] داشتند که هر سه به دست افرادی از بنی‌عبدالدار بود.<ref> المغازی، ج ۱، ص ۵۸.</ref> در این [[نبرد]]، [[نضر بن حارث]] که خود از مُطْعِمین (کسانی که در جنگ بدر، مشرکان را [[اطعام]] می‌کردند) نیز بود،<ref>السیرة النبویه، ج ۲، ص ۶۶۵.</ref> [[اسیر]] و به دست [[امیر مؤمنان علی]] {{ع}} کشته شد <ref>المغازی، ج ۱، ص ۱۴۹.</ref> و [[ابوعَزیز بن عمیر]]، [[برادر]] [[مصعب]]، به [[اسارت]] [[مسلمانان]] درآمد و مصعب از مُحرِز، اسیرکننده او خواست تا وی را محکم نگه دارد، چون مادرش از [[سرمایه‌داران]] [[مکه]] است و برای [[آزادی]] او [[اقدام]] خواهد کرد. گفته‌اند: مادرش ۴۰۰۰ [[درهم]] که گویا همه [[دارایی]] وی بود، به وسیله [[طلحه]] فرستاد، تا آزادش کند.<ref>المغازی، ج ۱، ص ۱۴۰.</ref> بنی‌عبدالدار در [[جنگ احد]] نیز پرچمدار بودند. بر پایه [[اخبار]]، [[قریشیان]] در این [[نبرد]] سه [[پرچم]] در [[دارالندوه]] بستند؛ امّا خود همگی بر گِرد یک پرچم جمع شدند که در دست [[طلحة بن ابی‌طلحه]] بود.<ref>المغازی، ج ۱، ص ۲۰۳.</ref> در این نبرد، [[ابوسفیان]] با [[احساس]] خطر از روند [[جنگ]]، برای تحریکِ [[بنی‌عبدالدار]] از آنان خواست که اگر از عهده نگهداری پرچم برنمی‌آیند، به آنان واگذارند. بنی‌عبدالدار از این سخن [[خشمگین]] شده و بر [[همت]] خویش افزودند.<ref>المغازی، ج ۱، ص ۲۲۱؛ السیرة النبویه، ج ۳، ص ۶۷.</ref> [[طلحه]]، [[پرچمدار]] [[مشرکان]] به میدان آمد و مبارز‌طلبید که [[امیرمؤمنان]]، [[امام علی]] {{ع}} پیش آمد و در نبردی تن به تن سرش را شکافت و او را از پای درآورد.<ref>المغازی، ج ۱، ص ۲۲۵ ـ ۲۲۶.</ref> پس از او، ابوشیبه [[عثمان بن ابی‌طلحه]] که پیشاپیش [[زنان]] بود، پرچم را به دست گرفت و درحالی‌که از طرف آنان [[تشویق]] می‌شد، میدان‌دار شد و به دست [[حمزه]] کشته شد. سپس [[ابوسعد بن‌ طلحه]] ([[ابوطلحه]]) پرچم را به دست گرفت و او نیز به وسیله [[سعد بن‌ ابی‌وقاص]] کشته شد. [[مسافع بن طلحه]]، دیگر کسی بود که به میدان آمد و [[عاصم بن ثابت بن ابی‌اقلح]] وی را کشت.

با [[قتل]] مسافع، [[کلاب بن طلحه]] پرچم را گرفت که [[زبیر بن عوام]] او را کشت. سپس جُلاس ([[خلاس]]) بن طلحه به صحنه آمد، و [[طلحة بن عبیدالله]] او را کشت. پس از آن، [[ارطاة بن شُرحْبیل]] به میدان آمد و به دست امیرمؤمنان، [[علی]] {{ع}} کشته شد. پس از او [[شریح]] بن قارظ (فارظ) پرچمدار شد و از پای درآمد. سپس [[غلام]] او صوأب پرچم را گرفت و گویا به دست قُزمان کشته شد، هرچند درباره [[قاتل]] او افراد دیگری نیز ذکر شده‌اند.<ref>المغازی، ج ۱، ص ۲۲۶ ـ ۲۲۹.</ref> بدین طریق پرچمداران بنی‌عبدالدار که ۹ تن بودند، همگی در این جنگ کشته شدند.<ref>جامع‌البیان، مج ۶، ج ۹، ص ۲۷۹؛ الارشاد، ص ۸۱.</ref>

== [[اصحاب]] لوا در [[شان نزول]] ==