اقدامات امام علی در جنگ بنی قریظه: تفاوت میان نسخه‌ها

== مقدمه ==

در [[نبرد]] [[خندق]] ([[احزاب]])، [[توطئه]] بزرگ [[مشرکان]] و [[یهودیان]] در هم [[شکست]]. در آن [[نبرد]]، [[بنی قریظه]]، [[پیمان]] عدم تعرض به [[مسلمانان]] را شکسته و با [[مشرکان]]، علیه [[پیامبر]] {{صل}} همدستی کرده بودند.

جلوه [[شخصیت علی]] {{ع}} در این حرکت نیز چشمگیر است، بدین‌سان که:

# [[پرچم]] بلند [[اسلام]] در دستان پرتوان [[علی]] {{ع}} بود.

# پیشروان [[سپاه]] را [[علی]] {{ع}} [[فرماندهی]] می‌کرد.

# [[بنی قریظه]]، آوازه [[علی]] {{ع}} را شنیده بودند و چون وی را دیدند، فریاد می‌زدند: "قاتلِ عمرو بن عبدِ وُد آمد".

ابن هشام می‌گوید: سبب [[تسلیم]] شدن [[بنی قریظه]] به [[حکمیت]] سعد بن مُعاذ، این بود که [[علی]] {{ع}} فریاد کشید: "به [[خدا]] [[سوگند]]، یا شربتی که [[حمزه]] نوشید، می‌نوشم و یا دژ آنان را می‌گشایم!"<ref>السیرة النبویة، ابن هشام، ج ۳، ص ۲۵۱.</ref>. [[یهودیان]]، به لحاظ [[پیوستگی]] و [[دوستی]] دیرینی که با [[سعد بن معاذ]] داشتند، به [[داوری]] او- که می‌پنداشتند به نفع آنان خواهد بود-، گردن نهادند و [[سعد بن معاذ]]، [[حکم]] کرد که مردان آنها کشته شوند، اموالشان مصادره شود و فرزندانشان [[اسیر]] گردند. السیرة النبویة، ابن هشام- در ذکر [[گردن نهادن]] [[بنی قریظه]] به [[حکم]] [[سعد بن معاذ]]-: [[علی بن ابی طالب]] {{ع}}، در حالی که [با گروهش‌] [[بنی قریظه]] را محاصره کرده بود، فریاد برآورد: "ای [[لشکریان]] [[ایمان]]!" و با [[زبیر بن عوام]]، پیش آمد و فرمود: "به [[خدا]] [[سوگند]]، یا آنچه را [[حمزه]] نوشید، می‌نوشم و یا دژ آنان را می‌گشایم!". و [در این حال، یهودیان‌] گفتند: ای [[محمد]]! ما به [[حکم]] [[سعد بن معاذ]]، گردن می‌نهیم‌<ref>شایان ذکر است که آنان به امید عفو سعد بن معاذ، به حکم کردنش گردن نهادند، چون پیش از اسلام با او سابقه دوستی داشتند؛ ولی سعد به کشتن مردان و اسارت زنان و به غنیمت گرفتن دارایی‌هایشان حکم کرد.</ref><ref>السیرة النبویة، ابن هشام، ج ۳، ص ۲۵۱.</ref><ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین (کتاب)|گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین]]، ص ۶۳.</ref>.