امام زمان: تفاوت میان نسخه‌ها

'''امام زمان''' {{ع}} [[امام]] دوازدهم [[شیعه]]، [[امام مهدی|حضرت مهدی]] [[صاحب الزمان]] {{ع}}، [[فرزند]] [[امام عسکری|امام حسن عسکری]] {{ع}}، که [[حجت]] [[الهی]] و [[امام]] زنده و [[معصوم]] و غایب است و روزی [[ظهور]] خواهد کرد و [[جهان]] را پر از عدل‌وداد خواهد ساخت<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۹۵.</ref>.  

== مقدمه ==

* بحث [[مهدویت]] و [[عقیده]] به امام زمان در [[منابع اسلامی]] و [[روایات]] فراوان آمده و اختصاص به [[شیعه]] هم ندارد، بلکه عقیده‌ای [[اسلامی]] است و [[راویان]] [[اهل سنت]] و مؤلفان عامّه نیز [[احادیث]] آن را [[نقل]] کرده و در مورد او کتاب‌های متعدّد نوشته‌اند. او [[قائم]] [[آل محمد]]، [[موعود منتظر]]، [[بقیة اللّه]]، [[ابا صالح]]، [[خاتم الأوصیاء]]، آخرین حلقه از سلسلۀ [[امامان]] و ذخیرة [[اللّه]] است. [[پیامبر خاتم|پیامبر خدا]] {{صل}} فرمود: {{عربی|"ألمهدیّ من ولدی، أسمه إسمی و کنیته کنیتی، أشبه النّاس بی خلقا و خلقا..."}}<ref>«مهدی از فرزندان من است، نام او نام من و کنیۀ او کنیۀ من است و در خلقت و اخلاق، شبیه‌ترین مردم به من است». اکمال الدین، صدوق، ص ۲۸۶ ح ۱</ref><ref>دربارۀ آن حضرت و مباحث مهدویت، ان شاء اللّه در کتاب «فرهنگ انتظار» مطالب مبسوط خواهد آمد. در این زمینه از جمله ر. ک: «اکمال الدین» صدوق، «الغیبة» شیخ طوسی، «الغیبة» نعمانی، «بحار الأنوار» ج ۵۰ تا ۵۳، «منتخب الاثر» صافی، «تاریخ الغیبة الصغری» محمّد الصدر، «عصر الظهور» کورانی، «خورشید مغرب» محمّد رضا حکیمی و صدها کتاب و مقالۀ دیگر.</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۹۵.</ref>.

== امام زمان در موعودنامه ==

* [[امام]] به‌معناى [[پیشوا]] و [[مقتدا]] است و در اصطلاح [[امامیه]]، پیشواى [[معصوم]] و [[منصوب]] از طرف [[خدا]] است که [[مقام]] [[ریاست عامّه]] را دارا مى‌باشد. "امام زمان"، متخذ از کلمه "[[صاحب الزمان]]" است که در [[ادعیه]] و [[زیارات]] آمده است. در زیارتى که هرروز بعد از [[نماز صبح]]، [[حضرت ولى عصر]] {{ع}} به آن [[زیارت]] مى‌شود آمده است: {{عربی|"اللَّهُمَّ بَلِّغْ مَوْلَايَ صَاحِبَ الزَّمَانِ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِ... "}}. [[آیت الله]] [[وحید خراسانی]] درباره کلمه "امام زمان" چنین مى‌گوید: اگر درباره اضافه شدن کلمه "صاحب و [[امام]]" به "زمان" [[اندیشه]] کنید و در اینکه آن [[حضرت]]، جلوى زمان و پیش از زمان است و زمان، پشت سر اوست [[فکر]] کنید، تمام کمال [[معرفت]] را نسبت به [[امام مهدی|حضرت مهدى]] {{ع}} پیدا مى‌کنید؛ زیرا اصلا هیچ تعبیرى ادقّ‌ از این تعبیر نیست و این تعبیر، فقط‍‌ نسبت به [[حضرت]] [[حجت]] {{ع}} و در خصوص آن [[حضرت]] است. اگر کسى عمق این مطلب را بفهمد، خواهد دانست که چرا امام زمان {{ع}} پیر نمى‌شود. آن [[حضرت]] هم مقدّم بر "زمانیات" است و هم مقدّم بر "زمان"، و [[امامت]] زمان ممکن نیست مگر آنکه به سرحدّ تجرّدى برسد که بتواند تمام زمان را [[امامت]] کند و آن‌چه همه فحول [[بشر]] را گیج کرده این است که او به مرحله تجرّدى است که تمام زمان را [[امامت]] مى‌کند و درعین‌حال، متجسّد است و [[اجتماع]] این تجسّد با آن تروّح، و آن تروّح با این تجسّد، از خصوصیات [[حضرت حجت]] {{ع}} است. [[امام]] است براى زمان.  

* این مطلب که براى بعضى کوتاه فکران مشکل شده که چگونه است همه پیر مى‌شوند و آن بزرگوار پیر نمى‌شود و چطور مرور زمان بر او اثرى نمى‌گذارد، که {{عربی|"الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ يُبْلِيَانِ كُلَّ جَدِيدٍ... "}} حل مى‌شود؛ زیرا وقتى [[شمس]] و [[قمر]] به آنجا مى‌رسد خاموش مى‌شود. [[مقام]] آن [[حضرت]] مقامى است که به مجرّد رسیدن [[شمس]] و قمرى که {{عربی|"يُبْلِيَانِ كُلَّ جَدِيدٍ"}} به آن [[مقام]] این دو خاموش مى‌شوند. او [[شمس]] و [[قمر]] را کهنه مى‌کند، اما [[شمس]] و [[قمر]] او را پیر و فرسوده نمى‌سازد.  

* این [[امامت]] در مرحله فعلیت، بالنّسبة به زمان، نه تنها [[اهل]] زمان، از مختصّات [[حضرت حجت]] {{ع}} است و جز او براى احدى در عالم چنین مقامى نیست، لذا آن [[حضرت]] ملقّب است به "[[صاحب الزمان]]"، پس وجود او مسیطر بر زمان است<ref>برگرفته از گفتارى که در پایان کتاب «پیام امام زمان» نوشته سید جمال الدین حجازى، از حضرت آیت اللّه وحید خراسانى آمده است. </ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۱۱۸.</ref>.

== [[پرسش]] مستقیم ==