امامت اصلی: تفاوت میان نسخه‌ها

== مقدمه ==

این اصطلاح در [[نظام سیاسی اسلام]]، در مقابل [[ولایت ولی]] [[فقیه]] بوده و تنها شامل [[نظام امامت]] [[معصومین]] {{عم}} است<ref>تذکرة الفقهاء، ج۴، ص۳۰۵.</ref>. از ویژگی‌های این [[نظام]]، برخورداری از صفات برجسته و [[خارق‌العاده]] [[اخلاقی]] و [[معنوی]] و دوری از [[خطا]] و [[گناه]] است که از آن به [[مقام]] "[[عصمت]]" تعبیر می‌شود<ref>{{متن قرآن|إِنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَيُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيرًا}} «جز این نیست که خداوند می‌خواهد از شما اهل بیت هر پلیدی را بزداید و شما را به شایستگی پاک گرداند» سوره احزاب، آیه ۳۳؛ سفینة البحار، ج۲، ص۲۰۱؛ ر. ک: امامت.</ref>، و نیز اختیارات و توانمندی‌های اختصاصی [[رهبری]] در این [[نظام]]، در سایه [[ارتباطات]] خاصی با [[عوالم غیبی]] و ماورای [[طبیعت]] قرار دارد. شایان ذکر است که "[[امامت]] [[بالاصاله]]" در باب [[نماز جماعت]] به "[[امام]] راتب" گویند (راتب به [[امام]] جماعتی گویند که به‌طور مرتب، در یک مکان، اقامه [[جماعت]] کند)<ref>تذکرة الفقهاء، ج۴، ص۳۱۲؛ سنن ابی داود، ج۱، ص۱۶۳؛ سنن ترمذی، ج۲، ص۱۸۷؛ سنن بیهقی، ج۳، ص۱۲۶.</ref><ref>[[اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت]]، [[علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر]]، [[واژه‌نامه فقه سیاسی (کتاب)|واژه‌نامه فقه سیاسی]]، ص ۴۴.</ref>.