امیة بن عبدالله بن عمرو: تفاوت میان نسخه‌ها

{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[امیة بن عبدالله بن عمرو در تاریخ اسلامی]] | پرسش مرتبط  = }}

== مقدمه ==

از [[نوادگان]] [[عثمان بن عفان]] و [[برادر]] [[محمد بن عبدالله]] معروف به [[دیباج]] است <ref>ابن سعد، ج۵، ص۳۹۱.</ref>. اگرچه [[ابن حزم]] وی را در شمار [[فرزندان]] [[عبدالله بن عمرو بن عثمان]] از [[بنی امیه]] نام نبرده<ref>ر. ک: ابن حزم، ص۸۳.</ref>، ولی [[ابن سعد]]<ref>ابن سعد، ج۵، ص۳۹۱.</ref> در طبقه چهارم از [[تابعین]] [[اهل]] [[مدینه]] و [[ابن حبان]]<ref>ابن حبان، ج۶، ص۶۹.</ref> در [[اتباع]] تابعین از او یاد کرده‌اند. [[بخاری]]<ref>بخاری، ج۲، ص۹.</ref> نیز ضمن آنکه او را برادر [[محمد بن عبدالله قرشی]] دانسته، که ظاهرأ منظور همان [[محمد دیباج]] است، وی را حجازی خوانده است.

به گفته [[ابن اثیر]]<ref>ابن اثیر، ج۱، ص۲۸۱.</ref> و [[ابن حجر]]<ref>ابن حجر، ج۱، ص۳۸۸.</ref>، تنها [[عبدان]] او را از [[صحابه]] شمرده و روایتی از وی درباره [[خطبه]] مشهور [[رسول خدا]] {{صل}} در [[فتح مکه]] نقل کرده است، اما به نظر [[ابوموسی]] <ref>مدینی، محمد بن عمر، م ۵۸۱ و مؤلف ذیل معرفة الصحابه لابن منده.</ref> این [[روایت]] از [[عبدالله بن دینار]] از [[عبدالله بن عمر]] بوده و روشن نیست چگونه این [[حدیث]] از [[امیة بن عبدالله بن عمرو]] نقل شده است<ref>ابن اثیر، ج۱، ص۲۸۱.</ref>. به نظر [[ابن حجر]]<ref>ابن حجر، ج۱، ص۳۸۸.</ref> نیز بی‌تردید این روایت از عبدالله بن عمر نقل شده و أمیة بن عبدالله از اتباع تابعین است. [[ذهبی]]<ref>ذهبی، ج۱، ص۲۹.</ref> هم روایت مربوط به شرح حال [[امیه]] را ناتمام دانسته می‌گوید: از او در [[حدیثی]] مغلوط یاد شده است. گویا وی در [[یوم]] المُنتَهَب<ref>از ایام قبیلة طیء، ر. ک: یاقوت حموی، ج۵، ص۲۰۷.</ref> شرکت داشته و [[بنی طیء]] او را مجبور به فرار کرده‌اند<ref>ابن سعد، ج۵، ص۳۹۱.</ref>.

آنچه مسلم است اینکه با توجه به [[زمان مرگ]] امیه<ref>سال ۱۳۰، ر. ک: خلیفة بن خیاط، ص۳۱۵.</ref> و فاصله شدن چند [[نسل]] بین او و رسول خدا {{صل}}، نمی‌توان وی را از صحابه دانست. [[مرگ]] او در مدینه و به دست [[ابوحمزه مختار ثقفی]] نقل شده<ref>سخاوی، ج۱، ص۱۹۵.</ref>، که قطعاً در این گزارش [[اشتباه]] یا تصحیف صورت گرفته است؛ چراکه نام [[ابو حمزه خارجی]]، [[مختار بن عوف ازدی]] است. به هر صورت، او از [[عکرمه]]<ref>مولای ابن عباس، ر. ک: مغلطای، ج۱، ص۸۹.</ref>، پدرش و [[عمر بن عبدالعزیز]] [[روایت]] نقل کرده و [[ابن ابی حاتم]] به نقل از پدرش می‌گوید: [[حدیث]] او قابل قبول است<ref>ابن ابی حاتم، ج۲، ص۳۰۱ و ۳۰۲.</ref><ref>[[قاسم خانجانی|خانجانی، قاسم]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۲ (کتاب)|مقاله «امیة بن عبدالله بن عمرو»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۲، ص:۱۳۰-۱۳۱.</ref>