امید: تفاوت میان نسخه‌ها

== مفهوم‌شناسی امید ==

=== رابطه امید با رجا و آرزو ===

=== رابطه با [[شوق]] و [[اشتیاق]] ===

== ارزش و جایگاه امید ==

امید و [[آرزو]] از مؤثرترین عوامل سرزندگی، [[پویایی]] [[روانی]]، و تلاش و حرکت در [[حیات]] [[انسان]] است. جوهرۀ [[امیدواری]]، "[[خوش‌بینی]]" نسبت به [[آینده]] است. [[امیدواری]] در جایی است که امکان [[نومیدی]] وجود دارد و یا می‌تواند پدیدار شود. امید، معطوف به [[نجات]] است، و [[خروج از تاریکی]]، نا‌هنجاری، جدایی، [[غربت]] یا [[بندگی]] را شامل می‌شود. امید، [[توکل]] به [[غلبه]] نهایی [[حق]] و [[عشق الهی]] است. [[امیدواری]]، موجب جلوگیری از [[یأس]] و [[سرخوردگی]] می‌شود<ref>[[مسعود آذربایجانی|آذربایجانی، مسعود]]، [[موعود (نشریه)|ماهنامه موعود]]، شماره۷۶، خرداد۸۶، [[رابطه انتظار و بهداشت روان (مقاله)|رابطه انتظار و بهداشت روان]]،.</ref>؛ زیرا وعده‌های [[پیروزی]] حتمی، از منظر [[روان‌شناختی]] در شخص [[منتظر]] [[ثبات]] [[روحی]] و [[پایداری]] [[روانی]] پدید می‌آورد<ref>[[یوسف مدن|مدن، یوسف]]، [[سیکولوجیة الانتظار (کتاب)|سیکولوجیة الانتظار]]، ص۱۲۲.</ref>.

== ضرورت امید ==

امید، محرّک [[انسان]] برای رویارویی با [[آینده]] است که برخی آن را [[انگیزه]] و برخی دیگر هم آن را نیاز می‌دانند<ref>[[محمد سبحانی‌نیا|سبحانی‌نیا، محمد]]، [[مهدویت و آرامش روان (کتاب)|مهدویت و آرامش روان]]، ص۱۱۶.</ref>. [[آدمی]]، پیوسته و در پی انجام هر کاری، دنبال [[غایت]] و مقصودی مشخص بوده و قبل از [[اقدام]] به آن نیز، [[نیازمند]] انگیزه‌ای برای آغاز عمل است. بر این اساس، [[انسان]] برای تداوم [[زندگی]] و [[تحمل]] دشواری‌ها [[نیازمند]] انگیزه‌ای نیرومند است که در پدیده [[امید به آینده]] تجلی می‌یابد، آینده‌ای بسی زیباتر و بهتر از امروز<ref>ر. ک: [[رضا انصاری|انصاری، رضا]]، [[پیش‌درآمدی بر آثار روان‌شناسی انتظار (مقاله)|پیش‌درآمدی بر آثار روان‌شناسی انتظار]]</ref>. اگر [[انسان]] بتواند تصویرهای [[ذهنی]] خود را [[مدیریت]] کند و به جای تصاویر [[درهم]] و برهم، آشفته و منفی، تصاویری [[زیبا]] از [[آینده]] بسازد، احساسی شادمانه خواهد داشت. [[آینده]] را تصاویر [[ذهنی]] [[انسان]] می‌سازند؛ یعنی [[انسان]]، هر [[انتظار]] و تصویری از [[آینده]] داشته باشد، به نوعی همان [[انتظار]] و تصویر تحقق خواهد یافت. اگر [[انسان]] می‌خواهد در [[زندگی]] [[احساس]] [[شادمانی]] و [[شادکامی]] کند، بایستی با امید [[زندگی]] کند<ref>[[محسن موحدی|موحدی، محسن]]، مکاتبه اختصاصی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت.</ref>.

== اقسام امید ==

# '''[[امید راستین]]''': امید حقیقی و [[راستین]]، چنان‌که [[امام علی]] {{ع}} فرموده است: واقع‌بینانه و اصیل است و همان‌طور که [[تشنه]] با [[نوشیدن آب]] [[سیراب]] می‌شود<ref>نهج البلاغه، خطبه ۴/۵.</ref>، شخص [[امیدوار]] نیز پس از رسیدن به [[هدف]] خود کامیاب می‌گردد. امید [[راستین]]، ویژگی‌هایی دارد که عبارت‌اند از: [[خدامحوری]]<ref>نهج البلاغه، حکمت ۸۲/۱، حکمت ۴۱۶/۵، خطبه ۹۱/۱۰۱- ۱۰۰.</ref> (امید به [[خدا]])، جهت‌گزینی به سوی [[آینده]] و افق‌های فراسو<ref>نهج البلاغه، خطبه ۱۱۴/۱۹، خطبه ۱۰۹/۳۸ و نامه ۳۱/۱۳.</ref>، [[انتخاب]] [[آینده]] پُربار برای جبران ضرر گذشته و [[انتظار]] [[آینده]] پُربار. در این میان، [[خدامحوری]] جزء ویژگی‌های اصلی است و در [[کردار]] و گفتار فرد، انعکاس آن دیده می‌شود: "پس هر کس به [[خدا]] [[امیدوار]] باشد باید امید او در کردارش آشکار شود، هر امیدی جز امید به [[خدای تعالی]] [[ناخالص]] است"<ref>نهج البلاغه، خطبه۱۶۰/۹.</ref>. هم‌چنین [[امام علی]] {{ع}} کسانی را به [[اهل بیت]] {{عم}}، [[احساس]] [[دوستی]] و [[مودّت]] دارند در زمره [[امیدواران]] به [[رحمت]] [[پروردگار]] قرار می‌دهد<ref>نهج البلاغه، خطبه ۱۰۹/۲۸.</ref><ref>[[عبدالله نظری شاری|نظری شاری، عبدالله]]، مکاتبه اختصاصی با دانشنامه امامت و ولایت</ref>.

# '''[[امید دروغین]]''': امید دروغین، نطقه مقابل امید راستین است. همان‌طور که [[تشنه]] به سراب نمی‌رسد، شخص دارای امید کاذب نیز پس از رسیدن به [[هدف]] دروغین، ناکام می‌شود. این نوع امید، یا به عبارت دقیق‌تر شِبه امید نیز دارای دارای ویژگی‌های است: مبتنی بر [[عمل صالح]] نیست<ref>نهج البلاغه، حکمت ۱۵۰/۱.</ref>، بلکه بر اساس آرزوهای طولانی و پوشالی است<ref>نهج البلاغه، حکمت ۱۵۰/۱.</ref>. شخصی که این شِبه امید را دارد [[متکبّر]] نه [[متواضع]]<ref>نهج البلاغه، نامه ۲۱/۲.</ref> و افزون‌خواهی او مشهود است<ref>نهج البلاغه، حکمت ۱۵۰/۵.</ref>. در امید [[راستین]]، محور امید [[خداوند]] است ولی در امید دروغین غیر [[خدا]] کانون [[امیدواری]] است<ref>نهج البلاغه، خطبه ۱۶۰/۱۰.</ref>. بر عکس امید [[راستین]] که آینده‌محور و [[فرصت‌ساز]] است، امید دروغین گذشته‌محور و فرصت‌سوز است، چنان‌که [[امام علی]] {{ع}} توصیه فرموده است: "به [[آینده]] [[امیدوار]] و از گذشته [[ناامید]] باشید"<ref>نهج البلاغه، خطبه ۱۱۴/۱۹.</ref><ref>[[عبدالله نظری شاری|نظری شاری، عبدالله]]، مکاتبه اختصاصی با دانشنامه امامت و ولایت</ref>.

== مراتب امید ==

== ویژگی‌ها و شرایط امید ==

== خاستگاه امید (اسباب و عوامل امید) ==

== راه کسب امید ==

== موانع امید ==

== نشانه‌های امید ==

== فواید و کارکردهای امید ==

=== امید عامل حرکت ===

از نظر [[روان‌شناختی]]، امید، موجب تحرّک و [[پویایی]] [[روانی]] است و با ایجاد [[نگرش مثبت نسبت به آینده]]، [[انگیزه]] فعالیت، حرکت و [[پویایی]] به [[انسان]] می‌دهد و سبب [[تقویت اراده]]، [[استقامت]] و [[پایداری]] در برابر [[مشکلات]] و [[ناگواری‌ها]] می‌گردد. امید، توانمندی‌های [[روحی]]، [[فکری]]، جسمی و [[روانی]] و کارکردهای [[اجتماعی]] افراد را در ابعاد مختلف تقویت می‌کند. نتیجه و پیامد [[روان‌شناختی]] این امید، [[بهداشت روان|بهداشت]] و [[سلامت روان]] و اتقای کارکردهای [[روحی]] و [[فکری]] [[انسان]] [[منتظِر]] است<ref>[[عبدالله نظری شاری|نظری شاری، عبدالله]]، مکاتبه اختصاصی با دانشنامه امامت و ولایت.</ref>.

== گستره امید ==

== عواقب نبود امید ==

== همراهی [[بیم و امید]] ([[خوف و رجاء]]) ==

== متعلق امید ==

=== امور عادی و [[دنیوی]] ===

=== امور [[معنوی]] و [[الهی]] ===

=== [[امید به خدا]] ===

==== [[امید به ثواب الهی]] ====

==== [[امید به فضل الهی]] ====

==== [[امید به لقای الهی]] ====

=== [[امید به اولیای الهی]] ===

==== [[امید به دیدار امام]] ====

== [[ناامیدی]] ==

== امیدبخشی ==

== امید و مهدویت ==

=== احساس امید در سایه انتظار ظهور ===

[[پیام]] امیدبخش [[انتظار]]، از یک طرف مسئله بسیار حیاتی برای توده‌های در بند و [[ستم]] کشیده است، و از طرف دیگر مسئله خطرناکی برای قدرت‌های [[حاکم]] بر [[سرنوشت بشر]] و محافظان [[نظام]] کنونی [[جهان]] است؛ زیرا [[منتظران]] به امید [[پیروزی]] نهایی [[حق]] بر [[باطل]]، به ساختن خود و [[جامعه]] می‌پردازند و در برابر [[مشکلات]]، [[ظلم]] و [[طغیان]] می‌ایستند و [[مقاومت]] می‌کنند که این خود برنده‌ترین [[اسلحه]] برای ستم‌ستیزان و بزرگ‌ترین [[تهدید]] برای ستم‌گران است. [[انتظار]]، کانون و سرچشمه امید است، امید به آینده‌ای نویدبخش و سعادت‌آفرین، امید به آینده‌ای که در آن جهانیان از [[ستم]] و [[فساد]] و نا‌هنجاری‌ها [[رهایی]] یافته، و [[بشریت]] [[راه]] خیر و [[صلح]] و [[صلاح]] را در پیش می‌گیرد و [[دنیا]] در پرتو [[تحقق عدل]] [[الهی]]، "[[مدینه فاضله]]" و "[[آرمان]] [[شهر]]" [[آمال]] و آرزوهای دیرین [[آدمی]] و سرشار از [[عدالت]] و [[آسایش]] و [[آرامش]] می‌گردد<ref>[[عبدالله نظری شاری|نظری شاری، عبدالله]]، [[بلاغ (نشریه)|فصلنامه بلاغ]]، [[نقش انتظار در بهداشت روانی (مقاله)| نقش انتظار در بهداشت روانی]] ۹۲، ص۱۱۲-۱۱۳.</ref>.

[[انتظار]] یعنی [[عدالت‌خواهی]] و ادامه [[مقاومت]] و [[مبارزه]] در ابعاد جهانی که معطوف به [[سرنوشت]] همه [[بشریت]] است. [[انتظار]] این [[پیام]] امیدبخش را برای [[مؤمنان]]، [[ستم‌دیدگان]]، و [[مستضعفان]] [[جهان]] با خود دارد که: [[امیدوار]] و پایدار باشید، [[تسلیم]] نشوید و [[ضعف]] و [[سستی]] نشان ندهید، که فرَج و [[پیروزی]] نزدیک است. از جهت [[روان‌شناختی]]، [[انسان]] [[امیدوار]]، همواره برای حل [[مشکلات]] با [[خلاقیت]] و [[نوآوری]] راه‌های نوینی را [[آزمون]] می‌کند و هیچ‌گاه به بُن‌بست و [[سرخوردگی]] نمی‌رسد<ref>[[عبدالله نظری شاری|نظری شاری، عبدالله]]، [[بلاغ (نشریه)|فصلنامه بلاغ]]، [[نقش انتظار در بهداشت روانی (مقاله)| نقش انتظار در بهداشت روانی]] ۹۲، ص۱۱۲.</ref>. [[امام سجاد]] {{ع}} فرمود: {{متن حدیث|انْتِظَارُ الْفَرَجِ مِنْ أَعْظَمِ الْفَرَجِ}}<ref>طوسی، محمد بن الحسن، الغیبة، ص۴۹.</ref>.  

[[انتظار]]، حالتی [[روحی]] و [[روانی]] است که از [[ناخرسندی انسان از وضعیت موجود]] و امید به گذار از این حالت و [[رسیدن به وضعیت مطلوب]] حکایت می‌کند. لذا حالت [[حاکم]] بر تمام فعالیت‌های [[ذهنی]]، [[روحی]] و [[رفتاری]] شخص [[منتظِر]]، امید است. آن‌چه این نوع [[انتظار]] را از دیگر [[انواع انتظار]] مخرب و ویران‌گر متمایز می‌کند، همین نکته است. در کنار تمام [[ناملایمات]]، [[تلخی‌ها]]، [[ناهنجاری‌ها]] و [[تشویش‌ها]]، [[امید به آینده]] روشن است که از عمق [[جان]] [[انسان‌ها]] سرچشمه می‌گیرد و آنها را به تکاپو وامی‌دارد<ref>[[محمد سبحانی‌نیا|سبحانی‌نیا، محمد]]، [[مهدویت و آرامش روان (کتاب)|مهدویت و آرامش روان]]، ص۱۱۷.</ref>. به گفته [[شهید مطهری]]: "اصل [[انتظار فرج]]"، از یک اصل کلّی [[اسلامی]] و [[قرآنی]] دیگر [[استنتاج]] می‌شود و آن اصل "[[حرمت]] [[یأس]] از رَوح [[الله]]" است. انسان‌های [[مؤمن]] هرگز امید خویش را از [[دست]] نمی‌دهند و [[تسلیم]] [[یأس]] و [[نومیدی]] و بیهوده‌گرایی نمی‌گردند. این حالت عدم [[یأس]]، و [[امیدواری]] به رَوح [[الله]]، یک حالت عمومی و بشری است نه فردی و گروهی، در حالی که با نویدهای خاص و شخصی که به آن قطعیت داده است همراه می‌باشد<ref>[[مرتضی مطهری|مطهری، مرتضی]]، [[قیام و انقلاب مهدی از دیدگاه فلسفه تاریخ (کتاب)|قیام و انقلاب مهدی از دیدگاه فلسفه تاریخ]]، ص۷.</ref>.

=== گستره [[امیدواری]] در [[مکتب انتظار]] ===

ابعاد و گستره [[امیدواری]] در [[مکتب انتظار]] را می‌توان در چهار محور کلی بررسی کرد:  

# '''امید به [[حسن عاقبت]]:''' [[اطمینان]] به [[هدایت]] یافتن و نیز [[حسن عاقبت]] و تداوم [[هدایت]] در [[روایات اسلامی]] بیان شده که این موجبات [[امیدواری]] و [[سلامت]] [[دینی]] فرد [[منتظر]] است. [[امام صادق]] {{ع}} در این خصوص می‌فرماید: {{متن حدیث|طُوبَى لِمَنْ تَمَسَّكَ بِأَمْرِنَا فِي غَيْبَةِ قَائِمِنَا فَلَمْ يَزِغْ قَلْبُهُ بَعْدَ الْهِدَايَةِ... وَ ذَلِكَ قَوْلُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ: {{متن قرآن|طُوبَى لَهُمْ وَحُسْنُ مَآبٍ}}<ref>«خوشا بر آنان و آنان را فرجام نیکوست» سوره رعد، آیه ۲۹.</ref>}}<ref>بحرانی، سیدهاشم، البرهان فی تفسیر القرآن، ج۳، ص۲۵۴؛ و نیز: حسینی شاه‌عبدالعظیمی، حسین، تفسیر اثنی‌عشری، ج۶، ص۳۸۳.</ref>؛ "خوش بر احوال کسی که در [[زمان غیبت]] به امر ما ملتزم باشد، [[قلب]] چنین شخصی از امر [[هدایت]] روی‌گردان نمی‌شود، و این قول [[خداوند]] است: خوشا بر آنان و آنان را فرجام نیکوست"<ref>[[عبدالله نظری شاری|نظری شاری، عبدالله]]، مکاتبه اختصاصی با دانشنامه امامت و ولایت</ref>.

=== امید یکی از دستاوردهای دولت مهدوی ===