انتظار فرج در معارف و سیره رضوی: تفاوت میان نسخه‌ها

== مقدمه ==

کلمه [[انتظار]] از ماده «ن ظ ر» در لغت به معنی دقت در چیزی و بررسی آن است<ref>معجم مقاییس اللغة، ج۵، ص۴۴۴.</ref>. در اصطلاح به معنی [[چشم به راه]] بودن است. و وقتی با کلمه [[فرج]] همراه شود غالباً مراد [[فرج امام زمان]] {{ع}} است که در آن صورت معنای آن چشم به راه بودن و حالت آماده باش به خود دادن به نحوی که مصداق [[منتظِر]] و چشم به راه باشد نه بدان معنی که دست از [[کوشش]] و [[کردار]] بکشد؛ زیرا ترک کوشش و [[جهاد]] منافی با مفهوم جهاد است که در [[انتظار فرج]] نهفته است<ref>تحف العقول، ص۳۷، پاورقی.</ref>.

== انتظار فرج به معنای عام ==

اهتمام [[آموزه‌های دینی]] در بیان معنای عام انتظار و [[امید]] تا بدان حد بوده که از آن با بلندترین عنوان‌ها یاد نموده ارزش‌های شگفت‌آوری برای آن ذکر کرده است: [[پیامبر اکرم]] {{صل}} یکی از نمودهای این [[بندگی]] را انتظار [[گشایش]] دانسته می‌فرماید: انتظار فرج [[عبادت]] است<ref>الأمالی، طوسی، ص۴۰۵.</ref>. [[رسول]] گرامی {{صل}} [[اسلام]] پس از آنکه انتظار فرج را در زمره عبادت‌های [[خداوند]] دانسته است آن را یکی از [[برترین]] [[عبادت‌ها]] برشمرده است و می‌فرماید: برترین عبادت انتظار فرج است<ref>کمال الدین و تمام النعمة، ج۱، ص۲۸۷.</ref>. [[پیامبر خاتم]] {{صل}} گاهی آن را برترین کارهای [[امت]] خویش معرفی می‌نماید و می‌فرماید: برترین کارهای امت من انتظار فرج از جانب خداوند است<ref>کمال الدین و تمام النعمة، ج۲، ص۶۴۴.</ref>. [[امام سجاد]] {{ع}} فرمود: انتظار فرج از [[بزرگ‌ترین گشایش‌ها]] است. رسول گرامی {{صل}} فرموده است: برترین جهاد امت من انتظار گشایش است<ref>تحف العقول، ص۳۷.</ref><ref>[[محمد رضا نصوری|نصوری، محمد رضا]]، [[انتظار - نصوری (مقاله)|مقاله «انتظار»]]، [[دانشنامه امام رضا ج۲ (کتاب)|دانشنامه امام رضا ج۲]] ص ۵۸۹.</ref>

== انتظار فرج به معنای خاص ==

در این معنا انتظار به معنای چشم به راه بودن آینده‌ای با تمام ویژگی‌های یک [[جامعه]] مورد [[رضایت]] خداوندی است که یگانه مصداق آن دوران [[حاکمیت]] [[آخرین ذخیره الهی]]، وجود [[مقدس]] [[حضرت ولی عصر]] {{ع}} است. انتظار فرج و [[آرزو]] و امید و [[دل بستن]] به [[آینده]] دو گونه است: انتظاری که سازنده و نگهدارنده است، تعهدآور است، نیرو آفرین و تحرک‌بخش است، به گونه‌ای است که می‌تواند نوعی [[عبادت]] و [[حق‌پرستی]] شمرده شود؛ و انتظاری که [[گناه]] است، ویرانگر است، [[اسارت]] بخش است، فلج کننده است و نوعی [[اباحی‌گری]] باید محسوب گردد. این دو نوع [[انتظار فرج]]، معلول دو نوع برداشت از [[ظهور]] [[عظیم]] [[مهدی موعود]] {{ع}} است؛ و این دو نوع برداشت به نوبه خود از دو نوع [[بینش]] درباره تحول‌ها و انقلاب‌های [[تاریخی]] ناشی می‌شود<ref>مجموعه آثار (قیام و انقلاب مهدی {{ع}})، ج۲۴، ص۴۰۶.</ref>. مراد از انتظار فرج در [[روایت‌ها]]، [[انتظار سازنده]] است و در تبیین این معنا از [[انتظار]] روایت‌ها متعددی هست از آن جمله [[روایت]] [[ابوبصیر]] از [[امام صادق]] {{ع}} است که فرمود: هر آینه باید هر یک از شما هر چند با آماده کردن یک تیر برای [[خروج قائم]] {{ع}} آماده بشود<ref>کتاب الغیبة، نعمانی، ص۳۲۰.</ref>. در روایت‌ها انتظار فرج به عنوان [[برترین عمل]] [[امت اسلام]]<ref>کمال الدین و تمام النعمة، ج۲، ص۶۴۴.</ref>، [[برترین اعمال]] [[شیعیان]]<ref>کمال الدین و تمام النعمة، ج۲، ص۳۷۷؛ کفایة الأثر، ص۲۸۱. </ref> محبوب‌ترین [[اعمال]] نزد [[خداوند]]<ref>الأمالی، صدوق، ص۳۹۵.</ref> جزو [[دین ائمه]] {{عم}}<ref>الخصال، ج۲، ص۴۷۹.</ref> برترین عمل [[مؤمن]]<ref>تحف العقول، ص۱۱۱.</ref> بر‌ترین عبادت بعد [[شناخت]] و [[معرفت]]<ref>تحف العقول، ص۴۰۳.</ref> شمرده شده است.

[[امام رضا]] {{ع}} به نقل از [[رسول خدا]] {{صل}} انتظار فرج از جانب [[خدای عزوجل]] را برترین اعمال [[امت]] عنوان می‌کنند<ref>کمال الدین و تمام النعمة. ج۲، ص۶۴۴؛ عیون أخبار الرضا {{ع}}، ج۲، ص۳۶.</ref> و در جای دیگر وقتی انتظار فرج را مطرح می‌کند آن را [[نیکو]] معرفی می‌نماید و می‌فرماید: چقدر [[صبر]] و انتظار فرج نیکوست<ref>کمال الدین و تمام النعمة، ج۲، ص۶۴۵.</ref>. ایشان خود انتظار فرج را جزئی از [[فرج]] و [[گشایش]] در کار می‌داند. [[حسن بن جهم]] می‌گوید از امام رضا {{ع}} در مورد فرج و گشایش سؤال کردم [[امام]] فرمود: آیا نمی‌دانی که انتظار فرج خود از فرج و گشایش به حساب می‌آید<ref>کتاب الغیبة، طوسی، ص۴۵۹.</ref>. از منظر [[امام هشتم]] {{ع}}: کسی که [[منتظر]] [[قیام قائم آل محمد]] {{صل}} باشد اگر وی را [[درک]] کرد مانند کسی است که با [[پیامبر]] {{صل}} در [[جنگ بدر]] حاضر بوده است و اگر [[حضرت مهدی]] {{ع}} را درک نکرد همانند کسی است که با [[قائم]] {{ع}} در خیمه‌اش باشد<ref>الکافی، ج۴، ص۲۶۰.</ref>. [[امام رضا]] {{ع}} علاوه بر آنکه نفس [[انتظار فرج]] را جزئی از [[گشایش]] در امور معرفی می‌کند<ref>کتاب الغیبة، طوسی، ص۴۵۹.</ref>. اصل [[انتظار فرج امام زمان]] {{ع}} را باعث [[خودسازی]] و [[امتحان]] و پاکسازی معرفی می‌نماید و می‌فرماید: [[سوگند]] به [[خدا]] آنچه که [[انتظار]] آن را می‌کشید و گردن‌هایتان را به سوی آن دراز می‌کنید واقع نمی‌شود مگر بعد از آنکه امتحان شوید و پاکسازی شود و از شما جز عده اندکی باقی نماند<ref>کتاب الغیبة، نعمانی، ص۲۰۸.</ref>.

[[منتظران]] در [[عصر غیبت]] وظایفی دارند که برخی از آنها با استناد به روایت‌های رسیده از امام رضا {{ع}} بدین شرح است.

# [[شناخت امام]]: امام هشتم {{ع}} در نوشته‌ای خطاب به [[مأمون]] درباره [[شرایع]] [[دین]] فرمودند: «هر کس بی‌شناخت [[امامان]] خویش بمیرد، به [[مرگ جاهلیت]] مرده است»<ref>بحار الأنوار، ج۲۳، ص۸۴.</ref>.

# یاد و [[محبت امام]]: [[محمد بن فضیل]] گوید: از امام رضا {{ع}} معنای [[آیه]] ۵۸ [[سوره یونس]]: {{متن قرآن|قُلْ بِفَضْلِ اللَّهِ وَبِرَحْمَتِهِ فَبِذَلِكَ فَلْيَفْرَحُوا هُوَ خَيْرٌ مِمَّا يَجْمَعُونَ}}<ref>«بگو: به بخشش خداوند و به بخشایش وی- آری، به آن- باید شاد گردند، این از آنچه فراهم می‌آورند بهتر است» سوره یونس، آیه ۵۸.</ref> را پرسیدم. [[امام]] فرمود: «مقصود این است که به [[دوستی پیامبر]] {{صل}} و [[خاندان]] او باید شادمان باشند که آن بهتر است از [[دنیایی]] که آنها جمع کنند»<ref>تفسیر نور الثقلین، ج۲، ص۳۰۷، ۳۰۸.</ref>. [[حضرت]] [[ثامن الحجج]] {{ع}} از [[امیرمؤمنان]] {{ع}} نقل می‌کند که: «هر کس [[دوست]] دارد خدای را [[ملاقات]] کند در حالی که ایمانش کامل و اسلامش [[نیکو]] باشد، [[محبت]] [[حجت]] منتظر [[صاحب الزمان]] {{ع}} را پیشه خود قرار دهد که او و دیگر [[پیشوایان]]، چراغ‌های روشن در تاریکی‌های [[زندگی]] و امامان [[هدایت]] و نشانه‌های تقوایند: من برای هر که آنان را [[دوست]] بدارد و ولایتشان را دارا شود، از سوی [[خدای تعالی]] [[بهشت]] را ضمانت می‌کنم»<ref>بحار الأنوار، ج۳۶، ص۲۹۶.</ref>.

# [[حب]] و [[بغض]]: [[حضرت رضا]] {{ع}} می‌فرماید: «[[پیروان]] ما کسانی‌اند که به امر ما گردن می‌نهند و به گفتار ما عمل می‌کنند، با [[دشمنان]] ما [[مخالفت]] می‌ورزند؛ پس هر که چنین نباشد از ما نیست»<ref>بحار الأنوار، ج۶۵، ص۱۶۷.</ref>.

# [[انتظار فرج]]: [[امام هشتم]] {{ع}} می‌فرماید: «چه [[نیکو]] است [[شکیبایی]] و انتظار فرج، آیا نشنیدی [[خدای عزوجل]] می‌فرماید: پس [[انتظار]] کشید که همانا من هم با شما از منتظرانم»<ref>التفسیر، عیاشی، ج۲، ص۲۰.</ref>.

# [[دعا برای امام زمان]] {{ع}}: [[یونس بن عبد الرحمان]] گوید: [[امام رضا]] {{ع}} همواره به [[دعا]] برای [[صاحب الامر]] {{ع}} [[فرمان]] می‌داد<ref>بحار الأنوار، ج۹۹، ص۱۱۵.</ref>.

# [[صبوری]] و [[پایداری]] در آزمایش‌ها: در ادامه [[رسالت]] [[منتظران حقیقی]] در بیان امام رضا {{ع}} [[صبر]]، مقامی بس ارجمند دارد، ایشان می‌فرماید: «وه! چه نیکوست شکیبایی و انتظار فرج... پس بر شما باد به شکیبایی»<ref>بحار الأنوار، ج۵۲، ص۱۲۹.</ref>.

امام رضا {{ع}} درباره این امتحانات و آثار آنها در [[عصر غیبت]] به [[معمر بن خلاد]] می‌فرماید: «آنچه در انتظار آن لحظه شماری می‌کنید، واقع نخواهد شد مگر بعد از آنکه [[آزمایش]] و [[امتحان]] شوید و از بوته امتحان جز افراد بسیار اندک پیروزمندانه بیرون نمی‌آیند، چنان که [[خداوند تبارک و تعالی]] می‌فرماید: {{متن قرآن|أَحَسِبَ النَّاسُ أَنْ يُتْرَكُوا أَنْ يَقُولُوا آمَنَّا وَهُمْ لَا يُفْتَنُونَ}}<ref>«آیا مردم پنداشته‌اند همان بگویند ایمان آورده‌ایم وانهاده می‌شوند و آنان را نمی‌آزمایند؟» سوره عنکبوت، آیه ۲.</ref>، سپس به معمر بن خلاد فرمود: می‌دانی [[فتنه]] چیست؟ گفت: جانم به فدای شما، آنچه می‌دانیم این است که امتحانی در [[دین]] واقع می‌شود. [[حضرت]] فرمود: چون طلا گداخته می‌شوید و مانند طلای [[ناب]] از ناخالصی‌ها [[پاک]] می‌گردید<ref>بحار الأنوار، ج۵، ص۲۱۹.</ref><ref>[[محمد رضا نصوری|نصوری، محمد رضا]]، [[انتظار - نصوری (مقاله)|مقاله «انتظار»]]، [[دانشنامه امام رضا ج۲ (کتاب)|دانشنامه امام رضا ج۲]] ص ۵۸۹.</ref>