انتقادپذیری در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

}}

مسئولین [[نظام اسلامی]] نباید خود را مبری از [[خطا]] و [[اشتباه]] بدانند؛ زیرا سرتاپای [[انسان]] [[عیب]] است و باید [[عیب‌ها]] را گفت و همین امر باعث می‌شود که به [[تذکر]] و [[انتقاد]] دیگران توجه نمایند، البته [[هدف]] از انتقاد باید [[اصلاح امور]] باشد نه [[دشمنی]] و باید با انتقاد سازنده [[جامعه]] را [[اصلاح]] نمود<ref>صحیفه امام، ج۱۴، ص۴۰۱.</ref>. لکن نباید در انتقاد [[قوه غضبیه]] انسان [[حاکم]] شود و [[عقل]] کنار گذاشته شود بلکه انتقاد و بیان [[مشکلات]] باید عاقلانه و با زبان [[منطق]] صورت گیرد<ref>صحیفه امام، ج۱۴، ص۳۶۸.</ref><ref>[[سید محسن سادات کیائی|سادات کیائی، سید محسن]]، [[نظام اخلاق اسلامی - سادات کیائی (مقاله)| مقاله «نظام اخلاق اسلامی»]]، [[منظومه فکری امام خمینی (کتاب)|منظومه فکری امام خمینی]]، ص ۳۶۸.</ref>