بنی شیبه: تفاوت میان نسخه‌ها

== مقدمه ==

[[قبیله]] [[بنی شیبه]] از تیره [[قریش]] و از زیر مجموعه‌های [[بنی‌عبدالدار]] است. [[منصب]] کلیدداری [[کعبه]] قبل از [[اسلام]] برعهده [[قصی بن کلاب]] از اجداد [[پیامبر]] {{صل}} بود و بعد از وی به فرزندش [[عبدالدار بن قصی]] رسید و بعد از آن هم در [[فرزندان]] عبدالدار تا عصر حاضر ادامه پیدا کرد.

بر پایه گزارش‌های [[تاریخی]] بعد از [[فتح مکه]] پیامبر {{صل}} کلید کعبه را از [[عثمان بن طلحه]] گرفت و داخل [[خانه خدا]] شد و درون کعبه را از مظاهر [[شرک]] و [[بت‌پرستی]] [[پاک]] کرد، و بعد از [[نزول آیه]] {{متن قرآن|إِنَّ اللَّهَ يَأْمُرُكُمْ أَنْ تُؤَدُّوا الْأَمَانَاتِ إِلَى أَهْلِهَا وَإِذَا حَكَمْتُمْ بَيْنَ النَّاسِ أَنْ تَحْكُمُوا بِالْعَدْلِ إِنَّ اللَّهَ نِعِمَّا يَعِظُكُمْ بِهِ إِنَّ اللَّهَ كَانَ سَمِيعًا بَصِيرًا}}<ref>«خداوند به شما فرمان می‌دهد که امانت‌ها را به صاحب آنها باز گردانید و چون میان مردم داوری می‌کنید با دادگری داوری کنید؛ بی‌گمان خداوند به کاری نیک اندرزتان می‌دهد؛ به راستی خداوند شنوایی بیناست» سوره نساء، آیه ۵۸.</ref> که مضمون آن [[فرمان خداوند]] به بازگرداندن [[امانت‌ها]] به صاحبانشان است، کلید کعبه را به عثمان بن طلحه و [[شیبة بن عثمان]] داد، برهمین اساس بنی شیبه [[اعتقاد]] دارند که آنها تا [[قیامت]] [[کلیددار]] کعبه هستند، و از همین‌رو [[جایگاه معنوی]] بالایی برای خود قائل هستند و در طول [[تاریخ]]، [[موقعیت اجتماعی]] و [[دینی]] بالا و نیز [[ثروت]] فراوان کسب کرده‌اند.

بنابر گزارش‌های تاریخی، شیبیان دست‌اندازی فراوانی بر [[اموال]] کعبه می‌کردند، حتی برخی از [[امامان]] در مقابل این‌کار واکنش نشان می‌دادند، که از طرف آنان متهم به‌گمراهی و [[بدعت‌گذاری]] می‌شدند.<ref>[[سید رضا هدایتی|هدایتی، سید رضا]]، [[بنی شیبه (مقاله)|مقاله «بنی شیبه»]]، [[دانشنامه حج و حرمین شریفین ج۴ (کتاب)|دانشنامه حج و حرمین شریفین]]، ج۴، ص:۳۸۶.</ref>

== [[نسب]] ==

بنی شیبه در جد چهارمشان [[قصی بن کلاب]]، با پیامبر {{صل}} و در عبدالعزی با [[حضرت خدیجه]] {{س}} نسب مشترک دارند.<ref>تاریخ یعقوبی، ج۲، ص۱۱۸؛ جمهرة انساب العرب، ص۱۴.</ref>

فرزندان شیبة بن عثمان، عبدالرزاق، [[جبیر]]، [[عبدالله اکبر]]، [[عبدالله اصغر]] (الاعجم)، عبیدالله، [[عبدالرحمن]]، [[مصعب]]، مسافع، <ref>نسب قریش، ص۲۵۳؛ انساب الاشراف، ج۹، ص۴۰۴؛ جمهرة انساب العرب، ص۱۲۷.</ref> ‌[[ام جمیل]]، <ref>الطبقات، ج۵، ص۳۳۰.</ref> [[صفیه]]<ref>الطبقات، ج۶، ص۳۴؛ الانساب، ج۴، ص۷۰.</ref> و‌ [[ام حجر]] یا [[ام حُجیر]]<ref>الطبقات، ج۶، ص۲۳؛ انساب الاشراف، ج۹، ص۴۰۴.</ref> هستند که [[بنی شیبه]] را تشکیل می‌دهند.

گروهی از بنی شیبه که ساکن [[عراق]] بودند، به کلیدداری حرم [[امام جواد]] و [[امام کاظم]] {{ع}} به دست [[سلطان سلیم عثمانی]] در ۹۷۸ قمری رسیدند و این [[مقام]] در خاندانشان ادامه یافت<ref>موسوعة العتبات المقدسه، ج۱۰، ق۲، ص۱۲۷.</ref>.

== بنی شیبه بعد از [[اسلام]] ==

== بنی شیبه و مقام پرده‌داری ==

بر پایه گزارش‌ها، در [[فتح مکه]]، [[پیامبر]] {{صل}} کلید درِ کعبه را از عثمان گرفت و با ورود به [[خانه خدا]]<ref>جمهرة انساب العرب، ص۱۲۷.</ref> به شست‌وشوی درون آن و زدودن آثار [[شرک]] و [[بت‌پرستی]] پرداخت.<ref>انساب الاشراف، ج۱، ص۴۵۸؛ المغازی، ج۲، ص۸۳۴؛ تاریخ الاسلام، ج۲، ص۵۵۱.</ref>. او پس از [[نزول آیه]] {{متن قرآن|إِنَّ اللَّهَ يَأْمُرُكُمْ أَنْ تُؤَدُّوا الْأَمَانَاتِ إِلَى أَهْلِهَا وَإِذَا حَكَمْتُمْ بَيْنَ النَّاسِ أَنْ تَحْكُمُوا بِالْعَدْلِ إِنَّ اللَّهَ نِعِمَّا يَعِظُكُمْ بِهِ إِنَّ اللَّهَ كَانَ سَمِيعًا بَصِيرًا}}<ref>«خداوند به شما فرمان می‌دهد که امانت‌ها را به صاحب آنها باز گردانید و چون میان مردم داوری می‌کنید با دادگری داوری کنید؛ بی‌گمان خداوند به کاری نیک اندرزتان می‌دهد؛ به راستی خداوند شنوایی بیناست» سوره نساء، آیه ۵۸.</ref> که مضمون آن [[فرمان خداوند]] به بازگرداندن [[امانت‌ها]] به صاحبانشان است،<ref>تفسیر سمرقندی، ج۱، ص۳۱۱؛ عین العبره، ص۱۲؛ البرهان، ج۳، ص۵۷۹؛ التفسیر المظهری، ج۲، ق۲، ص۱۴۷.</ref> کلید کعبه را در خطاب به [[عثمان بن طلحه]] و [[شیبة بن عثمان بن طلحه]]، با خطاب "یا بنی‌ ابی [[طلحه]]" تا [[روز قیامت]] در [[اختیار]] این [[خاندان]] گذاشت و آنها را به محترم شمردن کعبه سفارش کرد.<ref>اخبار مکه، ازرقی، ج۱، ص۱۱۱؛ تاریخ دمشق، ج۲۳، ص۲۵۹؛ شرح نهج البلاغه، ج۱۷، ص۲۸۲؛ تهذیب الکمال، ج۱۹، ص۳۹۶.</ref>

برخی مخاطب [[رسول خدا]] را [[بنی شیبه]] دانسته‌اند که فرمود: {{متن حدیث|هاكم المفتاح يا بني‌شيبه}}<ref>منائح الکرم، ج۱، ص۳۸۶.</ref> به گزارشی دیگر، [[پیامبر]] {{صل}} کلید را در [[اختیار]] [[عثمان]] و [[شیبه]] قرار داد و فرمود: {{متن حدیث|خذوها يا بني أبي طلحة خالدة تالدة لا ينزعها منكم إلا ظالم}}.<ref>الاستیعاب، ج۳، ص۱۰۳۴؛ شرح نهج البلاغه، ج۱۷، ص۲۸۲.</ref> بر این اساس، بنی شیبه [[باور]] دارند که آنها مورد خطاب پیامبر قرار گرفتند و تا [[قیامت]] صاحبان [[منصب]] کلیدداری [[کعبه]] هستند. ازاین‌رو، [[جایگاه معنوی]] بس والایی برای خود باور داشته و از این رهگذر، در طول [[تاریخ]]، [[موقعیت اجتماعی]] و [[دینی]] بالا و نیز [[ثروت]] فراوان کسب کرده‌اند.

== دوران خلفای چهارگانه ==

برپایه گزارشی، شیبه در دوران [[خلافت]] [[عمر بن خطاب]] به وی که می‌خواست اشیای گران‌بهای کعبه را تقسیم کند، سفارش کرد تا با عمل به [[سیره پیامبر]] {{صل}} و [[ابوبکر]] از این [[اقدام]] سر باز زند و [[عمر]] این سفارش را پذیرفت.<ref>اخبار مکه، ازرقی، ج۱، ص۲۴۵؛ تاریخ دمشق، ج۲۳، ص۲۶۰؛ تاریخ ابن خلدون، ج۱، ص۴۴۰؛ التاریخ القویم، ج۲، ص۴۷۰.</ref>

[[شیبة بن عثمان]] در [[روزگار]] [[علی]] {{ع}} مدتی کوتاه از سوی [[بسر بن ارطاة]] که از سوی [[معاویه]] برای [[سرکوب]] [[شیعیان]] [[مکه]] و [[مدینه]]<ref>الغارات، ج۲، ص۵۰۸.</ref> مأمور شده بود، پس از گریختن [[قثم بن عباس]]، [[کارگزار امام علی]] {{ع}}، [[امیر]] مکه شد.<ref>الغارات، ج۲، ص۶۰۸؛ انساب الاشراف، ج۳، ص۲۱۱؛ الفتوح، ج۴، ص۲۳۶.</ref>

== بنی شیبه در دوران [[اموی]] ==

بر پایه گزارشی، [[ولید بن عبدالملک]] ادعا نمود که هزینه‌های کعبه برعهده او است و نباید بنی شیبه هدایای کعبه را دریافت کنند. از این رو، [[تصمیم]] گرفت تا بنی شیبه را از تملک هدایای کعبه [[محروم]] کند. اما بنی شیبه با [[همکاری]] و مساعدت [[حجاج بن یوسف]]، [[ولید]] را قانع نمودند تا مانند پدرش [[عبدالملک]] آنها را همچنان از هدایای کعبه بهره‌مند سازد.<ref>انساب الاشراف، ج۸، ص۷۳؛ مسالک الابصار، ج۲۴، ص۴۰۱.</ref>

از رابطه بنی شیبه با دیگر خلفای اموی گزارشی در دست نیست؛ جز آنکه آورده‌اند که [[نبیه بن وهب شیبی]]، یکی از [[فقیهان]]، در [[فتنه]] دوران [[خلافت]] [[ولید بن یزید]] کشته شد.<ref>انساب الاشراف، ج۹، ص۴۱۴.</ref> در این [[زمان]]، [[بنی شیبه]] [[امام باقر]] {{ع}} را که با فتواهایش درباره دست‌اندازی آنها به [[هدایا]] و نذورات [[کعبه]] واکنش نشان می‌داد، به‌گمراهی و [[بدعت‌گذاری]] متهم کردند. در برابر، [[امام]] آنان را سارقانی دانست که اگر [[قدرت]] یابد، دستان آنها را به [[جرم]] [[سرقت]] [[اموال]] کعبه قطع خواهد کرد<ref>الکافی، ج۴، ص۲۴۲.</ref><ref>[[سید رضا هدایتی|هدایتی، سید رضا]]، [[بنی شیبه (مقاله)|مقاله «بنی شیبه»]]، [[دانشنامه حج و حرمین شریفین ج۴ (کتاب)|دانشنامه حج و حرمین شریفین]]، ج۴، ص:۳۸۹-۳۹۱.</ref>

== بنی شیبه و زبیریان ==

== بنی شیبه و [[عباسیان]] ==

چنان‌که در [[روزگار]] خلافت منصور عباسی و هنگام [[حکمرانی]] زیاد بن عبیدالله حارثی، دایی [[سفاح]]، بر [[مکه]] [[عبدالعزیز بن عبدالله شیبی]] [[رئیس]] [[شرطه]] او شد.<ref>اخبار مکه، ازرقی، ج۲، ص۷۲.</ref> نیز [[بنی شیبه]] به سرکردگی [[ابوالرزام شیبی]] در [[قیام]] [[محمد بن عبدالله بن حسن]] ([[نفس زکیه]]) به [[سال ۱۴۵ق]]. با پنهان کردن سری بن عبدالله، [[امیر]] مکه از عباسیان [[حمایت]] کردند.<ref>تاریخ طبری، ج۷، ص۵۷۵.</ref>

[[عبدالله بن شعیب]] و [[محمد بن اسماعیل بن ابراهیم]] از بنی شیبه، در دوران خلافت مهدی عباسی برای ترمیم [[مقام ابراهیم]] {{ع}}<ref>اخبار مکه، ازرقی، ج۲، ص۳۶؛ شرف النبی، ص۴۰۶.</ref> و نیز نو‌سازی [[جامه]] [[کعبه]] با او [[همکاری]] کردند.

در دوران خلافت مأمون، هنگامی که [[مردم]] مکه با [[محمد دیباج]] از [[فرزندان]] [[امام]] [[جعفر صادق]] {{ع}} [[بیعت]] کردند، محمد پنج هزار [[دینار]] از پرده‌دار کعبه برای انجام [[امور حکومتی]] وام گرفت که پس از [[مصالحه]] آنها با مأمون بازپرداخت شد.<ref>اخبار مکه، ازرقی، ج۱، ص۲۴۸.</ref> آنها هنگام [[حمله]] [[ابراهیم بن موسی علوی]] از سوی یمنی‌ها به مکه، با‌اندوخته‌های طلای کعبه که مأمون اهدا کرده بود، [[یزید بن محمد]]، عامل مأمون، را [[یاری]] کردند<ref>تاریخ یعقوبی، ج۲، ص۴۴۴.</ref> از این هنگام تا حکمرانی اشراف [[حسنی]] بر مکه از بنی شیبه گزارشی در دست نیست.<ref>[[سید رضا هدایتی|هدایتی، سید رضا]]، [[بنی شیبه (مقاله)|مقاله «بنی شیبه»]]، [[دانشنامه حج و حرمین شریفین ج۴ (کتاب)|دانشنامه حج و حرمین شریفین]]، ج۴، ص:۳۹۲.</ref>

== بنی شیبه در دوران [[حکمرانی]] اشراف ==

== حضور در تحولات مکه ==

== بنی شیبه و [[آل‌سعود]] ==

== [[جایگاه اجتماعی]] بنی شیبه ==

همه [[امیران]] و [[حکومت‌ها]] پرده‌داری [[بنی شیبه]] را به رسمیت شناخته‌اند و هرچند گاهی به برکناری برخی از آنان می‌پرداختند، هرگز پرده‌داری را از [[خاندان]] آنها بیرون نساختند. حتی هنگامی که برخی از پرده‌داران عقیم بودند و یا فرزندشان خردسال بود، [[امیر]] [[مکه]] [[کفالت]] او را بر می‌گرفت تا بزرگ شود؛ چنان‌که پس از درگذشت عبدالقادر شیبی که عقیم بود و فرزند پسری نیز از [[نسل]] [[شیبه]] وجود نداشت، [[منصب]] پرده‌داری به [[محمد بن زین‌العابدین]] که [[کودک]] بود، رسید و [[شریف]] [[غالب بن مسعود]]، امیر مکه، به سال ۱۲۱۰ق. کفالت او را بر عهده گرفت و چون وی بزرگ شد، او را رسماً به‌عنوان پرده‌دار [[تعیین]] کرد. او به مدت ۴۳ سال تا هنگام درگذشتش پرده‌دار بود.<ref>التاریخ القویم، ج۴، ص۱۹۹.</ref>

[[بنی شیبه]] کیسه‌‏ای برای کلید در کعبه ساخته، آن را همراه کلید نزد بزرگ [[خاندان]] بنی شیبه می‌نهادند.<ref>کعبه و جامه آن، ص۲۲۴.</ref> به روایتی، [[پیامبر]] {{صل}} آنها را به پنهان کردن کلید [[فرمان]] داد و خود نیز با جامه‌‏اش کلید را پوشاند.<ref>امتاع الاسماع، ج۱، ص۳۹۲؛ سبل الهدی، ج۵، ص۲۴۵.</ref> شاید از همین‌رو، آنها هنگام گشودن در کعبه، پرده‏‌ها را فرومی‏‌افکنند؛ بنی شیبه باز و بسته کردن در کعبه را پس از [[نصب]] پلکان انجام داده، به [[مردم]] اجازه ورود به درون [[بیت]] را می‌دادند. این‌کار در دو نوبت [[جمعه]] و [[دوشنبه]] جداگانه برای [[زنان]] و مردان انجام می‌شد که بعدها به روزهای خاص سال منحصر گشت.<ref>منائح الکرم، ج۱، ص۳۸۹-۳۹۰.</ref> گاهی شاید به سبب ازدحام جمعیت برای ورود به درون کعبه، با [[حاجیان]] [[بدرفتاری]] می‌کردند.<ref>التاریخ القویم، ج۳، ص۵۳۴.</ref> از‌این‌رو، برخی از [[امیران]] [[مکه]] همانند [[خالد بن عبدالله قسری]]، پرده‌دار را [[توبیخ]] کردند که در کعبه را در هنگام غیر معمول باز کرده بود.<ref>اخبار مکه، فاکهی، ج۳، ص۱۶۹.</ref> بنی شیبه گاهی ورود حاجیان به درون کعبه را آسان‌تر می‌ساختند و در را در طول ایام [[حج]]، [[شب]] و [[روز]] باز می‌گذاشتند؛ چنان‌که هنگام حضور [[مسعود]]، [[حاکم]] [[یمن]]، در مکه در برابر دریافت کمک‌های [[مالی]] چنین کردند.<ref>تاریخ مکه، ص۲۹۳.</ref>

بنی شیبه در شست‌وشوی درون کعبه که به تاسی از [[رسول خدا]] {{صل}}<ref>منائح الکرم، ج۱، ص۴۹۸.</ref> انجام می‌گیرد، کنار [[امیر]] مکه و [[رئیس]] امور [[مسجدالحرام]] و سفرای دول خارجی حضور می‌یابند. این [[آیین]] در هر سال دو بار، یکی [[ماه شعبان]] و دیگری ذی‌حجه، انجام می‌گیرد و در آن، کعبه با آب [[زمزم]] آمیخته با گلاب و مشک شست‌وشو می­‌شود.<ref>[[سید رضا هدایتی|هدایتی، سید رضا]]، [[بنی شیبه (مقاله)|مقاله «بنی شیبه»]]، [[دانشنامه حج و حرمین شریفین ج۴ (کتاب)|دانشنامه حج و حرمین شریفین]]، ج۴، ص:۳۹۴-۳۹۶.</ref>

== درآمدهای بنی شیبه ==

== [[راوی حدیث]] [[پیامبر]] ==

از میان [[بنی شیبه]]، برخی راوی حدیث پیامبر بودند<ref>نک: اسد الغابه، ج۵، ص۵، ۳۶۹؛ الانساب، ج۸، ص۲۰۸؛ الاصابه، ج۱، ص۵۱۵؛ ج۸، ص۱۵۵.</ref>؛ از جمله: [[شیبة بن عثمان]]، <ref>تاریخ طبری، ج۱۱، ص۵۵۶.</ref> [[عطاء شیبی عبدری]]،<ref>الاستیعاب، ج۳، ص۱۲۴۰؛ الاصابه، ج۵، ص۲۰۹.</ref> [[صفیه بنت شیبه]] که از [[عایشه]]، ‌[[ام سلمه]] و‌ [[ام حبیبه]] [[همسران پیامبر]] {{صل}} [[حدیث]] [[روایت]] نمود،<ref>الاصابه، ج۸، ص۲۱۳.</ref> [[عبدالملک حجبی]]،<ref>اسد الغابه، ج۳، ص۴۰۶.</ref>[[عبدالحمید بن جبیر بن شیبه]]، [[موسی بن عبدالملک]]،<ref>اسد الغابه، ج۵، ص۳۶۹؛ امتاع الاسماع، ج۲، ص۲۷۷.</ref> و [[احمد بن دیلم شیبی]].<ref>العقد الثمین، ج۳، ص۱۰۹.</ref>