به‌کارگماشتن: تفاوت میان نسخه‌ها

== مقدمه ==

کمتر اتفاق می‌افتاده که [[معصومان]] از حاکمی بخواهند شخصی را در کارهای [[حکومتی]] [[استخدام]] نماید. [[صدوق]] خبری را نقل کرده که یکی از این موراد را بیان می‌کند. او می‌نویسد: از [[عبید بن زراره]] نقل شده که [[امام صادق]] {{ع}} مردی را نزد [[زیاد بن عبیدالله]] ([[حاکم]] [[مدینه]] فرستاد) و گفت: این آقا را به برخی از کارهایت بگمار<ref>{{متن حدیث|بَعَثَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ {{ع}} رَجُلًا إِلَى زِيَادِ بْنِ عُبَيْدِ اللَّهِ، فَقَالَ: وَلِّ ذَا بَعْضَ عَمَلِكَ}}؛ شیخ صدوق، من لایحضره الفقیه، ج۳، ص۱۷۶.</ref>.

معصومان به [[یاران]] خود [[دستور]] داده بودند که برای گرفتن [[حق]] خود به [[حاکمان]] وقت مراجعه نکنند و اگر ناچار به این کار باشند، با اجازه معصومان باشد. [[جمیل بن دراج]] گوید: من و [[معلی بن خنیس]] طعام و غله‌ای در مدینه خریدیم؛ چون به شب برخوردیم، آنها را به [[خانه]] نبردیم، بلکه در جوال‌هایی در بازار قرار دادیم و بازگشتیم. [[روز]] بعد صبح زود به بازار رفتیم. دیدم که [[مردم]] بازار دور مردی سیاه‌پوست که او را گرفته بودند، جمع هستند و او جوال‌های غله ما را دزدیده بود و گفتند: این مرد جوال‌های غله شما را دزدیده برای دریافت آن به حاکم مراجعه کنید. ما [[دوست]] نداشتیم قبل از اینکه نظر امام صادق {{ع}} را بدانیم، نزد حاکم برویم. معلی بر [[حضرت صادق]] {{ع}} وارد شد و موضوع را مطرح کرد. [[حضرت]] فرمود: خبر دزدی وی را به حاکم بدهید؛ ما هم به وی مراجعه کردیم و دست دزد قطع شد<ref>شیخ طوسی، تهذیب الأحکام، ج۱۰، ص۱۲۷.</ref>.

[[مجلسی]] اول می‌نویسد: خبردادن به امام صادق {{ع}} به منزله گرفتن [[حکم]] حاکم [[شرعی]] است که دزد مستحق [[حد شرعی]] شده است و [[حاکم]] [[مدینه]] را می‌توان [[نایب]] ایشان [[تصور]] کرد که طبق نظر ایشان، دست دزد را قطع کرده است<ref>محمدتقی مجلسی، روضة المتقین، ج۱۰، ص۲۳۵.</ref>.