ترک در معارف دعا و زیارات: تفاوت میان نسخه‌ها

== مقدمه ==

گفته‌اند تُرک‌ها از [[اولاد]] [[یافث بن نوح]] هستند و [[سرزمین]] آنان از [[ماوراء النهر]]، یعنی سواحل [[جیحون]]، تا حدود چین امتداد داشته است. بنابر آنچه گفته شده [[ترک‌ها]] از سایر [[مردم]] به [[کثرت]] جمعیت و [[شجاعت]] ممتاز بوده‌اند و [[روحیه]] [[سلطه‌گری]] بر آنها [[غلبه]] داشته است. آنان، همچون بسیاری از [[اقوام]] دیگر، تا [[ظهور اسلام]] [[کافر]] بودند و پس از گسترش قلمرو [[اسلام]] برخی از آنها به تدریج [[مسلمان]] شدند. [[امام سجاد]] {{ع}} در [[دعا]] علیه [[دشمنان خدا]] آنان را نیز نام برده است. در این [[نیایش‌ها]]، مراد از دشمنان خدا، [[دشمنان]]، [[دوستان]] و خاصّان و مقرّبان [[خداوند]] است که [[دوستی]] آنان به منزله [[دوستی خدا]] و [[دشمنی]] با آنان به منزله دشمنی با خداست؛ {{متن حدیث|اللَّهُمَّ وَ اعْمُمْ بِذَلِكَ أَعْدَاءَكَ فِي أَقْطَارِ الْبِلَادِ مِنَ‏ الْهِنْدِ وَ الرُّومِ‏ وَ التُّرْكِ‏...}}<ref>دعای ۲۷.</ref>؛ «ای خداوند چنان کن که این دعا همه دشمنانت را در اقطار بلاد از [[هند]] و [[روم]] و ترکستان در برگیرد».

مقصود از اعدا و دشمنان کسانی‌اند که از [[اطاعت خدا]] از روی [[عناد]] و [[لجاجت]] و پس از [[اتمام حجت]] بر آنها، سر باز می‌زنند و نه همه آن اقوام<ref>ریاض السالکین فی شرح صحیفة الساجدین {{ع}}، سیدعلی خان حسینی حسنی مدنی شیرازی، مؤسسة النشر الاسلامی، قم، ۱۴۰۹، چاپ اول؛ صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، سروش، ۱۳۷۵، تهران، چاپ دوم.</ref>.<ref>[[امیر شیرزاد|شیرزاد، امیر]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «ترک»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۱۴۵.</ref>