توغل در انحراف: تفاوت میان نسخه‌ها

== توغل در انحراف ==

توغل یا به تعبیر [[قرآن]] “خوض” و [[فرورفتن در باطل]] و انحراف، اگرچه در ظاهر عملی فردی است. اما در واقع، وجود زمینه‌ها و جاذبه‌های [[اجتماعی]] و تحریکات اغواگرایانه محیطی است که افراد ضعیف‌النفس را به سمت این کانون‌ها، [[ترغیب]] و [[تشویق]] می‌کند. [[خوض]] در انحراف، عنوان عامی است که تقریباً هر نوع غلطیدن به وادی [[تباهی]] و [[گناه]] و [[ارتکاب معاصی]] و [[منکرات]]، با معیارهای [[شرعی]] و [[عقلی]] را در بر می‌گیرد. به بیان برخی لغت‌شناسان، [[خوض]] [[فرورفتن]] در امر آمیخته به ضرر، فساد و [[شر]] و اشتغال به چیزی است که نتیجه آن [[حیرت]]، [[گمراهی]]، و [[محرومیت]] از [[هدایت]] و [[سعادت]] است<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۳، ص۱۵۸؛ ر. ک: حسین بن محمد راغب اصفهانی، المفردات فی غریب القرآن، ص۳۰۲.</ref>. از دید [[المیزان]]، “خوض” در [[قرآن]]، غالباً در اموری استعمال شده که دخول در آن [[زشت]] و [[مذموم]] است از قبیل غور در [[باطل]] و ذکر [[آیات]] [[حق]] برای استهزای آنها<ref>[[سید محمد حسین طباطبایی|طباطبایی، سید محمد حسین]]، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۷، ص۱۹۹.</ref>. به بیان دیگر، خوض سرگرم شدن عملی و زبانی به باطل و فرورفتن در آن است؛ به طوری که از غیر باطل، به کلی [[غفلت]] شود<ref>[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی، ناصر]] و دیگران، تفسیر نمونه، ج۲۰، ص۱۵۳.</ref>. [[تفسیر نمونه]] در ذیل [[آیه]] ۴۵ [[سوره مدثر]] با ذکر مصداق‌هایی از آن می‌نویسد: [[خوض در باطل]]، معنی وسیع و گسترده‌ای دارد که شامل ورود در مجالس کسانی می‌شود که [[آیات خدا]] را به باد [[استهزا]] می‌گیرند، [[تبلیغات]] ضد [[اسلامی]] می‌کنند، یا [[ترویج]] [[بدعت]] می‌نمایند، با شوخی‌های رکیک دارند یا گناهانی را که انجام داده‌اند به عنوان [[افتخار]] یا تلذذ نقل می‌کنند. شرکت در مجالس [[غیبت]]، [[تهمت]]، [[لهو و لعب]] و مانند آنها نیز [مصداق [[خوض در باطل]] است]<ref>ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی، ناصر و دیگران، تفسیر نمونه، ج۲۵، ص۲۵۴؛ برای آشنایی بیشتر با زمینه‌ها، گونه‌ها، و آثار فردی و اجتماعی این کنش انحرافی، ر. ک: احمد نراقی، معراج السعاده، ص۳۴۳-۳۴۷.</ref>.<ref>[[سید حسین شرف‌الدین|شرف‌الدین، سید حسین]]، [[ارزش‌های اجتماعی از منظر قرآن کریم (کتاب)|ارزش‌های اجتماعی از منظر قرآن کریم]]، ص ۲۰۶.</ref>

== [[آیات]] قرآنی مرتبط ==

# آیاتی نیز متوغلان در [[اباطیل]] و بازیگران [[غافل]] را به [[عذاب اخروی]] [[تهدید]] کرده<ref>{{متن قرآن|فَذَرْهُمْ يَخُوضُوا وَيَلْعَبُوا حَتَّى يُلَاقُوا يَوْمَهُمُ الَّذِي يُوعَدُونَ}} «پس آنان را واگذار تا یاوه گویند و به بازی پردازند تا آن روز را که به آنان وعده می‌دهند ببینند» سوره زخرف، آیه ۸۳.</ref> و توغل در اباطیل را از جمله موجبات حبط و [[نابودی اعمال]] و [[خسران]] در [[دنیا]] و [[آخرت]] معرفی کرده است<ref>{{متن قرآن|كَالَّذِينَ مِنْ قَبْلِكُمْ كَانُوا أَشَدَّ مِنْكُمْ قُوَّةً وَأَكْثَرَ أَمْوَالًا وَأَوْلَادًا فَاسْتَمْتَعُوا بِخَلَاقِهِمْ فَاسْتَمْتَعْتُمْ بِخَلَاقِكُمْ كَمَا اسْتَمْتَعَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكُمْ بِخَلَاقِهِمْ وَخُضْتُمْ كَالَّذِي خَاضُوا أُولَئِكَ حَبِطَتْ أَعْمَالُهُمْ فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ وَأُولَئِكَ هُمُ الْخَاسِرُونَ}} «(حال و روز شما منافقان) همانند پیشینیانتان (است) که نیرومندتر و داراتر و پرفرزندتر از شما بودند؛ آنان بهره خویش بردند شما نیز بهره خویش گرفتید همچون کسانی که پیش از شما به بهره خویش رسیدند و (در یاوه گویی) فرو رفتید چنانکه آنان فرو رفتند؛ آنانند که کردارهاشان در این جهان و در جهان واپسین تباه است و آنانند که زیانکارند» سوره توبه، آیه ۶۹.</ref>.<ref>[[سید حسین شرف‌الدین|شرف‌الدین، سید حسین]]، [[ارزش‌های اجتماعی از منظر قرآن کریم (کتاب)|ارزش‌های اجتماعی از منظر قرآن کریم]]، ص ۲۰۶.</ref>