جبیر بن قشعم بن یزید بن ارقم کندی: تفاوت میان نسخه‌ها

بیشتر نام وی را [[جبر]] گفته‌اند<ref>ابن کلبی، ج۱، ص۸۳؛ ابن ماکولا، الإکمال، ج۲، ص۱۵.</ref> و می‌گویند از تیره «بنی ارقم بن مغیری گرب بن اسود بن ارقم» از [[قبیله کنده]]<ref>ابن کلبی، هشام بن محمد، نسب قد والیمن الکبیر، ج۱، ص۸۳.</ref> و از [[مخضرمین]] است<ref>ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۶۳۱.</ref>. در [[فتح عراق]] شرکت داشت و از طرف [[عمر]] عهده‌دار [[قضا]] در [[قادسیه]] بود<ref>ابن عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ج۲۱، ص۴۹۶؛ ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۶۳۱.</ref> و به گفته ابن کلبی<ref>ابن کلبی، هشام بن محمد، نسب قد والیمن الکبیر، ج۱، ص۸۳.</ref> نخستین کسی بود که در [[خلافت عمر]] در [[عراق]] به کار قضا پرداخت. همو<ref>ابن کلبی، هشام بن محمد، نسب قد والیمن الکبیر، ج۱، ص۸۱.</ref> می‌گوید: گروهی از بنی ارقم بن نعمان در [[روزگار]] [[حکومت امام علی]] {{ع}} در [[کوفه]] بودند. هنگامی که [[دشنام]] [[اهل عراق]] را به [[عثمان]] شنیدند، گفتند: ما در شهری که به عثمان دشنام داده می‌شود، اقامت نمی‌کنیم. بدین سبب به [[شام]] نزد [[معاویه]] رفتند و معاویه آنان را در رُها<ref>از سرزمین جزیره و بالاتر از حران که به زبان رومی نام آن را «اذاسا» گویند؛ ر. ک: یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۱، ص۱۲۷.</ref> اسکان داد<ref>ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۶۳۱.</ref>.<ref>[[رمضان محمدی|محمدی، رمضان]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۲ (کتاب)|مقاله «جبیر بن قشعم بن یزید بن ارقم کندی»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۲، ص ۳۷۰.</ref>