جبیر بن نوفل: تفاوت میان نسخه‌ها

برخی صحابه‌نگاران به نقل از [[مطین]]، [[باوردی]] و [[ابن منده]]، نام وی را در شمار صحابه آورده‌اند<ref>ابونعیم، معرفة الصحابه، ج۱، ص۵۲۴؛ ابن اثیر، اسد الغابه، ج۱، ص۵۱۸؛ ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۵۷۱.</ref>، ولی در آن تردید شده است<ref>ر. ک: مغلطای، علاء الدین بن قلیج، الانابة إلی معرفة المختلف فیهم من الصحابه، ج۱، ص۱۳۵؛ ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۵۷۱.</ref>. [[ابن حبان]]<ref>ابن حبان، محمد، مشاهیر علماء الأمصار، ج۳، ص۵۰.</ref> گوید: گفته‌اند وی از صحابه است؛ زیرا در سلسله سند روایتش [[لیث بن ابی سلیم]] قرار دارد. منشأ صحابی دانستن وی، روایتی است که او از [[رسول خدا]] {{صل}} درباره حد [[تقرب]] [[انسان]] به [[خداوند]] از راه [[نماز]] و [[قرآن]] نقل کرده است<ref>ر. ک: طبرانی، المعجم الکبیر، ج۲، ص۱۴۷.</ref>، ولی برخی این [[روایت]] را از [[جبیر بن نفیر]] و آن را مُرسل دانسته‌اند. از این رو، در اینکه [[حدیث]] از جبیر بن نوفل باشد و بتوان او را از صحابه دانست، [[تردید]] کرده‌اند<ref>ابن اثیر، اسد الغابه، ج۱، ص۵۱۸؛ ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۵۷۱.</ref>. [[ذهبی]]<ref>ذهبی، تجرید أسماء الصحابه ج۱، ص۷۹.</ref> نیز وی را همان جبیر بن نفیر دانسته است. البته احتمال اینکه این حدیث مانند بسیاری از [[احادیث]] دیگر، از چند [[صحابی]] نقل شده باشد، وجود دارد