حارث بن عبد عمرو: تفاوت میان نسخه‌ها

وی [[حارث بن عبد عمرو بن معاذ بن یزید]]، از [[بنوجعفر بن کلاب]] است<ref>ر. ک: ابن حزم، جمهرة أنساب العرب، ص۲۸۶؛ ابن حجر، الاصابه، ج۲، ص۱۳۵.</ref>. نام جدش را «معز»<ref>ابن حبیب بغدادی، المحبر، ص۲۵۵.</ref>، «معاز»<ref>ابن کلبی، هشام بن محمد، نسب قد والیمن الکبیر، ج۲، ص۱۶.</ref> و «معاویه»<ref>ابن عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ج۱۹، ص۳۴.</ref> نیز گفته‌اند. [[ابن حجر]]<ref>ابن حجر، الاصابه، ج۲، ص۱۳۵.</ref> در بخش سوم کتاب خود ([[مخضرمین]]) از او یاد کرده، می‌گوید: حارث دوره [[جاهلی]] را [[درک]] کرد و بعد از [[رسول خدا]] {{صل}} به [[اسلام]] گروید. فرزندش [[زفر بن حارث بن عبد عمرو|زفر]]، از بزرگان [[قبیله]] خویش<ref>ابن حبیب بغدادی، المحبر، ص۲۵۵.</ref> و در شمار [[فرماندهان سپاه]] معاویه در [[جنگ صفین]] بود<ref>منقری، وقعة صفین، ص۲۰۶.</ref> که بعدها [[کارگزار]] [[عبدالله بن زبیر]] در قنسیرین شد<ref>بلاذری، انساب الاشراف، ج۷، ص۴۱.</ref>. گفتنی است [[نوادگان]] حارث، به نام‌های «وکیع» و «هذیل» نیز، از مردان [[شجاع]] و صاحب نام [[زمان]] خود بوده‌اند<ref>ر. ک: ابن عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ج۶۳، ص۱۰۹؛ زرکلی، خیرالدین، الأعلام، ج۸، ص۷۹.</ref>.<ref>[[رحمت‌الله بانشی|بانشی، رحمت‌الله]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۲ (کتاب)|مقاله «حارث بن عبد عمرو»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۲، ص ۴۷۶.</ref>