حدیث امان: تفاوت میان نسخهها
جز
وظیفهٔ شمارهٔ ۵، قسمت دوم
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
خط ۶: | خط ۶: | ||
}} | }} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
[[رسول الله]]{{صل}} در [[حدیثی]] فرموند: {{متن حدیث| النجوم أمان لأهل الأرض من الغرق، و أهل بيتي أمان لأمّتي من الاختلاف، فإذا خالفتهم قبيلة اختلفوا فصاروا حزب إبليس}}<ref>المستدرک علی الصحیحین، ج۲، ص۴۸۶؛ ج۳، ص۱۶۲ و ۵۱۶؛ تفسیر نور الثقلین، ج۱، ص۵۰۱؛ بحار الأنوار، ج۲۳، ص۱۹؛ ج۳۶، ص۲۹۱.</ref>؛ "[[ستارگان]]، [[امان]] [[اهل]] [[زمین]] از [[غرق]] شدن هستند و [[اهل بیت]] من، برای امتم [[امان از اختلاف]] هستند که اگر قبیلهای از آنها [[مخالفت]] کنند؛ [[اختلاف]] میکنند در حالی که [[حزب شیطان]] میشوند"<ref>[[ابراهیم صفرزاده|صفرزاده، ابراهیم]]، [[عصمت امامان از دیدگاه عقل و وحی (کتاب)|عصمت امامان از دیدگاه عقل و وحی]] ص ۲۴۳.</ref>. | [[رسول الله]] {{صل}} در [[حدیثی]] فرموند: {{متن حدیث| النجوم أمان لأهل الأرض من الغرق، و أهل بيتي أمان لأمّتي من الاختلاف، فإذا خالفتهم قبيلة اختلفوا فصاروا حزب إبليس}}<ref>المستدرک علی الصحیحین، ج۲، ص۴۸۶؛ ج۳، ص۱۶۲ و ۵۱۶؛ تفسیر نور الثقلین، ج۱، ص۵۰۱؛ بحار الأنوار، ج۲۳، ص۱۹؛ ج۳۶، ص۲۹۱.</ref>؛ "[[ستارگان]]، [[امان]] [[اهل]] [[زمین]] از [[غرق]] شدن هستند و [[اهل بیت]] من، برای امتم [[امان از اختلاف]] هستند که اگر قبیلهای از آنها [[مخالفت]] کنند؛ [[اختلاف]] میکنند در حالی که [[حزب شیطان]] میشوند"<ref>[[ابراهیم صفرزاده|صفرزاده، ابراهیم]]، [[عصمت امامان از دیدگاه عقل و وحی (کتاب)|عصمت امامان از دیدگاه عقل و وحی]] ص ۲۴۳.</ref>. | ||
==[[دلالت حدیث]]== | == [[دلالت حدیث]] == | ||
===نخست: دلالت بر [[هدایتگری اهل بیت]]=== | === نخست: دلالت بر [[هدایتگری اهل بیت]] === | ||
اهل بیت در این [[حدیث]]، به [[ستارگان]] [[تشبیه]] گردیدهاند، از آن جهت که ستارگان در [[تاریکی]] [[شب]]، ملوانان کشتی را [[هدایت]] میکنند و [[روشنایی]] را برای دیدن صفحه آبها به ارمغان میآورند. از این رو اهل بیت{{عم}} هم دارای دو جهت هستند که منشأ [[امان]] امتاند: یکی [[مرجع]] [[علمی]] و [[ارائه طریق]] و رفع ابهامات [[امت]] و دوم به عنوان [[اسوه]] و مقتدای عملی که خودشان، [[راه]] را رفتهاند و به عنوان مسلک میباشند<ref>[[ابراهیم صفرزاده|صفرزاده، ابراهیم]]، [[عصمت امامان از دیدگاه عقل و وحی (کتاب)|عصمت امامان از دیدگاه عقل و وحی]] ص ۲۴۳.</ref>. | اهل بیت در این [[حدیث]]، به [[ستارگان]] [[تشبیه]] گردیدهاند، از آن جهت که ستارگان در [[تاریکی]] [[شب]]، ملوانان کشتی را [[هدایت]] میکنند و [[روشنایی]] را برای دیدن صفحه آبها به ارمغان میآورند. از این رو اهل بیت {{عم}} هم دارای دو جهت هستند که منشأ [[امان]] امتاند: یکی [[مرجع]] [[علمی]] و [[ارائه طریق]] و رفع ابهامات [[امت]] و دوم به عنوان [[اسوه]] و مقتدای عملی که خودشان، [[راه]] را رفتهاند و به عنوان مسلک میباشند<ref>[[ابراهیم صفرزاده|صفرزاده، ابراهیم]]، [[عصمت امامان از دیدگاه عقل و وحی (کتاب)|عصمت امامان از دیدگاه عقل و وحی]] ص ۲۴۳.</ref>. | ||
===دوم: دلالت بر [[وجوب اطاعت اهل بیت]]=== | === دوم: دلالت بر [[وجوب اطاعت اهل بیت]] === | ||
بر اساس این حدیث، تنها راه [[حق]]، راه اهل بیت{{عم}} است. بنابراین [[مخالفت]] با آنان و [[ایجاد اختلاف]]، راه [[شیطان]] است و کسانی که از راه آن حضرات جدا شوند، هلاک میشوند، چون راه شیطان، [[هلاکت]] است<ref>[[ابراهیم صفرزاده|صفرزاده، ابراهیم]]، [[عصمت امامان از دیدگاه عقل و وحی (کتاب)|عصمت امامان از دیدگاه عقل و وحی]] ص ۲۴۳.</ref>. | بر اساس این حدیث، تنها راه [[حق]]، راه اهل بیت {{عم}} است. بنابراین [[مخالفت]] با آنان و [[ایجاد اختلاف]]، راه [[شیطان]] است و کسانی که از راه آن حضرات جدا شوند، هلاک میشوند، چون راه شیطان، [[هلاکت]] است<ref>[[ابراهیم صفرزاده|صفرزاده، ابراهیم]]، [[عصمت امامان از دیدگاه عقل و وحی (کتاب)|عصمت امامان از دیدگاه عقل و وحی]] ص ۲۴۳.</ref>. | ||
===سوم: دلالت بر [[عصمت اهل بیت]]=== | === سوم: دلالت بر [[عصمت اهل بیت]] === | ||
وقتی تنها راه [[نجات]]، راه اهل بیت باشد و آنان تنها [[ملجأ]] و مرجع [[مردم]] در پیمودن راه حقاند، این یگانه طریق نجات، همسان با [[عصمت]] است، چون اگر اهل بیت [[معصوم]] نباشند و دچار [[اشتباه]] شوند [[اطاعت]] از آنها عقلاً و شرعاً جایز نیست و [[عدم اطاعت]] در برخی موارد با اطاعت مطلق سازگار نیست. پس [[حدیث امان]] ([[نجوم]])، [[عصمت امامان]] را در دو بعد عملی و علمی و از حین ولادت ثابت میکند، چون این حدیث، [[زمان]] را قید نکرده، لذا مطلق است و با فرض اطلاق، تمام حیانشان را در برمیگیرد<ref>[[ابراهیم صفرزاده|صفرزاده، ابراهیم]]، [[عصمت امامان از دیدگاه عقل و وحی (کتاب)|عصمت امامان از دیدگاه عقل و وحی]] ص ۲۴۳.</ref>. | وقتی تنها راه [[نجات]]، راه اهل بیت باشد و آنان تنها [[ملجأ]] و مرجع [[مردم]] در پیمودن راه حقاند، این یگانه طریق نجات، همسان با [[عصمت]] است، چون اگر اهل بیت [[معصوم]] نباشند و دچار [[اشتباه]] شوند [[اطاعت]] از آنها عقلاً و شرعاً جایز نیست و [[عدم اطاعت]] در برخی موارد با اطاعت مطلق سازگار نیست. پس [[حدیث امان]] ([[نجوم]])، [[عصمت امامان]] را در دو بعد عملی و علمی و از حین ولادت ثابت میکند، چون این حدیث، [[زمان]] را قید نکرده، لذا مطلق است و با فرض اطلاق، تمام حیانشان را در برمیگیرد<ref>[[ابراهیم صفرزاده|صفرزاده، ابراهیم]]، [[عصمت امامان از دیدگاه عقل و وحی (کتاب)|عصمت امامان از دیدگاه عقل و وحی]] ص ۲۴۳.</ref>. | ||