حرستا: تفاوت میان نسخه‌ها

== مقدمه ==

* نام منطقه‌ای آباد و بزرگ در اطراف [[دمشق]] است. وقتی پرچمی از [[مغرب]] و پرچمی از بحرین و پرچمی از [[شام]] [[اختلاف]] و برخورد می‌کنند، مردی از [[فرزندان عباس]] [[خروج]] می‌کند. [[اهل شام]] و [[فلسطین]] دچار [[دلهره]] می‌شوند و به سوی سردمداران [[شام]] و [[مصر]] روی می‌آورند و به آنان گفته می‌شود: "بروید و پسر [[فرمانروا]]، یعنی [[سفیانی]] را بخواهید و او را به [[یاری]] بطلبید" آنان [[سفیانی]] را [[دعوت]] می‌کنند و او در "حرستا" فرود می‌آید و همه دایی‌ها و بستگان [[فکری]] خود را در آن‌جا گرد می‌آورد و در بیابان خشک که منطقه‌ای از [[دمشق]] است، گروه‌های متعدّدی طرفدار دارد که به او می‌پیوندند. [[سفیانی]] [[دعوت]] آنان را [[اجابت]] می‌کند و روز [[جمعه]] به همراه همه آنان در [[دمشق]] به [[مسجد]] می‌رود و برای نخستین بار بر فراز [[منبر]] قرار می‌گیرد و در نخستین [[منبر]] خود، انان را [[دعوت]] به [[جهاد]] می‌کند و آنان نیز با شنیدن سخنانش، با او دست [[بیعت]] می‌دهند که [[دستورات]] او را، خواه مطابق میل باشد یا نباشد، [[نافرمانی]] نکنند<ref>الزام الناصب، ج ۲، ص ۱۸۰؛ [[سید محمد کاظم قزوینی|قزوینی، سید محمد کاظم]]، [[امام مهدی از تولد تا بعد از ظهور (کتاب)|امام مهدی از تولد تا بعد از ظهور]]، ص ۵۳۳.</ref>.

* برطبق روایتی از [[امیر المؤمنین]] {{ع}}، "حرستا" در [[زمین]] فرو می‌رود<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۱۶؛ غیبة نعمانی، ص ۳۰۵.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص ۲۷۵.</ref>.

== حرستا در فرهنگنامه آخرالزمان ==

* نام سرزمینی آباد و بزرگ در میان باغ‌های [[دمشق]] است. وقتی میان پرچم‌هایی از [[مغرب]] و [[بحرین]] و [[شام]] [[اختلاف]] و [[نزاع]] به وجود می‌‌آید، مردی از بنی‌العباس [[قیام]] می‌‌کند. [[مردم]] [[شام]] و [[فلسطین]] می‌‌ترسند و به سوی [[حاکمان]] [[شام]] و [[مصر]] پناهنده می‌‌شوند. به آنان می‌‌گویند: بروید و از پسر [[فرمانروا]]، یعنی [[سفیانی]] [[یاری]] بطلبید. آنان [[سفیانی]] را [[دعوت]] نموده و او در سرزمین حرستا فرود می‌‌آید و دایی‌ها و بستگان هم‌فکر خود را در آنجا جمع می‌‌کند و گروه‌هایی از [[پیروان]] او در بیابان خشک (وادی یابس) در [[دمشق]] بدو ملحق می‌‌شوند. آن‌گاه [[سفیانی]] [[دعوت]] آنان را قبول می‌‌کند و در [[روز جمعه]] با همه آنان به [[مسجد دمشق]] رفته و برای اولین بار بر فراز [[منبر]] می‌‌رود و به [[بیعت]] با خود دعوت‌شان می‌‌کند و آنها هم با شنیدن سخنن او با وی [[بیعت]] می‌‌کنند<ref>الزام الناصب: ج ۲، ص ۱۸۰ و امام مهدی از ولادت تا ظهور: ص ۵۳۳.</ref>.  

* [[امام باقر]] {{ع}} از [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} [[روایت]] می‌‌نماید: در [[شام]] میان دو گروه [[جنگ]] خواهد شد که منجر به [[ظهور]] نشانه‌ای از نشانه‌های [[خدا]] خواهد شد. آن شخص سؤال کرد: ای [[امیرالمؤمنین]] آن نشانه چیست؟ [[حضرت]] فرمود: وقوع زلزله‌ای است در [[شام]] که بیش از صد هزار نفر در آن از بین خواهند رفت، [[خداوند]] این [[زلزله]] را برای [[مؤمنین]] [[رحمت]] و برای کافرین [[عذاب]] قرار می‌‌دهد. در این زمان باید [[منتظر]] دیدن گروهی باشید که بر اسب‌های سیاه و سفید سوارند و با پرچم‌هایی زرد رنگ از سوی [[مغرب]] به [[شام]] یورش می‌‌برند. آنگاه [[جزع]] اکبر و [[مرگ سرخ]] به وقوع خواهد پیوست. در این حال [[منتظر]] [[فرورفتن]] روستایی در [[دمشق]] به نام حرستا باشید و در پی آن پسر [[هند]] جگر [[خوار]] از سرزمین خشک (وادی یابس) [[قیام]] می‌‌کند و بر [[منبر]] [[دمشق]] خواهد نشست، در این زمان [[منتظر ظهور]] [[مهدی]] {{ع}} باشید<ref>[[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|فرهنگنامه آخرالزمان]]، ص۲۲۰.</ref>.

== پرسش مستقیم ==