پرش به محتوا

حزب در لغت: تفاوت میان نسخه‌ها

۱ بایت اضافه‌شده ،  ‏۲۴ اوت ۲۰۲۲
جز
خط ۱۲: خط ۱۲:
برخی دیگر معتقدند اصل واحد معنایی در این ماده، تجمع است، هنگامی که بر اساس [[رأی]] و [[هدف]] واحد باشد<ref>التحقیق، ج ۲، ص ۲۰۷، «حزب».</ref>، بر این اساس، [[حزب]] اگرچه معنایی نزدیک با کلمات جماعت، [[قوم]] و [[طایفه]] دارد، می‌توان گفت حزب با قید [[پیروی]] از یک [[عقیده]] و نظر، دارای معنایی اخص است<ref>[[حمید بیگ‌زاده جلالی|بیگ‌زاده جلالی، حمید]]؛ [[حزب (مقاله)|مقاله «حزب»]]؛ [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۱۰ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۱۰.</ref>.
برخی دیگر معتقدند اصل واحد معنایی در این ماده، تجمع است، هنگامی که بر اساس [[رأی]] و [[هدف]] واحد باشد<ref>التحقیق، ج ۲، ص ۲۰۷، «حزب».</ref>، بر این اساس، [[حزب]] اگرچه معنایی نزدیک با کلمات جماعت، [[قوم]] و [[طایفه]] دارد، می‌توان گفت حزب با قید [[پیروی]] از یک [[عقیده]] و نظر، دارای معنایی اخص است<ref>[[حمید بیگ‌زاده جلالی|بیگ‌زاده جلالی، حمید]]؛ [[حزب (مقاله)|مقاله «حزب»]]؛ [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۱۰ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۱۰.</ref>.


راغب اصفهانی می‌نویسد: {{عربی|الْحِزْبُ: جماعة فيها غلظ، قال عزّ و جلّ: {{متن قرآن|أَيُّ الْحِزْبَيْنِ أَحْصَى لِمَا لَبِثُوا أَمَدًا}}<ref>«کدام یک از دو گروه در ازای درنگی را که (در غار) داشتند بهتر شمارش می‌کند» سوره کهف، آیه ۱۲.</ref>، {{متن قرآن|أُولَئِكَ حِزْبُ الشَّيْطَانِ}}<ref>«آنان حزب شیطانند» سوره مجادله، آیه ۱۹.</ref>، و قوله تعالى: {{متن قرآن|وَلَمَّا رَأَى الْمُؤْمِنُونَ الْأَحْزَابَ}}<ref>«و چون مؤمنان دسته‌ها (ی مشرک) را دیدند» سوره احزاب، آیه ۲۲.</ref>، عبارة عن المجتمعين لمحاربة النبيّ{{صل}}، {{متن قرآن|فَإِنَّ حِزْبَ اللَّهِ هُمُ الْغَالِبُونَ}}<ref>«بی‌گمان حزب خداوند پیروز است» سوره مائده، آیه ۵۶.</ref>، يعني: أنصار [[اللّه]]، و قال تعالى: {{متن قرآن|يَحْسَبُونَ الْأَحْزَابَ لَمْ يَذْهَبُوا وَإِنْ يَأْتِ الْأَحْزَابُ يَوَدُّوا لَوْ أَنَّهُمْ بَادُونَ فِي الْأَعْرَابِ}}<ref>«گمان می‌کنند که دسته‌ها (ی مشرک) هنوز نرفته‌اند و اگر آن دسته‌ها باز آیند، اینان آرزو می‌کنند کاش میان تازی‌های بیابان‌نشین، بیابان‌نشینی می‌کردند» سوره احزاب، آیه ۲۰.</ref>، و بعيده: {{متن قرآن|وَلَمَّا رَأَى الْمُؤْمِنُونَ الْأَحْزَابَ}}...}}<ref>راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن (بی جا: المکتبه المرتضویه) ص۱۱۴.</ref>، [[حزب]] گروه و جماعتی را گویند که با [[احساس]] خاصی از آن [[دفاع]] نمایند. [[خداوند]] در [[قرآن]] نیز آورده است... «در ماجرای [[جنگ خندق]] که مؤمنون [[احزاب]] را دیدند». «و همانا [[حزب خدا]] حتماً [[پیروز]] است».
راغب اصفهانی می‌نویسد: {{عربی|الْحِزْبُ: جماعة فيها غلظ، قال عزّ و جلّ: {{متن قرآن|أَيُّ الْحِزْبَيْنِ أَحْصَى لِمَا لَبِثُوا أَمَدًا}}<ref>«کدام یک از دو گروه در ازای درنگی را که (در غار) داشتند بهتر شمارش می‌کند» سوره کهف، آیه ۱۲.</ref>، {{متن قرآن|أُولَئِكَ حِزْبُ الشَّيْطَانِ}}<ref>«آنان حزب شیطانند» سوره مجادله، آیه ۱۹.</ref>، و قوله تعالى: {{متن قرآن|وَلَمَّا رَأَى الْمُؤْمِنُونَ الْأَحْزَابَ}}<ref>«و چون مؤمنان دسته‌ها (ی مشرک) را دیدند» سوره احزاب، آیه ۲۲.</ref>، عبارة عن المجتمعين لمحاربة النبيّ {{صل}}، {{متن قرآن|فَإِنَّ حِزْبَ اللَّهِ هُمُ الْغَالِبُونَ}}<ref>«بی‌گمان حزب خداوند پیروز است» سوره مائده، آیه ۵۶.</ref>، يعني: أنصار [[اللّه]]، و قال تعالى: {{متن قرآن|يَحْسَبُونَ الْأَحْزَابَ لَمْ يَذْهَبُوا وَإِنْ يَأْتِ الْأَحْزَابُ يَوَدُّوا لَوْ أَنَّهُمْ بَادُونَ فِي الْأَعْرَابِ}}<ref>«گمان می‌کنند که دسته‌ها (ی مشرک) هنوز نرفته‌اند و اگر آن دسته‌ها باز آیند، اینان آرزو می‌کنند کاش میان تازی‌های بیابان‌نشین، بیابان‌نشینی می‌کردند» سوره احزاب، آیه ۲۰.</ref>، و بعيده: {{متن قرآن|وَلَمَّا رَأَى الْمُؤْمِنُونَ الْأَحْزَابَ}}...}}<ref>راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن (بی جا: المکتبه المرتضویه) ص۱۱۴.</ref>، [[حزب]] گروه و جماعتی را گویند که با [[احساس]] خاصی از آن [[دفاع]] نمایند. [[خداوند]] در [[قرآن]] نیز آورده است... «در ماجرای [[جنگ خندق]] که مؤمنون [[احزاب]] را دیدند». «و همانا [[حزب خدا]] حتماً [[پیروز]] است».


در مقاییس اللغه آمده است: «حاء، زاد و باء دارای معنای واحدی هستند و آن جمع شدن چیزی است. حزب به معنای جماعتی از [[مردم]] از معنای مذکور گرفته شده و [[طایفه]] از هر چیزی را حزب می‌گویند»<ref>احمد ابن فارس، معجم مقاییس اللغه (بیروت: دارالکتب العلمیه، بی‌تا)، ص۵۵.</ref>.
در مقاییس اللغه آمده است: «حاء، زاد و باء دارای معنای واحدی هستند و آن جمع شدن چیزی است. حزب به معنای جماعتی از [[مردم]] از معنای مذکور گرفته شده و [[طایفه]] از هر چیزی را حزب می‌گویند»<ref>احمد ابن فارس، معجم مقاییس اللغه (بیروت: دارالکتب العلمیه، بی‌تا)، ص۵۵.</ref>.
۱۱۸٬۲۸۱

ویرایش