حسن بن علی بن حسن اطروش: تفاوت میان نسخه‌ها

{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط  = }}

[[ابومحمد حسن بن علی بن حسن بن علی بن عمر اشرف]] ملقب به [[ناصر کبیر]]، [[اُطروش]] و [[صاحب دیلم]]. [[مفسر]]، [[متکلم]]، [[فقیه]]، ادیب، شاعر و از [[نوادگان]] [[امام زین العابدین]] {{ع}} بود که مدتی [[حکومت]] [[دیلم]] و [[طبرستان]] را در دست داشت<ref>المجدی ۱۵۲؛ روضات الجنات ۲ / ۲۵۶.</ref> او جد [[مادری]] [[سید رضی]] و [[سید مرتضی]] است<ref>شرح نهج البلاغه ۱ / ۳۲. </ref> و در [[سال ۲۵۵ هجری]] در [[مدینه]] به [[دنیا]] آمد. <ref>الاعلام ۲ / ۲۰۰.</ref>

به گفته [[سمعانی]]، اطروش به کسی گفته می‌‌شود که کم شنوا شده باشد<ref>الانساب ۱ / ۱۹۴.</ref> و ازآن رو به حسن بن علی، اطروش گفتند که در یکی از [[جنگ‌ها]]، ضربه‌ای به سر او خورد و [[ناشنوا]] شد. <ref>اعیان الشیعه ۵ / ۱۸۰.</ref> با اینکه به تصریح [[شیخ بهایی]] و برخی دیگر، وی [[راضی]] به این [[امامت]] نبوده<ref>روضات الجنات ۲ / ۲۵۶. </ref> و [[نجاشی]] و برخی دیگر نیز او را از [[معتقدان]] به [[ائمه اطهار]] {{عم}} و بلکه از افاضل [[شیعه امامیه]] دانسته‌اند، <ref>رجال (النجاشی) ۱ / ۱۷۱؛ روضات الجنات ۲ / ۲۵۶.</ref> [[ابن شهرآشوب]] او را امام [[زیدیه]] خوانده <ref>معالم العلماء ۱۲۶.</ref> و پسر اطروش که امامی بوده، اشعاری در رد [[عقیده]] [[زیدی]] پدرش سروده است. <ref>تاریخ طبرستان (ابن اسفندیار) ۲۷۳. </ref> [[ابوالمفضل شیبانی]]<ref>ریاض العلما۵ / ۲۳۰. </ref> و [[مرحوم صدوق]] از او [[روایت]] کرده‌اند. <ref>اعیان الشیعه۵ / ۱۸۴. </ref>

آثار و کتاب‌های او عبارت‌اند از: الامامة (کوچک)، الامامة (بزرگ)، الطلاق، فدک والخمس، الشهداء وفضل اهل الفضل منهم، فصاحة ابی طالب، معاذیر بنی هاشم فی مانقم علیهم، انساب الأئمة وموالیدهم الی صاحب الامر {{عم}}، <ref>رجال (النجاشی) ۱ / ۱۷۱.</ref> الالفاظ، <ref>المجدی ۱۵۳. </ref> الظلامه الفاطمیه، <ref>معالم العلما ۱۲۶.</ref> تفسیرالقرآن در دو مجلد که زیدیه در تفاسیر خود بسیار از آن استفاده کرده‌اند. وی در این تفسیر به هزار بیت شعر احتجاج کرده است، <ref>روضات الجنات ۲ / ۲۵۶؛ اعیان الشیعه ۵ / ۱۸۴.</ref> الطهاره، الاذان والاقامه، الصلاة، اصول الزکاة، الصیام، المناسک، السیر، الایمان والنذور، الرهن، بیع امهات الاولاد، القسامه، الشفعه، الغصب، الحدود، <ref>الفهرست (الندیم) ۲۴۴. </ref> الامالی، المسترشد، اصول الدین که شاید مراد از این دو کتاب اخیر، همان کتاب‌های وی در [[امامت]] باشد. <ref>اعیان الشیعه ۵ / ۱۸۴. </ref> البساط فی علم الکلام (خطی)<ref>الاعلام ۲ / ۲۰۰.</ref>.<ref> [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۲ (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]]، ج۲ ص۱۶۴-۱۶۵.</ref>