حسن حسن‌زاده آملی: تفاوت میان نسخه‌ها

| تصویر = 110014.jpg

| اندازه تصویر  = 200px

|زادروز = ۱۳۰۷ش

| زادگاه = آمل (ايران)

| [[تاریخ]] درگذشت = ۱۴۰۰ش

| [[محل زندگی]] =

| [[ملیت]] = [[ایرانی]]

| [[منصب]] =  

| [[مکتب]] =

|شاگردان =  

| آثار =  

'''آیت‌الله حسن حسن‌زاده آملی''' (متولد ۱۳۰۷ش آمل، متوفای ۱۴۰۰ش آمل)، فیلسوف متأله، فقیه، عارف، دانشمند نجوم و ریاضیات و مدرس حوزه علمیه، تحصیلات حوزوی خود را نزد اساتیدی همچون حضرات آیات: [[علامه طباطبایی]]، [[مهدی الهی قمشه‌ای]]، [[علامه شعرانی]]، [[سید ابوالحسن رفیعی قزوینی]]، [[محمد تقی آملی]] و میرزا [[احمد آشتیانی]] به اتمام رساند. او علاوه بر تدریس دروس حوزوی، تاکنون چندین جلد کتاب و مقاله به رشتهٔ تحریر درآورده است. «الاصول الحکمیه»، «مفاتیح الأسرار لسلّاک الاسفار»، «عرفان و حکمت متعالیه»، «الهی نامه»، «رساله جعل»، «رساله لقاءالله»، «رساله إنه الحق» و «[[نهج الولایة - حسن‌زاده آملی (کتاب)|نهج الولایة]]» برخی از این آثار است.

در اواخر سال ۱۳۰۷ [[ش]] مطابق با ۱۳۴۷ق برابر با ۱۹۲۹م در روستای ایرای لاریجان از توابع شهرستان [[آمل]] ديده به [[جهان]] گشود. نام اصلى ايشان [[حسن]] بن [[عبدالله]] طبرى آملى است كه به حسن‌زاده [[شهرت]] دارد.

در ۶ سالگی [[خواندن و نوشتن]] را در مکتب‌خانه آموخت و در سال ۱۳۲۳ش دروس [[حوزوی]] را آغاز کرد. [[ادبیات]] [[عربی]] و درس‌های مقدماتی را در آمل از [[محمد]] غروی، عزیزالله [[طبرسی]]، [[احمد]] اعتمادی، عبدالله اشراقی، [[ابوالقاسم]] رجائی، میرزا ابوالقاسم فرسی و دیگران آموخت. همزمان چند کتاب از درس‌های مقدمات حوزوی را [[تدریس]] کرد.

آیت‌الله حسن‌زاده، همزمان با اتمام دروس مقدماتی حوزه، [[لباس]] [[روحانیت]] پوشید و در ۲۲ سالگی، در شهریور ۱۳۲۹ش برای ادامه تحصیل، وارد تهران شد. [[سید]] [[احمد]] لواسانی، یکی از اساتید او در تهران بوده و حسن‌زاده، بخش‌هایی از کتاب‌های شرح لمعه و [[قوانین]] الاصول را از وی آموخت. حسن‌زاده، سال‌های طولانی در درس [[علامه]] شعرانی شرکت کرد و کتاب‌های بسیاری در [[علوم]] مختلف را از او آموخت؛ از جمله در [[فقه]]: مکاسب و بخش‌هایی از جواهرالکلام، در [[اصول فقه]]: رسائل و کفایه، در [[فلسفه]]: شرح [[خواجه نصیرالدین طوسی]] بر اشارات [[ابن سینا]]، اسفار اربعه، بخشی از کتاب شفای ابن سینا، در [[قرآن]] و [[تفسیر]]: [[تفسیر مجمع البیان]]، شرح شاطبیه (در قرائت)، در ریاضی و [[هیئت]] و [[نجوم]]: [[فارسی]] هیئت [[قوشچی]]، شرح چغمینی قاضی‌زاده رومی، اصول اقلیدس و اُکَر مانالاؤوس به تحریر خواجه نصیرالدین طوسی، شرح علاّمه خفری بر [[تذکره]] خواجه، زیج بهادری، مجسطی بطلمیوس به تحریر خواجه [[طوسی]]، در طب: قانونچه چغمینی و تشریح کلیات «[[قانون]]» [[بوعلی سینا]] و در [[رجال]] و [[درایه]]: دوره دو جلدی جامع الرواة اردبیلی و درایه از تالیفات خود علامه شعرانی [[حسن‌زاده آملی]] از علامه شعرانی اجازه [[اجتهاد]] و اجازه [[نقل حدیث]] دریافت کرده است.

   

همچنین با [[راهنمایی]] وی، در دروس آیت‌الله [[سیدابوالحسن رفیعی قزوینی]] همچون اسفار [[ملاصدرا]]، شرح علاّمه فناری بر مصباح الانس و دروس خارج [[فقه]] و اصول شرکت نمود. حسن‌زاده، ۱۱ سال نزد [[مهدی الهی قمشه‌ای]]، [[حکمت]] «منظومه» [[سبزواری]]، مبحث [[نفس]] اسفار و [[حدود]] نصف «شرح خواجه بر اشارات» [[ابن سینا]] را فرا گرفت. همچنین در جلسات [[تفسیر قرآن]] او حاضر شد. [[الهی]] قمشه‌ای، همچنین بر [[دیوان]] [[شعر]] حسن‌زاده مقدمه نوشته است. [[آیت‌الله]] [[محمدتقی آملی]]، استاد درس خارج فقه و اصول حسن‌زاده در [[تهران]] بوده است. حسن‌زاده، شرح قیصری بر [[فصوص الحکم]] و قسمتی از اوائل طبیعیات شفای شیخ الرئیس را در درس شیخ محمدحسین [[فاضل]] تونی شرکت کرد. همچنین بخشی از شفای [[ابوعلی سینا]] را نزد [[میرزا احمد آشتیانی]] خواند.

در [[روز]] [[دوشنبه]] ۲۵ جمادى‌الاول سال ۱۳۸۳ق برابر با ۲۲ [[مهر]] ۱۳۴۲ش به قم عزيمت نمود و به مدت ۱۷ سال در دروس [[علامه طباطبایی]] و [[برادر]] [[علامه]]، [[سید]] محمدحسن الهی حاضر شد. در این مدت، بخش‌هایی از کتاب [[بحارالانوار]] و تمهید القواعد را نزد علامه طباطبایی خواند. همچنین در دروس [[فلسفی]] و [[عرفانی]] سید محمدحسن الهی شرکت کرد. ایشان از این دوره به [[نیکی]] یاد کرده و بخش‌هایی از [[تأثیرپذیری اخلاقی]] را به این دوره نسبت داده است. استاد دیگر او سید [[مهدی]] [[قاضی]] طباطبایی، [[فرزند]] [[سید علی قاضی]] بود که در [[علوم]] غریبه و [[حکمت]] و [[عرفان]]، شهره بود.

حسن‌زاده پس از سکونت در قم، ۱۴ دوره شرح منظومه، ۴ دوره اشارات، یک دوره اسفار اربعه، و ۴ دوره شرح فصوص قیصری را تدریس کرده است. شرح تمهید و مصباح الانس نیز از جمله تدریس‌های اوست. او همچنین حدود ۱۷ سال دروس ریاضیات، هیأت، وقت و [[قبله]] را درس داده که کتاب دروس «معرفة الوقت و القبلة» محصول آن درس‌هاست.

۱۹۰ اثر برای علامه [[حسن]] زاده بیان شده است. تالیفات ایشان در زمینه‌های فقه، [[فلسفه]]، [[اخلاق]]، عرفان، حکمت [[دینی]]، [[کلام]]، [[حدیث]] و [[رجال]]، تفسیر قرآن، ریاضیات و [[نجوم]]، [[ادبیات]] [[عربی]] و [[فارسی]]، [[علوم طبیعی]]، طب قدیم، علوم غریبه و [[باطنی]] است. اولین اثر ایشان تصحیح و اعراب‌گذاری و تحشیه نصاب الصبیان است و به طور کلی می‌توان نگاشته‌های وی را به پنج دسته: تالیف مستقل، شروح، حواشی و تعلیقات، تصحیح آثار دیگران و [[رسالات]] تقسیم نمود.

آیت‌الله حسن‌زاده آملی سرانجام در روز ۳ مهر ماه سال ۱۴۰۰ش برابر با ۱۸ [[صفر]] سال ۱۴۴۳ق درگذشت.

{{مدخل وابسته}}

* [[:رده:آثار حسن حسن‌زاده آملی|آثار حسن حسن‌زاده آملی]]

{{پایان مدخل وابسته}}

{{منابع}}

# [[علامه]] ذوالفنون: [[تجلیل]] از [[مقام علمی]] علامه حسن‌زاده آملی

{{پایان منابع}}

[[رده:پدیدآورنده]]