حقوق امنیتی اقلیت‌های مذهبی: تفاوت میان نسخه‌ها

== مقدمه ==

مهم‌ترین حقی که لازم است [[اقلیت‌ها]] از آن برخور دار باشند [[حق امنیت]] است. این [[حق]] در سطوح مختلف لازمه [[زندگی]] [[انسان]] است و فقدان آن چیزی جز [[اضطراب]]، [[جنگ]]، [[خون ریزی]] و سلب [[آرامش]] را به دنبال ندارد. [[پیامبر]] در پیمانی که با [[یهود]] و دیگر ساکنان [[مدینه]] بستند تأکید داشتند که داخل مدینه همه در [[امنیت]] کامل هستند و هیچ کس حق تعرض به کسی را ندارد<ref>ر. ک: ابن هشام، السیرة النبویة، ج۲، ص۱۴۸.</ref>، یعنی می‌توان گفت که از دیدگاه پیامبر [[اقلیت‌های دینی]] نسبت به دیگران از حق امنیت ویژه‌ای برخوردارند؛ زیرا حتی جنگ با آنان در صورتی که [[تمایل]] به هم‌زیستی با [[مسلمانان]] را داشته باشند [[ممنوع]] است. با این توضیح در قاعده‌ای کلی می‌توان گفت در صورت بروز [[جنگ با کفار]] ابتدا تنها [[دعوت]] آنان به [[اسلام]] لازم است، اگر نپذیرفتند جنگ مجاز است، ولی در مورد اقلیت‌ها در صورت عدم پذیرش دعوت، چنانچه حاضر به [[انعقاد پیمان]] هم‌زیستی باشند جنگ با آنها ممنوع است و در صورتی که [[فرمانده لشکر]] اسلام قراردادی منعقد نکرد و به جنگ دست زد لازم است دیه کشته‌شدگان به [[خانواده]] شان پرداخت شود. [[پیامبر اکرم]] {{صل}} [[خالد بن ولید]] را با لشکری به [[مقابله با دشمنان]] فرستاد. [[خالد]] به گروهی از [[اهل کتاب]] برخورد کرد و پس از عدم [[پذیرش اسلام]] با آنان جنگید و عده‌ای را کشت. پیامبر از این امر ناراحت شد و [[دستور]] داد که دیه کشته‌ها از [[بیت المال]] به خانواده‌هایشان پرداخت شود<ref>محمد بن حسن عاملی، وسائل الشیعه، ج۱۹، ص۱۶۱؛ سیره ابن کثیر، ج۳، ص۵۹۲.</ref>.

شایان ذکر است که از دیدگاه [[پیامبر اکرم]]، افرادی نیز که به طور موقت به کشور اسلامی [[پناه]] آورده‌اند، گرچه یک فرد معمولی و [[شهروند]] عادی به آنان پناه داده باشد، هیچ کس [[حق]] [[نقض پیمان]] و پناه آنها را ندارد حتی [[حاکم اسلامی]]. فراتر این که پناه‌دهنده نیز پس از آنکه فرد به [[امید]] [[صداقت]] وی به او پناه آورد نمی‌تواند پناه خود را صوری خوانده او را بکشد، بلکه باید با [[امنیت]] کامل وی را به مأمن و کشور خویش بازگرداند، همچنان که [[امام صادق]] {{ع}} در [[تفسیر]] این جمله [[پیامبر]] {{متن حدیث|يَسْعَى‏ بِذِمَّتِهِمْ‏ أَدْنَاهُمْ‏}} فرموده‌اند:

از [[حضرت امیر]] {{ع}} نیز نقل شده است که درباره علت وضع [[جزیه]] یا [[مالیات]] [[اقلیت‌ها]] فرمودند: «تا [[اموال]] آنان همچون اموال ما و [[خون]] آنان همچون [[خون]] ما در [[امان]] [[حکومت]] باشد»<ref>عبدالله بن یوسف زیلعی، نصب الرایة، ج۳، ص۳۸۱.</ref>.

== پرسش مستقیم ==