پرش به محتوا

حکم بن عمرو غفاری در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
 
خط ۲: خط ۲:
| موضوع مرتبط = حکم بن عمرو غفاری
| موضوع مرتبط = حکم بن عمرو غفاری
| عنوان مدخل  = [[حکم بن عمرو غفاری]]
| عنوان مدخل  = [[حکم بن عمرو غفاری]]
| مداخل مرتبط = [[حکم بن عمرو غفاری در تاریخ اسلامی]] - [[حکم بن عمرو غفاری در تراجم و رجال]]
| مداخل مرتبط = [[حکم بن عمرو غفاری در تاریخ اسلامی]] - [[حکم بن عمرو غفاری در تراجم و رجال]]
| پرسش مرتبط  =  
| پرسش مرتبط  =  
}}
}}


==مقدمه==
== مقدمه ==
نام و [[نسب]] او [[حکم بن عمرو بن مجد بن حذیم الضمری]] است. به او [[حکم بن أقرع]] نیز گفته‌اند. او [[برادر]] [[رافع بن عمرو غفاری]] است. حکم از [[قبیله]] [[ثعلبة بن ملیل]]، برادر [[غفار]]، مشهور به [[طایفه]] غفار است <ref>الاستیعاب، ابن عبد البر، ج۱، ص۳۵۶؛ معجم الصحابه، ابن قانع، ج۴، ص۱۶۰.</ref>.
نام و [[نسب]] او [[حکم بن عمرو بن مجد بن حذیم الضمری]] است. به او [[حکم بن أقرع]] نیز گفته‌اند. او [[برادر]] [[رافع بن عمرو غفاری]] است. حکم از [[قبیله]] [[ثعلبة بن ملیل]]، برادر [[غفار]]، مشهور به [[طایفه]] غفار است <ref>الاستیعاب، ابن عبد البر، ج۱، ص۳۵۶؛ معجم الصحابه، ابن قانع، ج۴، ص۱۶۰.</ref>.


او از [[یاران باوفای پیامبر اسلام]]{{صل}}، و دارای عقیده‌ای ثابت و [[دینی]] محکم و [[استوار]] بود که در عمل به [[وظایف دینی]] از هیچ قدرتی نمی‌هراسید. حکم این [[پایداری]] را از یک جمله از [[سخنان پیامبر]] اسلام{{صل}} به دست آورده بود. هنگامی که او به [[حکومت]] [[خراسان]] [[منصوب]] شد، [[عمران بن حصین]] که یکی از [[دوستان]] قدیمی او بود، در [[دار الحکومه]] و [[بصره]] برای خداحافظی پیش حکم آمد و به او گفت: "می‌دانی برای چه به [[ملاقات]] تو آمدم؟ فقط برای این که این جمله از [[گفتار پیامبر]]{{صل}} را [[یادآوری]] کنم و آن این است: یاد داری زمانی که به [[رسول خدا]]{{صل}} گفتند: یکی از [[سرداران]] به [[سربازی]] گفت: برخیز و در میان [[آتش]] برو و آن سر باز ابتدا خواست [[اطاعت]] کند ولی [[نافرمانی]] کرد و نرفت. [[پیامبر]]{{صل}} در این باره فرمود: "اگر داخل آتش رفته بود، [[جهنمی]] می‌شد؛ در نافرمانی از [[خدا]] از هیچ بندهای نباید اطاعت کرد"<ref>{{متن حدیث|لاَ طَاعَةَ لِمَخْلُوقٍ فِي مَعْصِيَةِ اَلْخَالِقِ}}؛ اسد الغابه، ابن اثیر، ج۱، ص۵۱۷.</ref>.<ref>[[جعفر جوان هوشیار|جوان هوشیار، جعفر]]، [[حکم بن عمرو غفاری (مقاله)|مقاله «حکم بن عمرو غفاری»]]، [[دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم ج۴ (کتاب)|دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم]]، ج۴، ص:۴۰۴.</ref>
او از [[یاران باوفای پیامبر اسلام]] {{صل}}، و دارای عقیده‌ای ثابت و [[دینی]] محکم و [[استوار]] بود که در عمل به [[وظایف دینی]] از هیچ قدرتی نمی‌هراسید. حکم این [[پایداری]] را از یک جمله از [[سخنان پیامبر]] اسلام {{صل}} به دست آورده بود. هنگامی که او به [[حکومت]] [[خراسان]] [[منصوب]] شد، [[عمران بن حصین]] که یکی از [[دوستان]] قدیمی او بود، در [[دار الحکومه]] و [[بصره]] برای خداحافظی پیش حکم آمد و به او گفت: "می‌دانی برای چه به [[ملاقات]] تو آمدم؟ فقط برای این که این جمله از [[گفتار پیامبر]] {{صل}} را [[یادآوری]] کنم و آن این است: یاد داری زمانی که به [[رسول خدا]] {{صل}} گفتند: یکی از [[سرداران]] به [[سربازی]] گفت: برخیز و در میان [[آتش]] برو و آن سر باز ابتدا خواست [[اطاعت]] کند ولی [[نافرمانی]] کرد و نرفت. [[پیامبر]] {{صل}} در این باره فرمود: "اگر داخل آتش رفته بود، [[جهنمی]] می‌شد؛ در نافرمانی از [[خدا]] از هیچ بندهای نباید اطاعت کرد"<ref>{{متن حدیث|لاَ طَاعَةَ لِمَخْلُوقٍ فِي مَعْصِيَةِ اَلْخَالِقِ}}؛ اسد الغابه، ابن اثیر، ج۱، ص۵۱۷.</ref>.<ref>[[جعفر جوان هوشیار|جوان هوشیار، جعفر]]، [[حکم بن عمرو غفاری (مقاله)|مقاله «حکم بن عمرو غفاری»]]، [[دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم ج۴ (کتاب)|دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم]]، ج۴، ص:۴۰۴.</ref>


==[[حکم بن عمرو غفاری]]؛ [[والی]] خراسان==
== [[حکم بن عمرو غفاری]]؛ [[والی]] خراسان ==
زیاد که [[استاندار کوفه]] بود وی را به حکومت خراسان منصوب کرد. او در خراسان با [[کفار]] جنگید و غنایمی به دست آورد. زیاد به او نوشت که [[معاویه]] [[دستور]] داده که از [[غنائم جنگی]] هر چه [[پول]] نقد و طلا و نقره هست به [[شام]] بفرست و آنها را میان [[لشکریان]] تقسیم نکن.
زیاد که [[استاندار کوفه]] بود وی را به حکومت خراسان منصوب کرد. او در خراسان با [[کفار]] جنگید و غنایمی به دست آورد. زیاد به او نوشت که [[معاویه]] [[دستور]] داده که از [[غنائم جنگی]] هر چه [[پول]] نقد و طلا و نقره هست به [[شام]] بفرست و آنها را میان [[لشکریان]] تقسیم نکن.


خط ۱۸: خط ۱۸:
سپس [[حکم]] به [[مردم]] گفت: "بیابید و سهم خود را بگیرید" و غنائم را بین مردم تقسیم کرد. بعد گفت: "خدایا! اگر خیری در من هست، مرا [[قبض روح]] کن"<ref>الاستیعاب، ابن عبد البر، ج۱، ص۳۵۶.</ref>.<ref>[[جعفر جوان هوشیار|جوان هوشیار، جعفر]]، [[حکم بن عمرو غفاری (مقاله)|مقاله «حکم بن عمرو غفاری»]]، [[دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم ج۴ (کتاب)|دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم]]، ج۴، ص:۴۰۵.</ref>
سپس [[حکم]] به [[مردم]] گفت: "بیابید و سهم خود را بگیرید" و غنائم را بین مردم تقسیم کرد. بعد گفت: "خدایا! اگر خیری در من هست، مرا [[قبض روح]] کن"<ref>الاستیعاب، ابن عبد البر، ج۱، ص۳۵۶.</ref>.<ref>[[جعفر جوان هوشیار|جوان هوشیار، جعفر]]، [[حکم بن عمرو غفاری (مقاله)|مقاله «حکم بن عمرو غفاری»]]، [[دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم ج۴ (کتاب)|دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم]]، ج۴، ص:۴۰۵.</ref>


==سرانجام [[حکم بن عمرو غفاری]]==
== سرانجام [[حکم بن عمرو غفاری]] ==
او در [[سال ۵۰ هجری]] و در [[خراسان]]، در [[شهر]] "[[مرو]]"، در [[زمان]] [[خلافت]] [[معاویة بن أبی سفیان]] از [[دنیا]] رفت و بعد از او "[[أنس بن إیاس]]" به عنوان [[والی]] خراسان [[منصوب]] شد. در بعضی نقل‌ها آمده است که او به همراه "[[بریده اسلمی]]" در یک جا [[دفن]] شدند. [[بخاری]] و [[ابن مخلد]]، چهار [[حدیث]] از او [[نقل]] کرده‌اند<ref>معجم الصحابه، ابن قانع، ج۴، ص۱۶۰۶؛ الاستیعاب، ابن عبد البر، ج۱، ص۳۵۶.</ref>.<ref>[[جعفر جوان هوشیار|جوان هوشیار، جعفر]]، [[حکم بن عمرو غفاری (مقاله)|مقاله «حکم بن عمرو غفاری»]]، [[دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم ج۴ (کتاب)|دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم]]، ج۴، ص:۴۰۵.</ref>
او در [[سال ۵۰ هجری]] و در [[خراسان]]، در [[شهر]] "[[مرو]]"، در [[زمان]] [[خلافت]] [[معاویة بن أبی سفیان]] از [[دنیا]] رفت و بعد از او "[[أنس بن إیاس]]" به عنوان [[والی]] خراسان [[منصوب]] شد. در بعضی نقل‌ها آمده است که او به همراه "[[بریده اسلمی]]" در یک جا [[دفن]] شدند. [[بخاری]] و [[ابن مخلد]]، چهار [[حدیث]] از او [[نقل]] کرده‌اند<ref>معجم الصحابه، ابن قانع، ج۴، ص۱۶۰۶؛ الاستیعاب، ابن عبد البر، ج۱، ص۳۵۶.</ref>.<ref>[[جعفر جوان هوشیار|جوان هوشیار، جعفر]]، [[حکم بن عمرو غفاری (مقاله)|مقاله «حکم بن عمرو غفاری»]]، [[دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم ج۴ (کتاب)|دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم]]، ج۴، ص:۴۰۵.</ref>


۱۱۸٬۲۸۱

ویرایش