حکیم بن جبله عبدی در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

| مداخل مرتبط = [[حکیم بن جبله عبدی در تاریخ اسلامی]] - [[حکیم بن جبله عبدی در تراجم و رجال]]

== مقدمه ==

نام و [[نسب]] او [[حکیم بن جبلة بن ربیعة بن نزار عبدی ربعی]] و از [[قبیله]] [[عبد القیس]] می‌باشد<ref>اسد الغابه، ابن اثیر، ج۱، ص۵۲۰.</ref>. او از [[یاران]] [[رسول خدا]] و از [[خواص یاران]] [[امیر مؤمنان علی]] {{ع}} و مردی [[دین]] دار و [[شجاع]] و [[رئیس]] قبیله عبد القیس و [[ربیعه]] [[بصره]] بود که تمام افراد قبیله [[فرمانبردار]] وی بودند. او از طرفداران جدی [[امیر مؤمنان]] بود و جانش را نیز در [[راه]] آن [[حضرت]] در [[جنگ جمل]] [[فدا]] کرد. او دارای [[مقام]] بسیار [[ارجمندی]] است و امیرمؤمنان درباره وی فرمود: [[حکیم]] دعوتی کرد و [[اجابت]] شد و به وسیله آن مقام بلندی یافت<ref>{{متن حدیث| دعا حکیم دعوة سمیعه نال بها المنزلة الرفیعه }}؛الغدیر، علامه امینی، ج۹، ص۱۸۶؛ اعیان الشیعه، امین عاملی، ج۶، ص۲۱۳؛ قاموس الرجال، شوشتری، ج۳، ص۶۲۶.</ref>.

== حکیم بن جبله عبدی و [[جنگ]] بصره ==

در جنگ جمل [[طلحه]] و [[زبیر]] همراه [[عایشه]] وارد بصره شدند و با [[عثمان بن حنیف]] که [[علی]] {{ع}} او را به [[حکومت]] بصره گماشته بود، [[پیمان]] بستند تا وقتی که علی {{ع}} نیامده، جنگ نکنند. عثمان بن حنیف [[حاکم بصره]] باشد، عثمان با توجه به این [[قرارداد]]، بدون محافظ به همه جا می‌رفت. ولی آنان از [[فرصت]] استفاده کرده در کنار [[انبار]] غله او را گرفته، خواستند او را بکشند، اما از [[خشم]] [[انصار]] ترسیدند. پس موهای ابروان و سر و صورتش را کنده و او را زدند و زندانی کردند. سپس بر [[شهر]] مسلط شده و برای [[تصرف]] [[بیت المال]] [[چهل]] نفر از نگهبانان را کشتند.

حکیم گفت: "می‌خواهم از این گندم‌ها سهم خود را بگیرم و شما [[عثمان]] را [[آزاد]] کنید و همان طور که قرار گذاشتید، در [[دارالحکومه]] بنشیند تا وقتی که [[علی]] {{ع}} وارد [[بصره]] شود. به خدا قسم، اگر بارانی داشتم به این اندازه [[راضی]] نبودم و با شما می‌جنگیدم؛ زیرا اکنون به خاطر افرادی که از ما کشته‌اید، [[خون]] شما بر ما [[حلال]] است؛ از خدا نمی‌ترسید که خون ما را حلال شمردید؟"

== حکیم بن جبله و [[سخنرانی]] در میدان [[جنگ]] ==

پس دوباره بر او حمله کردند و [[آتش]] جنگ افروخته شد تا این که او را [[شهید]] کردند<ref>الکامل، ابن اثیر، ج۲، ص۱۴۳.</ref>. هنگامی که [[امیر المؤمنین]] {{ع}} در [[ربذه]] خبر کشته شدن [[حکیم بن جبله]] و مردانی از [[شیعه]] و [[آزار]] و [[اذیت]] "[[عثمان بن حنیف]]" را به دست طلحه و زیبر شنید، برخاست و فرمود: "به من خبر رسید که طلحه و زبیر وارد [[بصره]] شده‌اند و [[والی]] من (عثمان بن حنیف) را آزار و اذیت کرده‌اند و معلوم نیست مرده است یا زنده. و تعدادی از [[مسلمانان]] [[صالح]] از جمله [[عبد صالح حکیم بن جبله]] و سیابچگان (سیاه بچگان [[ایرانی]] که حامیان [[بیت المال]] بودند) را کشته‌اند". مردم به شدت [[گریه]] کردند. سپس امیر المؤمنین {{ع}} دست‌هایش را بلند کرد و فرمود: "پروردگارا! به طلحه و زبیر، جزای افراد [[ظالم]] و [[فاجر]] را بده"<ref>الکافئه، شیخ مفید، ص۱۸-۱۷.</ref>.<ref>[[جعفر جوان هوشیار|جوان هوشیار، جعفر]]، [[حکیم بن جبله (مقاله)|مقاله «حکیم بن جبله»]]، [[دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم ج۴ (کتاب)|دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم]]، ج۴، ص:۴۰۸-۴۰۹.</ref>

== [[شهادت]] [[حکیم بن جبله]] ==