حکیم بن طفیل سنبسی در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''حکیم بن طفیل سنبسی'''، از سپاهیان [[عمر بن سعد]] در [[کربلا]] بود. او علاوه بر اینکه در [[شهادت]] [[عباس بن علی بن ابی‌طالب]] {{ع}} دست داشت، عضو جوخه تیرباران [[امام حسین]] {{ع}} هم بود و پس از [[شهادت]] ایشان نیز بر بدن مطهر [[امام]] اسب تازاند.<ref>اللهوف فی قتلی الطفوف (مقتل الحسین)، ابن طاووس، علی بن موسی بن محمد، نجف: الحیدریه، ۱۳۸۵ قمری.</ref>

== مقدمه ==

بنا به نقل [[تاریخ]]، [[عباس بن علی بن ابی‌طالب]] {{ع}}، پس از [[شهادت]] همه [[اصحاب]] و [[خاندان]] و زمانی که [[تشنگی]] به [[حرم]] فشار آورد، با [[اذن امام]] به جانب [[فرات]] رهسپار شد و خود را به آنجا رساند.<ref>ارشاد فی معرفه حجج‌الله علی‌العباد، شیخ مفید، محمدبن محمدبن نعمان، بیروت: ۱۴۱۴ قمری، ج۲، ص۲۶۰.</ref> [[مشک]] را پُر از آب کرد و در بازگشت به خیمه‌ها با [[سپاه]] [[دشمن]] که [[فرات]] را در محاصره داشتند، درگیر شد و در حمله‌ای دست راست و سپس دست چپش قطع شد و با ضربه‌ای که بر فرقش وارد شد، از اسب به [[زمین]] افتاد و پس از جراحت‌های بسیار، به دست [[زید بن ورقاء]] و [[حکیم بن طفیل سنبسی]] به [[شهادت]] رسید.<ref>الطبقات الکبری، ابن سعد کاتب واقدی، محمد، چاپ احسان عباس، بیروت: دار صادر، ۱۴۰۵ قمری، ج۵، ص۴۷۵؛ تاریخ طبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمدبن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ قمری / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ میلادی، ج۵، ص۴۶۸؛ مقاتل الطالبیین، اصفهانی، ابوالفرج علی بن حسین، چاپ احمد صفر، قاهره: ۱۳۶۸ قمری/ ۱۹۴۱ میلادی، ص۹۰؛ الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، عزّالدین علی بن احمد بن ابی الکرم، تحقیق مکتبه التراث، بیروت:۱۳۸۵-۱۳۸۶ قمری، ج۴، ص۹۲.</ref> [[حکیم بن طفیل]] پس از [[شهادت]] [[عباس]] {{ع}}، [[جامه]] و [[سلاح]] او را ربود.<ref>انساب الاشراف، ج۳، ص۴۰۷، ج۶، ص۴۰۸؛ تاریخ طبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمدبن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ قمری / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ میلادی، ج۶،ص۶۳؛ مقاتل الطالبیین، اصفهانی، ابوالفرج علی بن حسین، چاپ احمد صفر، قاهره: ۱۳۶۸ قمری/ ۱۹۴۱ میلادی، ص۹۰؛ الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، عزّالدین علی بن احمد بن ابی الکرم، تحقیق مکتبه التراث، بیروت: ۱۳۸۵-۱۳۸۶ قمری، ج۴، ص۲۴۳؛العبر و دیوان المبتدأ و الخبر (تاریخ ابن خلدون)، این خلدون، عبدالرحمن بن محمد، ترجمه عبدالمحمد آیتی، تهران: مؤسسه مطالعات فرهنگی و تحقیقات فرهنگی، ۱۳۶۳ شمسی، ج۳، ص۳۴.</ref>

حکیم بن طفیل سنبسی در [[روز عاشورا]] نیز تیری به سوی [[امام حسین]] {{ع}} پرتاب کرد.<ref>انساب الاشراف، ج۳، ص۴۰۷، ج۶، ص۴۰۸؛ تاریخ طبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمدبن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ قمری / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ میلادی، ج۶، ص۶۳؛ مقاتل الطالبیین، اصفهانی، ابوالفرج علی بن حسین، چاپ احمد صفر، قاهره: ۱۳۶۸ قمری/ ۱۹۴۱ میلادی، ص۹۰؛ الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، عزّالدین علی بن احمد بن ابی الکرم، تحقیق مکتبه التراث، بیروت: ۱۳۸۵-۱۳۸۶ قمری، ج۴، ص۲۴۳؛العبر و دیوان المبتدأ و الخبر (تاریخ ابن خلدون)، این خلدون، عبدالرحمن بن محمد، ترجمه عبدالمحمد آیتی، تهران: مؤسسه مطالعات فرهنگی و تحقیقات فرهنگی، ۱۳۶۳ شمسی، ج۳، ص۳۴.</ref>  

بنا به نقل [[طبری]]، [[مختار ثقفی]] ابن کامل را با افرادی به سوی [[خانه]] [[حکیم بن طفیل]] فرستاد تا او را دستگیر کنند. ابن کامل به او دست یافت و در [[اختیار]] افرادش قرار داد تا او را [[مجازات]] کنند. آنان از او پرسیدند چرا به [[امام حسین]] {{ع}} تیر پرتاب کردی؟ گفت من تیر پرتاب کردم اما به [[جامه]] [[امام]] برخورد کرد و بدنش آسیب ندید. افراد ابن کامل او را در کنار دیواری قرار دادند و تیرباران کردند تا مُرد<ref>تاریخ طبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمدبن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲– ۱۳۸۷ قمری / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ میلادی، ج۶، ص۶۳؛ الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، عزّالدین علی بن احمد بن ابی الکرم، تحقیق مکتبه التراث، بیروت: ۱۳۸۵-۱۳۸۶ قمری، ج۴، ص۲۴۳.</ref> و به روایتی دیگر همراه گروهی که بر [[بدن]] [[امام]] اسب تارانده بودند، به پشت خواباندند و با میخ‌های آهنین دست و پایشان را به [[زمین]] کوبیدند و با اسب‌هایی با نعل آهنین بر بدن‌های [[پلید]] آنان تاختند و آنقدر ادامه دادند تا به [[هلاکت]] رسیدند. سپس جسدهای آنان را سوزاندند<ref>اللهوف فی قتلی الطفوف (مقتل الحسین)، ابن طاووس، علی بن موسی بن محمد، نجف: الحیدریه، ۱۳۸۵ قمری، ص۵۴. </ref>.<ref>[[مرضیه محمدزاده|محمدزاده، مرضیه]]، [[دوزخیان جاوید (کتاب)|دوزخیان جاوید]]، ص۲۶۳-۲۶۴.</ref>