حیا در فقه اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
وظیفهٔ شمارهٔ ۵، قسمت دوم
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
}} | }} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
[[حیا]] عبارت است از حالت و [[خویی]] [[نفسانی]] در [[انسان]] که مانع ارتکاب [[اعمال زشت]] میشود. مقابل آن، بیشرمی قرار دارد. | [[حیا]] عبارت است از حالت و [[خویی]] [[نفسانی]] در [[انسان]] که مانع ارتکاب [[اعمال زشت]] میشود. مقابل آن، بیشرمی قرار دارد. | ||
حیا از [[اخلاق پسندیده]]، بلکه در [[روایات]]، رأس [[مکارم اخلاق]] که [[خداوند]] [[پیامبران]] خود را بدان آراسته، بر شمرده شده است،<ref>الکافی (کلینی)، ج۲، ص:۵۵ ـ ۵۶</ref> و در روایتی از [[معصوم]]{{ع}} آمده است: «حیا و [[ایمان]] با هم‌اند، چنانچه یکی رخت بربندد، دیگری نیز به تبع آن میرود» و در روایتی دیگر از [[امام صادق]]{{ع}} آمده است: «کسی که حیا ندارد ایمان ندارد». <ref>الکافی (کلینی)، ج۲، ص:۱۰۶</ref>. | حیا از [[اخلاق پسندیده]]، بلکه در [[روایات]]، رأس [[مکارم اخلاق]] که [[خداوند]] [[پیامبران]] خود را بدان آراسته، بر شمرده شده است،<ref>الکافی (کلینی)، ج۲، ص:۵۵ ـ ۵۶</ref> و در روایتی از [[معصوم]] {{ع}} آمده است: «حیا و [[ایمان]] با هم‌اند، چنانچه یکی رخت بربندد، دیگری نیز به تبع آن میرود» و در روایتی دیگر از [[امام صادق]] {{ع}} آمده است: «کسی که حیا ندارد ایمان ندارد». <ref>الکافی (کلینی)، ج۲، ص:۱۰۶</ref>. | ||
تحصیل [[فضائل اخلاقی]] از جمله حیا، [[مستحب]] است. <ref>وسائل الشیعة، ج۱۲، ص:۱۶۶ و ج۱۵، ص:۱۹۸</ref> | تحصیل [[فضائل اخلاقی]] از جمله حیا، [[مستحب]] است. <ref>وسائل الشیعة، ج۱۲، ص:۱۶۶ و ج۱۵، ص:۱۹۸</ref> | ||