خطبه ۱۱۳ نهج البلاغه: تفاوت میان نسخه‌ها

صد و سیزدهمین خطبه از [[نهج البلاغه]]، از خطبه‌های [[امام علی]] {{ع}} که پیام اصلی آن تقوا و تقوا‌پیشگی است.

== کلیات خطبه ==

== مطالب مهم [[خطبه]] ==

# سفارش به [[تقوا]]؛

# توصیف تقواپیشگی؛

# توصیف [[دنیا]]؛

# مقایسه [[دنیا]] و [[آخرت]]؛

# رهایی از [[اسارت]] [[دنیا]] و فراهم کردن ره‌توشه‌ای برای [[سفر آخرت]]؛

== فرازی از [[خطبه]] ==

* آنچه شما را بدان امر کرده‌اند، وسیع‌تر و آسان‌تر از چیزهایی است که شما را از آن بازداشته‌اند و آنچه بر شما [[حلال]] شده، بیشتر، از چیزهایی است که بر شما [[حرام]] شده. پس اندک را به‌خاطر بسیار فروگذارید و تنگ و دشوار را به‌خاطر وسیع و آسان رها کنید. [[خداوند]] روزی شما را بر عهده گرفته و شما را به عمل [[فرمان]] داده است. مبادا طلب چیزی که برای شما بر عهده گرفته‌اند، از چیزی که بر شما فریضه کرده‌اند سزاوارتر جلوه کند. به [[خدا]] [[سوگند]] که [[شک]] روی آورده و [[یقین]] به [[شک]] آلوده شده، تا آن‌جا که پندارید تحصیل [[رزق]] [[تعهد]] شده بر شما [[واجب]] است و به‌جای آوردن [[واجبات]] از شما ساقط. به عمل روی آورید و از ناگهانی رسیدن [[مرگ]] بیمناک باشید، زیرا امیدی به بازگشتن [[عمر]] از دست رفته نیست و حال آن‌که روزی از دست رفته باز خواهد گشت. هر چه از روزی شما که امروز فوت شود، [[امید]] است که فردا به زیادت بازآید، ولی عمری که دیروز از دست رفته، امروز بازآمدنش را [[امید]] نخواهد بود. پس [[امید]] همراه چیزی است که می‌آید و [[نومیدی]] همراه چیزی است که گذشته. پس از [[خدا]] بترسید آن‌سان که شایان [[ترس]] از اوست و جز بر [[دین اسلام]] نمیرید<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۱، ص 348-349.</ref>.

  | کپی‌کاری = <!--از چند منبع، از تک منبع، ندارد-->