خطبه ۱۸۲ نهج البلاغه: تفاوت میان نسخه‌ها

{{نهج البلاغه/بالا}} == مقدمه ==

== منابع [[خطبه]] ==

* پیش از رضی، متن [[خطبه]] در نسخه‌ای یافت نشده است، اما مفاهیم والای [[خطبه]] و [[هم‌بستگی]] سبک عبارات [[خطبه]] با [[کلام امام]] و نیز [[موثق]] بودن [[شریف رضی]] در [[نقل]] [[روایت]]، جای شبهه‌ای در انتساب این [[خطبه]] به [[امام]] باقی نمی‌گذارد.

== مطالب مهم [[خطبه]] ==

# بیان [[توحید]]؛

# توصیف [[قرآن]]؛

# سفارش به رعایت [[حدود الهی]] و تقواپیشگی؛

# تأکید بر [[مرگ‌آگاهی]] و آماده شدن برای [[سفر آخرت]]؛

# تأکید بر [[عمل‌گرایی]] و [[آزمایش الهی]]؛

== فرازی از [[خطبه]] ==

* و بدانید که با این پوست نازک، [[شکیبایی]] بر [[آتش]] نیست، پس بر خویشتن [[رحمت]] آورید. همانا که [[نفوس]] خویش را در مصیبت‌های [[دنیا]] آزموده‌اید. آیا بی‌تابی یکی از خودتان را دیده‌اید، وقتی خاری بر او می‌خلد و از لغزیدنی که بدنش را خون‌آلود سازد و ریگی داغ که او را بسوزاند. پس حال چگونه است وقتی کسی میان دو تاوه [[آتش]] باشد و هم‌خوابه سنگ سوزان و هم‌نشین دیو [[سرکش]]. آیا می‌آنید مالک [[دوزخ]] که موکل بر [[آتش]] است وقتی از [[آتش]] [[خشم]] گیرد، از [[خشم]] او قسمتی از [[آتش]] قسمت دیگر را فرو می‌کوبد و هنگامی‌که [[آتش]] را زجر دهد شراره آن بین درهای [[دوزخ]] به نالش درآید و برجهد.

* ای پیر [[کهن‌سال]] که [[پیری]] و [[سستی]] در دامنت آویخته است، چونی، وقتی که طوقه‌های [[آتش]] به استخوان‌های گردنت پیوست و غل و زنجیر که دو دست را به گردن می‌پیوندد در گوشت بدنت فرو رفت چندان که گوشت بازوها را بخورد. پس ای گروه [[بندگان]]، [[خدا]] [و باز هم] [[خدا]] [را در نظر داشته باشید] حالی که سلامتید در تندرستی پیش از رنجوری و در فراخی پیش از تنگی. بکوشید تا پیش از آن‌که گروگان‌ها بسته شوند، گردن‌های خود را آزاد کنید. [[خواب]] را از چشم برانید، شکم‌ها را لاغر سازید، قدم‌های خود را به کار گیرید، [[مال]] خود را [[انفاق]] کنید و از [[آسایش]] کالبدهای خود برای [[آخرت]] مایه بگذارید تا با آن به [[نفس]] خود [[بخشندگی]] داشته باشید و با این [[بخشندگی]] از آن [[بخل]] مورزید. همانا که [[خدای سبحان]] در [[کلام]] بزرگوار خود فرماید: "اگر [[خدا]] را [[یاری]] دهید، شما را [[یاری]] دهد و قدم‌های شما را [[استوار]] گرداند." نیز فرماید: "کیست که [[خدا]] را قرض [[نیکو]] دهد، پس [[ثواب]] آن را برای او زیاده گرداند و مر او را مزدی با [[کرامت]] باشد." پس [[حضرت]] باری از روی [[خواری]] از شما [[یاری]] نخواست، چه، لشکرهای آسمان‌ها و [[زمین]] او را راست و از سر کمی و دشواری از شما قرض نطلبید. از شما [[یاری]] خواست، حالی‌که [[سپاهیان]] آسمان‌ها و [[زمین]] مر اوراست و اوست چیره و توانا و کاراستوار. از شما قرض طلبید، حالی‌که گنجینه‌های آسمان‌ها و [[زمین]] مر اوراست و اوست بی‌نیاز و ستوده. همانا [[اراده]] فرمود تا [[آزمایش]] کند که [[کردار]] کدام‌یک از شما نیکوتر است. پس به عمل‌های [[شایسته]] خود شتاب کنید تا در سرای [[خدا]] با [[همسایگان]] [[خدا]] باشید<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۱، ص 356-357.</ref>.