خمر در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

==مقدمه==

*منظور [[مبارزه]] [[پیامبر]] با خمر و مشروبات الکلی است. این مسئله به اشکال مختلفی در [[قرآن]] [[بیان]] شده و نقش و روش [[مبارزه]] [[پیامبر]] را در این دسته از [[آیات]] جنبه‌های مختلف دیده می‌شود.

#{{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنَّمَا الْخَمْرُ وَالْمَيْسِرُ وَالْأَنْصَابُ وَالْأَزْلَامُ رِجْسٌ مِنْ عَمَلِ الشَّيْطَانِ فَاجْتَنِبُوهُ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ * إِنَّمَا يُرِيدُ الشَّيْطَانُ أَنْ يُوقِعَ بَيْنَكُمُ الْعَدَاوَةَ وَالْبَغْضَاءَ فِي الْخَمْرِ وَالْمَيْسِرِ وَيَصُدَّكُمْ عَنْ ذِكْرِ اللَّهِ وَعَنِ الصَّلَاةِ فَهَلْ أَنْتُمْ مُنْتَهُونَ}}<ref>«ای مؤمنان! جز این نیست که شراب و قمار و انصاب و ازلام، پلیدی (و) کار شیطان است پس، از آنها دوری گزینید باشد که رستگار گردید * شیطان، تنها بر آن است تا با شراب و قمار میان شما دشمنی و کینه افکند و از یاد خداوند و از نماز بازتان دارد؛ اکنون آیا دست می‌کشید؟» سوره مائده، آیه ۹۰-۹۱.</ref>

#{{متن قرآن|قُلْ إِنَّمَا حَرَّمَ رَبِّيَ الْفَوَاحِشَ مَا ظَهَرَ مِنْهَا وَمَا بَطَنَ وَالْإِثْمَ وَالْبَغْيَ بِغَيْرِ الْحَقِّ وَأَنْ تُشْرِكُوا بِاللَّهِ مَا لَمْ يُنَزِّلْ بِهِ سُلْطَانًا وَأَنْ تَقُولُوا عَلَى اللَّهِ مَا لَا تَعْلَمُونَ}}<ref>«بگو جز این نیست که پروردگارم زشتکاری‌های آشکار و پنهان و گناه و افزونجویی ناروا را حرام کرده است و (نیز) اینکه برای خداوند چیزی را که برهانی بر آن فرو نفرستاده است شریک آورید و اینکه درباره خداوند چیزی بگویید که نمی‌دانید» سوره اعراف، آیه ۳۳.</ref><ref>در کافی به سند خود از علی بن یقطین از ابی الحسن{{ع}} روایت کرده که در تفسیر آیه "{{متن قرآن|قُلْ إِنَّمَا حَرَّمَ رَبِّيَ الْفَوَاحِشَ مَا ظَهَرَ مِنْهَا وَمَا بَطَنَ وَالْإِثْمَ وَالْبَغْيَ بِغَيْرِ الْحَقِّ}} «بگو جز این نیست که پروردگارم زشتکاری‌های آشکار و پنهان و گناه و افزونجویی ناروا را حرام کرده است و (نیز) اینکه برای خداوند چیزی را که برهانی بر آن فرو نفرستاده است شریک آورید و اینکه درباره خداوند چیزی بگویید که نمی‌دانید» سوره اعراف، آیه ۳۳. "فرمود: منظور از "فواحش ظاهری "زنایی است که علنا انجام شود، چون این عمل در [[جاهلیت]] بی‌پرده انجام می‌یافته، و [[زنان]] فاحشه آن روز بر سر در خانه‌های خود بیرقی می‌افراشتند. و منظور از "فواحش [[باطنی]] "[[ازدواج]] با [[همسر]] [[پدر]] است، چون [[مردم]] در [[جاهلیت]] پس از [[مرگ]] [[پدر]] اگر غیر از مادرشان زنی می‌داشت آن [[زن]] را به [[عقد]] خود در می‌آوردند، [[خداوند]] در این [[آیه]] آن را [[حرام]] کرد. و منظور از "[[اثم]] "همان خمر است: ترجمه [[المیزان]] ج ۸ ص ۱۱۸</ref>

==نکات==

محورهای مهم برای [[تحریم]] [[خمر]] و [[مبارزه]] [[پیامبر]] با عادت [[زشت]] و [[خصومت]] آور هم جنبه [[فردی]] و [[معنوی]] داشته همچون: این که [[دعا]] و [[عبادت]] با مستی حضور و [[توجه به خدا]] نیست: {{متن قرآن|حَتَّى تَعْلَمُوا مَا تَقُولُونَ}}<ref>«ای مؤمنان! در حال مستی به نماز رو نیاورید تا هنگامی‌که دریابید چه می‌گویید و نیز در حال جنابت (به نماز و محل نماز رو نیاورید) مگر رهگذر باشید تا آنکه غسل کنید و اگر بیمار یا در سفر بودید و یا یکی از شما از جای قضای حاجت باز آمد یا با زنان آمیزش کردید و» سوره نساء، آیه ۴۳.</ref> و بازدارنده از [[یاد خدا]] و [[نماز]] است: {{متن قرآن|وَيَصُدَّكُمْ عَنْ ذِكْرِ اللَّهِ وَعَنِ الصَّلَاةِ}}<ref>«شیطان، تنها بر آن است تا با شراب و قمار میان شما دشمنی و کینه افکند و از یاد خداوند و از نماز بازتان دارد؛ اکنون آیا دست می‌کشید؟» سوره مائده، آیه ۹۱.</ref> و از نظر واقعیت [[دینی]] ایجاد [[پلیدی]]: {{متن قرآن|رِجْسٌ مِنْ عَمَلِ الشَّيْطَانِ}}<ref>«ای مؤمنان! جز این نیست که شراب و قمار و انصاب و ازلام، پلیدی (و) کار شیطان است پس، از آنها دوری گزینید باشد که رستگار گردید» سوره مائده، آیه ۹۰.</ref> و هم: {{متن قرآن|وَإِثْمُهُمَا أَكْبَرُ مِنْ نَفْعِهِمَا}}<ref>«از تو درباره شراب و قمار می‌پرسند، بگو در این دو، گناهی بزرگ و سودهایی برای مردم (نهفته) است. امّا گناه آنها از سود آنها بزرگ‌تر است و از تو می‌پرسند چه چیزی را ببخشند؟ بگو افزون بر نیاز (سالانه) را؛ این‌گونه خداوند برای شما آیات (خود) را روشن می‌گوید ب» سوره بقره، آیه ۲۱۹.</ref> و به لحاظ [[اجتماعی]] و [[فرهنگی]] [[خمر]] و مشروبات مست کننده موجب [[دشمنی]] و [[کینه]] است: {{متن قرآن|يُوقِعَ بَيْنَكُمُ الْعَدَاوَةَ وَالْبَغْضَاءَ}}<ref>«شیطان، تنها بر آن است تا با شراب و قمار میان شما دشمنی و کینه افکند و از یاد خداوند و از نماز بازتان دارد؛ اکنون آیا دست می‌کشید؟» سوره مائده، آیه ۹۱.</ref> نکته مهم این است که مسئله خمر و نوشیدن مشروبات سکرآور که در میان [[عرب]] رواج بسیار داشته و [[مبارزه]] با آن بسیار دشوار بوده و عامل بسیاری از [[جنگ‌ها]] و [[کشتارها]] و [[مدح]] و ذم اشخاص و عادات [[زشت]] [[تحقیر]] و توهین به اشخاص بوده و بخشی از [[ادبیات]] [[جاهلی]] را در قالب خمریات تشکیل می‌داده و [[تحریم]] آن به [[سادگی]] و یکباره انجام نگرفته و مرحله به مرحله [[بیان]] شده و حتی در آغاز به صورت کلی و کنایی گفته شده است: {{متن قرآن|إِنَّمَا حَرَّمَ رَبِّيَ الْفَوَاحِشَ مَا ظَهَرَ مِنْهَا وَمَا بَطَنَ وَالْإِثْمَ}}<ref>«بگو جز این نیست که پروردگارم زشتکاری‌های آشکار و پنهان و گناه و افزونجویی ناروا را حرام کرده است و (نیز) اینکه برای خداوند چیزی را که برهانی بر آن فرو نفرستاده است شریک آورید و اینکه درباره خداوند چیزی بگویید که نمی‌دانید» سوره اعراف، آیه ۳۳.</ref> و پس از [[گذشت]] زمانی [[بیان]] شده [[نماز]] می‌خوانید در حال مستی نخوانید: {{متن قرآن|لا تَقْرَبُوا الصَّلَاةَ وَأَنْتُمْ سُكَارَى}}<ref>«ای مؤمنان! در حال مستی به نماز رو نیاورید تا هنگامی‌که دریابید چه می‌گویید و نیز در حال جنابت (به نماز و محل نماز رو نیاورید) مگر رهگذر باشید تا آنکه غسل کنید و اگر بیمار یا در سفر بودید و یا یکی از شما از جای قضای حاجت باز آمد یا با زنان آمیزش کردید و» سوره نساء، آیه ۴۳.</ref><ref>[[محمد جعفر سعیدیان‌فر|سعیدیان‌فر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی]]، [[فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم]]، ج۱، ص ۴۹۷.</ref>.