خوض در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها

}}

سخن ‌گفتن و [[گفتگو]] درباره امور [[باطل]] و [[کذب]]<ref>ابن‌منظور، لسان العرب، ج۷، ص۱۴۷.</ref>، ژاژخایی ‌کردن و [[بیهوده‌گویی]]<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۵۱.</ref>. در اصل به معنای غوطه‌ورشدن<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۳۰۲.</ref>، میان چیزی قرار گرفتن و فرو شدن در چیزی<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۲، ص۲۲۹.</ref>.

در [[قرآن کریم]] کلمه [[خوض]] و مشتقات آن غالباً با معنای منفی و مذموم به کار رفته است؛ یعنی غالباً به معنای سخن ‌گفتن عادی نیست؛ بلکه به معنای پریشان‌گویی و باطل‌اندیشی و نظایر آن است<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۲، ص۱۹۸.</ref>.

{{متن قرآن|وَإِذَا رَأَيْتَ الَّذِينَ يَخُوضُونَ فِي آيَاتِنَا فَأَعْرِضْ عَنْهُمْ حَتَّى يَخُوضُوا فِي حَدِيثٍ غَيْرِهِ}}<ref>«و چون کسانی را بنگری که در آیات ما به یاوه‌گویی می‌پردازند روی از آنان بگردان تا در گفت‌وگویی جز آن درآیند و اگر شیطان تو را به فراموشی افکند پس از یادآوری با گروه ستمگران منشین» سوره انعام، آیه ۶۸.</ref>.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۲۶۵-۲۶۶.</ref>