دوراندیشی: تفاوت میان نسخه‌ها

{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = فضایل اخلاقی | عنوان مدخل  = دوراندیشی | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط  = }}

[[سیره]] و [[منطق عملی]] آن [[حضرت]] بر [[تفکر]] و دوراندیشی در [[کارها]] [[استوار]] بود:

آن حضرت هیچ کاری را بدون [[فکر]] و بررسی [[عاقبت]] و سرانجام آن انجام نمی‌داد.

سکوت آن حضرت بر چهار چیز بود: [[بردباری]]، دوراندیشی، اندازه نگاه داری و تفکر.... دوراندیشی برای او در چهار چیز فراهم آمده بود. به [[کارهای نیک]] چنگ می‌زد تا دیگران به او [[اقتدا]] کنند. از [[کارهای زشت]] دوری می‌کرد تا [[مردم]] از آن بپرهیزند. در [[انتخاب]] [[رأی]] صحیح برای [[اصلاح]] کارهای [[امت]] می‌کوشید و به آنچه خیر [[دنیا]] و [[آخرت]] در آن بود، [[قیام]] می‌کرد<ref>مکارم الاخلاق، ص۱۵.</ref>.

{{متن حدیث|فَإِنِّي أُوصِيكَ إِذَا أَنْتَ هَمَمْتَ بِأَمْرٍ فَتَدَبَّرْ عَاقِبَتَهُ فَإِنْ يَكُ رُشْداً فَامْضِهِ وَ إِنْ يَكُ غَيّاً فَانْتَهِ عَنْهُ}}<ref>«من تو را سفارش می‌کنم به اینکه هر زمان تصمیم به انجام کاری گرفتی، در عاقبت آن کار بیندیشی. پس چنانچه عاقبت آن رشد بود (و کار درست و صحیحی بود)، انجامش بدهی و اگرعاقبت آن کار گمراهی و تباهی بود، از آن دست بکشی و آن را رها کنی». وسائل الشیعه، ج۱۱، ص۲۲۴.</ref>.

مردی خدمت پیامبر رسید و تقاضای [[آموختن]] چیزی کرد. [[حضرت]] او را به [[قطع امید]] از آنچه در دست [[مردمان]] است، [[نصیحت]] کرد که این [[روحیه]] [[بی‌نیازی]] [[نقد]] است. مرد از حضرت خواست افزون بر آن مطلبی به او بیاموزد. حضرت او را به [[پرهیز]] از [[طمع]] که [[فقر]] نقد است، سفارش کرد. مرد چیزی بالاتر خواست. حضرت فرمود: هر [[زمان]] که [[تصمیم]] به انجام کاری گرفتی، در [[عاقبت]] آن بیندیش. پس اگر خیر و [[رشد]] بود، آن را پی بگیر و اگر [[گمراهی]] و [[تباهی]] بود، از آن دوری کن<ref>من لا یحضره الفقیه، ج۴، ص۴۰۹ و ۴۱۰.</ref>.<ref>[[سید حسین اسحاقی|اسحاقی، سید حسین]]، [[نگین رسالت (کتاب)|نگین رسالت]] ص ۲۷.</ref>