دین فطری در کلام اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

== مقدمه ==

* فطری بودن [[دین]] به این معنا است که با گرایش‌ها، نیازها و بُعد ثابت و ذاتی [[انسان]] هماهنگ و سازگار است و به عبارتی دیگر، [[تشریع]] با [[تکوین]] [[همراهی]] می‌کند<ref>تفسیر المیزان‌، ۱۶/ ۱۸۳.</ref>. [[دین]] در صورتی می‌تواند در هر زمان و مکانی، وجود و بقا بیابد که با بُعد ثابت حیات [[انسان]] -[[فطرت]]- هماهنگ باشد. [[انسانیت]] [[انسان]]، به [[فطرت]] او است و [[اسلام]]، [[آیین]] [[فطرت]] است؛ بدین معنا که آموزه‌هایش با [[فطرت]] سازگار و همراه است<ref>مجموعه آثار شهید مطهری‌، ۳/ ۴۵۱.</ref>. مهمترین [[علت]] [[جاودانگی]] [[آیین اسلام]] همین است<ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 256.</ref>.