ذلت در معارف دعا و زیارات: تفاوت میان نسخه‌ها

ذلت در معارف دعا و زیارات (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۰۰:۱۰

۶ بایت اضافه‌شده ، ‏۲۵ اوت ۲۰۲۲

جز

وظیفهٔ شمارهٔ ۵، قسمت دوم

دیداریویکی‌متن

HeydariBot

۱۱۸٬۲۸۱

ویرایش

@@ خط ۶: / خط ۶: @@
 }}
-==مقدمه==
+== مقدمه ==
 ذُلّ و ذِلّت هر دو به معنی کوچکی، [[خواری]] و ضدعزّت است. [[قرآن کریم]] درباره [[عزت]] [[خدای متعال]] توصیفات مکرّر و متعددی دارد؛ از جمله: {{متن قرآن|فَلِلَّهِ الْعِزَّةُ جَمِيعًا}}<ref>«عزّت همگی از آن خداوند است» سوره فاطر، آیه ۱۰.</ref>؛ {{متن قرآن|وَلَمْ يَكُنْ لَهُ وَلِيٌّ مِنَ الذُّلِّ}}<ref>«و بگو سپاس خداوند را که نه فرزندی گزیده است و نه او را در فرمانروایی انبازی و نه او را از سر زبونی، سرپرستی است و او را چنان که باید بزرگ می‌دار!» سوره اسراء، آیه ۱۱۱.</ref>.
-خدای متعال بر همه چیز توانا و [[عزیز]] است و همه‌چیز و همه دشواری‌ها در مقابل [[قدرت]] او [[ضعیف]] و [[ذلیل]] است‌. [[امام سجاد]]{{ع}} بیان می‌دارد: {{متن حدیث|ذَلَّتْ لِقُدْرَتِكَ‏ الصِّعَابُ}}<ref>دعای ۷.</ref>؛ به قدرت تو دشواری‌ها رام و هموار گردد.
+خدای متعال بر همه چیز توانا و [[عزیز]] است و همه‌چیز و همه دشواری‌ها در مقابل [[قدرت]] او [[ضعیف]] و [[ذلیل]] است‌. [[امام سجاد]] {{ع}} بیان می‌دارد: {{متن حدیث|ذَلَّتْ لِقُدْرَتِكَ‏ الصِّعَابُ}}<ref>دعای ۷.</ref>؛ به قدرت تو دشواری‌ها رام و هموار گردد.
-[[ذلت]] در برابر [[عظمت]] و [[قدرت خداوند]] [[پسندیده]] است. امام سجاد{{ع}} از خدای متعال [[خضوع]] و [[مذلّت]] در پیشگاهش را خواستار است: {{متن حدیث|وَ أَعِنَّا فِي‏ نَهَارِهِ‏ عَلَى‏ صِيَامِهِ‏، وَ فِي لَيْلِهِ عَلَى الصَّلَاةِ وَ التَّضَرُّعِ إِلَيْكَ، وَ الْخُشُوعِ لَكَ، وَ الذِّلَّةِ بَيْنَ يَدَيْكَ}}<ref>دعای ۴۴.</ref>؛ «ما را [[یاری]] ده که روزهایش ([[ماه رمضان]]) را [[روزه]] بداریم و [[شب]] هایش را به [[تضرع]] و [[خشوع]] و [[مذلت]] در پیشگاه تو به [[سحر]] رسانیم».
+[[ذلت]] در برابر [[عظمت]] و [[قدرت خداوند]] [[پسندیده]] است. امام سجاد {{ع}} از خدای متعال [[خضوع]] و [[مذلّت]] در پیشگاهش را خواستار است: {{متن حدیث|وَ أَعِنَّا فِي‏ نَهَارِهِ‏ عَلَى‏ صِيَامِهِ‏، وَ فِي لَيْلِهِ عَلَى الصَّلَاةِ وَ التَّضَرُّعِ إِلَيْكَ، وَ الْخُشُوعِ لَكَ، وَ الذِّلَّةِ بَيْنَ يَدَيْكَ}}<ref>دعای ۴۴.</ref>؛ «ما را [[یاری]] ده که روزهایش ([[ماه رمضان]]) را [[روزه]] بداریم و [[شب]] هایش را به [[تضرع]] و [[خشوع]] و [[مذلت]] در پیشگاه تو به [[سحر]] رسانیم».
-امام سجاد{{ع}} به ما می‌آموزد که اگر کسی از غیر [[خدا]] [[طلب]] [[عزّت]] کند جز [[ذلّت]] و خواری نصیبش نشود<ref>نیایش بیست‌وهشتم.</ref>. و از خدا می‌طلبد که به سبب [[ارتباط]] با او وی را از ذلّت رهانیده و عزیز گرداند<ref>نیایش بیست‌و‌پنجم.</ref> و البته عزّت در بین [[مردم]] نباید چنان باشد که [[انسان]] ذلّت خویش در نزد خدا را فراموش نماید: «بار خدایا، مرا در برابر خود ذلیل گردان و در نزد بندگانت عزیز دار. چون با تو [[خلوت]] کنم فروتنی‌ام بخش و در میان [[بندگان]] خود سرافراز دار»<ref>نیایش چهل‌وهفتم.</ref>.
+امام سجاد {{ع}} به ما می‌آموزد که اگر کسی از غیر [[خدا]] [[طلب]] [[عزّت]] کند جز [[ذلّت]] و خواری نصیبش نشود<ref>نیایش بیست‌وهشتم.</ref>. و از خدا می‌طلبد که به سبب [[ارتباط]] با او وی را از ذلّت رهانیده و عزیز گرداند<ref>نیایش بیست‌و‌پنجم.</ref> و البته عزّت در بین [[مردم]] نباید چنان باشد که [[انسان]] ذلّت خویش در نزد خدا را فراموش نماید: «بار خدایا، مرا در برابر خود ذلیل گردان و در نزد بندگانت عزیز دار. چون با تو [[خلوت]] کنم فروتنی‌ام بخش و در میان [[بندگان]] خود سرافراز دار»<ref>نیایش چهل‌وهفتم.</ref>.
-اما ذلّت در برابر غیر خدا [[ناپسند]] است. [[امام]] عرضه می‌دارد: «ای خدا مرا از ذلت و [[رنج]] در [[پناه]] خود دار»<ref>نیایش چهل‌وهفتم.</ref>. از نظر [[امام سجاد]]{{ع}} [[تجاوز]] از حدود [[گناه]]، نیاز، [[استعانت]] از دیگران هنگام [[اضطرار]]، [[تضرع]] در مقابل دیگران هنگام [[بی‌نوایی]] و یا [[ترس]]، و وامداری از جمله [[علل]] [[ذلت]] و [[خواری]] است: «بار خدایا من چون [[پیروی از هوای نفس]] را از حد گذرانیده‌ام آفریده‌ای ذلیلم»<ref>نیایش بیست‌و‌پنجم.</ref>. مرا میازمای که به هنگام اضطرار از جز تو [[یاری]] جویم و به هنگام [[بینوایی]] به پیشگاه جز تو [[خاضع]] شوم و به هنگام ترس در برابر جز تویی تضرع کنم تا مستحق [[خذلان]] و منع و [[اعراض]] گردم<ref>نیایش بیستم.</ref>. از تو زنهار می‌خواهم [[ذلّت]] وامداری در این [[جهان]] و از تبعات و عواقب آن پس از [[مرگ]]<ref>نیایش سی‌ام.</ref>.<ref>صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، انتشارات سروش، تهران، ۱۳۷۵، چاپ دوم؛ قاموس قرآن، سیدعلی‌اکبر قرشی، دارالکتب الاسلامیة، تهران، ۱۳۷۱، چاپ ششم؛ قرآن حکیم، ترجمه ناصر مکارم شیرازی.</ref>.<ref>[[امیر شیرزاد|شیرزاد، امیر]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «ذلت»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۲۴۰.</ref>
+اما ذلّت در برابر غیر خدا [[ناپسند]] است. [[امام]] عرضه می‌دارد: «ای خدا مرا از ذلت و [[رنج]] در [[پناه]] خود دار»<ref>نیایش چهل‌وهفتم.</ref>. از نظر [[امام سجاد]] {{ع}} [[تجاوز]] از حدود [[گناه]]، نیاز، [[استعانت]] از دیگران هنگام [[اضطرار]]، [[تضرع]] در مقابل دیگران هنگام [[بی‌نوایی]] و یا [[ترس]]، و وامداری از جمله [[علل]] [[ذلت]] و [[خواری]] است: «بار خدایا من چون [[پیروی از هوای نفس]] را از حد گذرانیده‌ام آفریده‌ای ذلیلم»<ref>نیایش بیست‌و‌پنجم.</ref>. مرا میازمای که به هنگام اضطرار از جز تو [[یاری]] جویم و به هنگام [[بینوایی]] به پیشگاه جز تو [[خاضع]] شوم و به هنگام ترس در برابر جز تویی تضرع کنم تا مستحق [[خذلان]] و منع و [[اعراض]] گردم<ref>نیایش بیستم.</ref>. از تو زنهار می‌خواهم [[ذلّت]] وامداری در این [[جهان]] و از تبعات و عواقب آن پس از [[مرگ]]<ref>نیایش سی‌ام.</ref>.<ref>صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، انتشارات سروش، تهران، ۱۳۷۵، چاپ دوم؛ قاموس قرآن، سیدعلی‌اکبر قرشی، دارالکتب الاسلامیة، تهران، ۱۳۷۱، چاپ ششم؛ قرآن حکیم، ترجمه ناصر مکارم شیرازی.</ref>.<ref>[[امیر شیرزاد|شیرزاد، امیر]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «ذلت»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۲۴۰.</ref>
 == منابع ==