راه اثبات نیابت: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
وظیفهٔ شمارهٔ ۵، قسمت دوم
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
}} | }} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
*یکی از راه‌های [[اثبات نیابت امام مهدی|اثبات نیابت]] [[نوّاب خاص]] از طرف [[امام زمان]] {{ع}} نشان دادن [[معجزه]] و [[کرامت]] از طریق نوّاب بوده است. بسیاری از [[امامیه]] پس از [[غیبت]] [[امام زمان]] {{ع}} در [[حیرت]] بودند و از طرفی، از [[ناحیه]] [[حکومت]] و برخی [[فرصت‌طلبان]] تبلیغات فراوانی شده بود که [[حضرت]] [[امام حسن عسکری]] {{ع}} [[جانشینی]] باقی نگذاشته است، لذا آنان از پرداخت [[خمس]] به "[[عثمان بن سعید]]" و [[اطمینان]] به ایشان، بدون آن‌که [[کرامت]] و [[دلیل]] قانع‌کننده‌ای نشان دهد که حقیقتا از جانب [[امام دوازدهم]] [[منصوب]] شده، سر بازمی‌زدند. از این‌رو "[[عثمان بن سعید]]" در بعضی موارد با اظهار [[کرامات]] از طریق [[امام]] {{ع}}، [[نیابت]] خود را برای [[عامه]] [[امامیه]] تثبیت کرد. [[شیخ صدوق]] در "[[کمال الدین]]" می‌نویسد: "[[محمد بن علی اسود]] گفت: سالی از سال‌ها، زنی پارچه‌ای به من داد و گفت آن را به [[عثمان بن سعید]] برسان، من آن را با پارچه‌های بسیاری دیگر همراه خود آوردم. چون به [[بغداد]] رسیدم، [[عثمان بن سعید]] [[دستور]] داد که همه آن را به [[محمد بن عباس قمی]] بدهم. من هم تمام آن‌ها را غیر از پارچه آن [[زن]] به وی سپردم. پس از آن، [[عثمان بن سعید]] پیغام فرستاد که پارچه پیرزن را نیز به وی [[تسلیم]] کن. در آن موقع به یاد آوردم که زنی هم پارچه‌ای از [[مال امام]]، به من داده است. آن را جست‌وجو کردم، ولی پیدا نکردم. [[عثمان بن سعید]] به من فرمود: [[غمگین]] مباش، که به زودی آن را خواهی یافت. سپس آن را پیدا کردم، در حالی که صورت‌حساب آن‌چه با من بود، نزد [[عثمان بن سعید]] نبود<ref>بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۳۳۵.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۳۴۷.</ref>. | * یکی از راه‌های [[اثبات نیابت امام مهدی|اثبات نیابت]] [[نوّاب خاص]] از طرف [[امام زمان]] {{ع}} نشان دادن [[معجزه]] و [[کرامت]] از طریق نوّاب بوده است. بسیاری از [[امامیه]] پس از [[غیبت]] [[امام زمان]] {{ع}} در [[حیرت]] بودند و از طرفی، از [[ناحیه]] [[حکومت]] و برخی [[فرصت‌طلبان]] تبلیغات فراوانی شده بود که [[حضرت]] [[امام حسن عسکری]] {{ع}} [[جانشینی]] باقی نگذاشته است، لذا آنان از پرداخت [[خمس]] به "[[عثمان بن سعید]]" و [[اطمینان]] به ایشان، بدون آن‌که [[کرامت]] و [[دلیل]] قانع‌کننده‌ای نشان دهد که حقیقتا از جانب [[امام دوازدهم]] [[منصوب]] شده، سر بازمی‌زدند. از این‌رو "[[عثمان بن سعید]]" در بعضی موارد با اظهار [[کرامات]] از طریق [[امام]] {{ع}}، [[نیابت]] خود را برای [[عامه]] [[امامیه]] تثبیت کرد. [[شیخ صدوق]] در "[[کمال الدین]]" می‌نویسد: "[[محمد بن علی اسود]] گفت: سالی از سال‌ها، زنی پارچه‌ای به من داد و گفت آن را به [[عثمان بن سعید]] برسان، من آن را با پارچه‌های بسیاری دیگر همراه خود آوردم. چون به [[بغداد]] رسیدم، [[عثمان بن سعید]] [[دستور]] داد که همه آن را به [[محمد بن عباس قمی]] بدهم. من هم تمام آن‌ها را غیر از پارچه آن [[زن]] به وی سپردم. پس از آن، [[عثمان بن سعید]] پیغام فرستاد که پارچه پیرزن را نیز به وی [[تسلیم]] کن. در آن موقع به یاد آوردم که زنی هم پارچه‌ای از [[مال امام]]، به من داده است. آن را جست‌وجو کردم، ولی پیدا نکردم. [[عثمان بن سعید]] به من فرمود: [[غمگین]] مباش، که به زودی آن را خواهی یافت. سپس آن را پیدا کردم، در حالی که صورت‌حساب آن‌چه با من بود، نزد [[عثمان بن سعید]] نبود<ref>بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۳۳۵.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۳۴۷.</ref>. | ||
==پرسش مستقیم== | == پرسش مستقیم == | ||
* [[چگونه می‌توان نیابت نواب خاص امام مهدی را اثبات کرد؟ (پرسش)]] | * [[چگونه می‌توان نیابت نواب خاص امام مهدی را اثبات کرد؟ (پرسش)]] | ||