روزه در معارف و سیره حسینی: تفاوت میان نسخه‌ها

== [[حکمت]] [[روزه]] ==

از [[ابن شهرآشوب]] نقل است: از [[امام حسین]] {{ع}} سؤال شد: چرا خدای عز و جل روزه را بر بندگانش [[واجب]] کرده است؟ فرمود: «تا توانگر، مزه [[گرسنگی]] را بچشد و زیادی مالش را به بینوایان بدهد»<ref>{{متن حدیث|سُئِلَ الْحُسَيْنُ {{ع}} لِمَ افْتَرَضَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَى عَبِيدِهِ الصَّوْمَ قَالَ لِيَجِدَ الْغَنِيُّ مَسَّ الْجُوعِ فَيَعُودَ بِالْفَضْلِ‏ عَلَى‏ الْمَسَاكِينِ‏}} (المناقب، ابن شهرآشوب، ج۴، ص۶۸؛ بحار الأنوار، ج۹۶، ص۳۷۵، ح۶۲).</ref>.<ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|گزیده دانشنامه امام حسین]] ص ۹۴۸.</ref>

== [[ثواب]] [[سحری]] خوردن ==

در کتاب [[الأمالی (کتاب)|الأمالی]] به سندش، از امام حسین {{ع}}، از [[امام علی]] {{ع}} نقل شده است که: [[پیامبر خدا]] {{صل}} فرمود: «[[خداوند]] و فرشتگانش بر [[آمرزش]] خواهان در [[سحر]] و [روزه‌داران] سحری‌خور، [[درود]] می‌فرستند. پس هر چند با جرعه‌ای آب، سحری بخورید»<ref>{{متن حدیث|قَالَ رَسُولُ اللَّهِ {{صل}}: إِنَّ اللَّهَ وَ مَلَائِكَتَهُ‏ يُصَلُّونَ‏ عَلَى‏ الْمُسْتَغْفِرِينَ‏ وَ الْمُتَسَحِّرِينَ بِالْأَسْحَارِ، فَتَسَحَّرُوا وَ لَوْ بِجُرَعِ الْمَاءِ}} (الأمالی، طوسی، ص۴۹۷، ح۱۰۹۰؛ مسند زید، ص۲۰۴).</ref>.<ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|گزیده دانشنامه امام حسین]] ص ۹۴۸.</ref>

== [[افطار]] کردن با خرما ==

در کتاب [[مکارم الأخلاق (کتاب)|مکارم الأخلاق]] از امام حسین {{ع}} از امام علی {{ع}} اینگونه نقل شده است: پیامبر خدا {{صل}}، چون روزه می‌گرفت، آن را با خرما می‌گشود<ref>{{متن حدیث|إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ {{صل}}: كَانَ يَبْتَدِئُ طَعَامَهُ إِذَا كَانَ‏ صَائِماً بِالتَّمْرِ}} (مکارم الأخلاق، ج۱، ص۳۶۷، ح۱۲۱۰).</ref>.<ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|گزیده دانشنامه امام حسین]] ص ۹۴۸.</ref>

== ثواب روزه [[رجب]] و [[شعبان]] ==

در کتاب [[تاریخ واسط (کتاب)|تاریخ واسط]] از امام حسین {{ع}} نقل است: روزه رجب و شعبان، توبه‌ای (بازگشتی) از جانب خدای عز و جل است<ref>{{متن حدیث|صَوْمُ رَجَبٍ و شَعبانَ تَوْبَةٌ مِنَ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ}} (تاریخ واسط، ص۱۹۶).</ref>.

در کتاب [[فضائل الأشهر الثلاثة (کتاب)|فضائل الأشهر الثلاثة]] به سندش، از امام حسین {{ع}} آمده است: شنیدم [[امیرمؤمنان]] می‌فرماید: «هر کس [[ماه شعبان]] را از سرِ [[محبّت]] به پیامبر خدا {{صل}} و [[تقرّب]] به خدای عز و جل روزه بدارد، خدای عز و جل دوستِ او خواهد شد و [[روز قیامت]]، او را به کرامتش نزدیک و [[بهشت]] را برایش واجب می‌کند»<ref>{{متن حدیث|سَمِعْتُ أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ {{ع}}: يَقُولُ مَنْ صَامَ‏ شَعْبَانَ‏ مَحَبَّةَ نَبِيِّ اللَّهِ {{صل}} وَ تَقَرُّباً إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ أَحَبَّهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ وَ قَرَّبَهُ مِنْ كَرَامَتِهِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَ أَوْجَبَ لَهُ الْجَنَّةَ}} (فضائل الأشهر الثلاثة، ص۶۱، ح۴۳).</ref>.<ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|گزیده دانشنامه امام حسین]] ص ۹۴۹.</ref>