زیاد بن منذر همدانی کوفی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[ابوجارود زیاد بن منذر همدانی خارقی]] از [[اصحاب امام باقر]] و [[امام صادق]] {{ع}} بود <ref>رجال الطوسی ۱۲۲ و۱۹۷.</ref> و از آن دو بزرگوار،<ref>رجال النجاشی ۱/۳۸۸.</ref> [[زید بن علی]]،<ref>خلاصة الاقوال ۲۲۳.</ref> [[اصبغ بن نباته]]، [[عطیه عوفی]] و دیگران [[روایت]] کرده است.<ref>اختیار معرفة الرجال ۱۰۳، ۱۰۶ و ۱۱۳ تاریخ الاسلام ۹/۱۴۰.</ref> وی را از [[یاران امام سجاد]] {{ع}} نیز دانسته‌اند.<ref>الذریعه ۴/۲۵۱.</ref> [[کثیر بن عیاش]]، [[ابوبصیر]]، [[ابومالک حضرمی]] و [[زیاد بن عیسی]] از وی روایت کرده‌اند.<ref>جامع الرواة ۱/۳۳۹.</ref> [[نابینا]] متولد شد و پس از [[قیام زید بن علی]] [[تغییر]] [[عقیده]] داد <ref>رجال النجاشی ۱/۳۸۷ و۳۸۸.</ref> و به [[زیدیه]] پیوست<ref>رجال الطوسی ۱۲۲.</ref> و سپس [[فرقه]] [[جارودیه]]، از زیدیه را بنیان نهاد.<ref>الفهرست (الندیم) ۳۶.</ref> این فرقه را سرحوبیه هم گفته‌اند؛ زیرا [[امام باقر]] {{ع}} ابومنذر را سرحوب نامید و فرمود که این نام [[شیطانی]] [[کور]] است.<ref>اختیار معرفة الرجال ۲۲۹.</ref> همچنین امام صادق {{ع}} وی را در زمره [[کافران]] و [[دروغگویان]] شمرده و [[لعن]] کرده است.<ref>اختیار معرفة الرجال ۲۳۰.</ref> مرگش را بین سال‌های ۱۵۰ تا ۱۶۰ هـ نوشته‌اند.<ref>خلاصة تهذیب تهذیب الکمال ۳/۳۸۷.</ref>

ابوجارود صاحب اصل<ref>الذریعه ۲/۱۵۰.</ref> و همچنین کتاب [[تفسیری]] است که از امام باقر {{ع}} روایت کرده است<ref>الذریعه ۴/۲۵۱.</ref>.<ref> [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]]، ج۱ ص ۳۵۰.</ref>