ساربان: تفاوت میان نسخه‌ها

}}

[[روایت]] شده است: یکی از شتربانان [[کاروان حسینی]] پس از [[شهادت امام]]، به [[طمع]] برداشتن بند زیر جامۀ آن [[حضرت]]، دوباره به [[مقتل]] آن [[امام]] بازگشت و آن [[حضرت]] را سر بریده و خونین یافت. [[دست]] برد تا آن بند را بردارد، که [[دست]] [[امام]] بر آمد و بر [[دست]] او زد و [[مانع]] شد. کاردی در آورد و انگشت یا [[دست حضرت]] را برید تا آن بند را برگیرد. [[امام]] [[دست]] چپ را برآورد، [[دست]] چپ را هم برید<ref>اثبات الهداه، ج۵، ص۲۰۵.</ref>. این شخص، بعدا چهره‌اش سیاه شد و در [[راه]] [[مکّه]] فریاد بر می‌آورد که: {{عربی|أيّها الناس! دلّوني على أولاد محمّد}}<ref>ناسخ التواریخ، ج۴، ص۱۹؛ به نقل از «مدینة المعاجز».</ref>. نام او را "[[بریده بن وائل]]” گفته‌اند. این قضیّه به صورت‌های دیگر هم در برخی کتب [[نقل]] شده است<ref>همچون: بحار الأنوار، ج۴۵، ص۳۱۱؛ معالی السبطین، ج۲، ص۶۱.</ref>، از جمله دربارۀ کسی به نام [[ابحر بن کعب]]، که [[لباس]] از تن آن [[حضرت]] در آورد و او را عریان نهاد. بعدا دستانش مثل دو چوب خشک، خشکید<ref>اثبات الهداه، ج۵، ص۲۰۱.</ref>. امّا نمی‌توان به صحّت آنها [[اطمینان]] یافت. در نقل‌ها، گاهی قضیۀ [[انگشت و انگشتر]] هم آمده است و اینکه، [[بجدل بن سلیم]] انگشت را با [[انگشتر]] [[قطع]] کرد و [[انگشتر]] را به [[غارت]] برد<ref>عوالم (امام حسین)، ص۳۰۲.</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۲۳۷.</ref>.