سریج بن یونس بن ابراهیم بغدادی: تفاوت میان نسخه‌ها

{{مهدویت}}

[[ابوحارث سریج بن یونس بن ابراهیم مروزی بغدادی]] اصالتاً [[اهل]] مرورود بود،<ref>تاریخ الاسلام ۱۷/۱۶۹.</ref> اما در [[بغداد]] سکونت گزید و به [[فراگیری علوم]] پرداخت و [[علم حدیث]] را نزد [[سفیان بن عیینه]]، [[هشیم بن بشیر]] و [[اسماعیل بن جعفر]] فرا گرفت.<ref>تاریخ بغداد ۹/۲۱۹.</ref> [[ابوحارث قاری]] بود و [[علم قرائت]] را نزد [[علی بن حمزه کسائی]] آموخت و خودش علم قرائت را به [[احمد بن محمد بن علی بن زریق]] آموخت.<ref>غایة النهایه ۱/۳۰۱.</ref> وی محدثی [[ثقه]] و از [[زهاد]] بغداد به شمار می‌‌آمد و کسانی چون مسلم، ابوزرعه و [[بغوی]] از او [[حدیث]] نقل کرده‌اند. او [[ربیع الاول]] [[سال]] ۲۳۵ در بغداد از [[دنیا]] رفت.<ref>تاریخ بغداد ۹/۲۱۹.</ref> آثار او عبارت‌اند از: التفسیر الناسخ و المنسوخ کتاب القراءات السنن<ref>الفهرست (الندیم) ۲۸۷.</ref> التاریخ<ref>معجم المؤلفین ۴/۲۰۹.</ref> و کتاب القضاء<ref>مستدرک معجم المؤلفین ۲۷۰.</ref>.<ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]] ج۱، ص ۳۵۸-۳۵۹.</ref>