سلام بر حسین: تفاوت میان نسخه‌ها

== مقدمه ==

درودی است که هنگام [[نوشیدن آب]] خنک بر زبان می‌آید. به [[عربی]] گفته می‌شود: {{عربی|سلام الله على الحسين و اصحابه}}. [[امام سجاد]]، [[امام صادق]] و [[ائمه]] دیگر، هنگام [[نوشیدن آب]]، از [[حسین]] {{ع}} یاد می‌کردند. از خود [[سید الشهدا]] (یا بعنوان زبان حال) [[نقل]] شده که: {{متن حدیث|شِيعَتِي مَا إِنْ شَرِبْتُمْ رَيَّ عَذْبٍ فَاذْكُرُونِي أَوْ سَمِعْتُمْ بِغَرِيبٍ أَوْ شَهِيدٍ فَانْدُبُونِي}}<ref>الخصائص الحسینیه، شوشتری، ص۹۹.</ref>. [[شیعیان]] من! هرگاه آب گوارا نوشیدید، مرا یاد کنید، هرگاه [[غریب]] یا شهیدی را شنیدید، بر من [[گریه]] کنید. آب و [[تشنگی]]، تداعی‌کنندۀ عاشورای [[حسین]] است و هر مرثیه‌خوانی نیز از [[فرات]] و آب و [[عطش]]، [[گریز]] به صحرای [[کربلا]] می‌زند و از [[حسین]] عطشان یاد می‌کند<ref>صلوات خاص امام حسن و امام حسین، بحار الأنوار، ج۹۱، ص۷۴؛ سلام بلندی بر این امام شهید است، مراجعه شود.</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۲۴۷.</ref>.