سلام در جامعه‌شناسی اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
وظیفهٔ شمارهٔ ۵، قسمت دوم
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
}} | }} | ||
==[[سلام]] و تحیت== | == [[سلام]] و تحیت == | ||
راغب در توضیح معنای لغوی "تحیت" می‌نویسد: [[تحیت]] این است که گفته شود: حیاک [[الله]]، یعنی [[خداوند]] حیاتمندت گرداند، باقیت دارد، حیاتت دهد. این جمله به جای [[دعا]] به کار می‌رود. تحیت، زنده باش گفتن است. اصل تحیت از [[حیات]] است و این خواست و دعا یا [[طلب]] رسیدن و داشتن حیات و [[زندگی]] است یا خود سبب حیات است<ref>حسین بن محمد راغب اصفهانی، المفردات فی غریب القرآن، ص۴۲۱.</ref>. | راغب در توضیح معنای لغوی "تحیت" می‌نویسد: [[تحیت]] این است که گفته شود: حیاک [[الله]]، یعنی [[خداوند]] حیاتمندت گرداند، باقیت دارد، حیاتت دهد. این جمله به جای [[دعا]] به کار می‌رود. تحیت، زنده باش گفتن است. اصل تحیت از [[حیات]] است و این خواست و دعا یا [[طلب]] رسیدن و داشتن حیات و [[زندگی]] است یا خود سبب حیات است<ref>حسین بن محمد راغب اصفهانی، المفردات فی غریب القرآن، ص۴۲۱.</ref>. | ||
| خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
از دید [[تفسیر نمونه]]، معمولاً هر نوع اظهار محبتی را که افراد در آغاز [[ملاقات]] نسبت به یکدیگر می‌کنند، "تحیت" است. منظور از {{متن قرآن|تَحِيَّةً مِنْ عِنْدِ اللَّهِ}}، این است که تحیت را به نوعی با [[خدا]] [[ارتباط]] دهند، یعنی منظور از "سلام علیکم" این باشد که "سلام خدا بر تو باد" یا "سلامتی تو را از خدا می‌خواهم" چراکه از نظر یک فرد [[موحد]]، هر گونه دعایی بالاخره به خدا باز می‌گردد و از او تقاضا می‌شود و طبیعی است دعایی که چنین باشد، هم پر [[برکت]] ([[مبارک]]) و هم [[پاکیزه]] و "طیبه" است<ref>ناصر مکارم شیرازی و دیگران، تفسیر نمونه، ج۱۴، ص۵۵۹.</ref>. [[بدیهی]] است [[التزام]] عمومی به رعایت این [[ارزش اخلاقی]] آثار [[روانی]] و [[اجتماعی]] فراوان دارد و طبق [[روایات]]، اگر [[احوالپرسی]]، با تماس بدنی [برای مثال، [[مصافحه]]: دست دادن/ معانقه: روبوسی] توأم باشد، [[کینه‌ها]] و کدورت‌ها از [[دل‌ها]] زدوده و [[آرامش]] و [[امنیت روانی]] [[حاکم]] خواهد شد.<ref>[[سید حسین شرف‌الدین|شرف‌الدین، سید حسین]]، [[ارزش‌های اجتماعی از منظر قرآن کریم (کتاب)|ارزش‌های اجتماعی از منظر قرآن کریم]]، ص ۲۱۸.</ref> | از دید [[تفسیر نمونه]]، معمولاً هر نوع اظهار محبتی را که افراد در آغاز [[ملاقات]] نسبت به یکدیگر می‌کنند، "تحیت" است. منظور از {{متن قرآن|تَحِيَّةً مِنْ عِنْدِ اللَّهِ}}، این است که تحیت را به نوعی با [[خدا]] [[ارتباط]] دهند، یعنی منظور از "سلام علیکم" این باشد که "سلام خدا بر تو باد" یا "سلامتی تو را از خدا می‌خواهم" چراکه از نظر یک فرد [[موحد]]، هر گونه دعایی بالاخره به خدا باز می‌گردد و از او تقاضا می‌شود و طبیعی است دعایی که چنین باشد، هم پر [[برکت]] ([[مبارک]]) و هم [[پاکیزه]] و "طیبه" است<ref>ناصر مکارم شیرازی و دیگران، تفسیر نمونه، ج۱۴، ص۵۵۹.</ref>. [[بدیهی]] است [[التزام]] عمومی به رعایت این [[ارزش اخلاقی]] آثار [[روانی]] و [[اجتماعی]] فراوان دارد و طبق [[روایات]]، اگر [[احوالپرسی]]، با تماس بدنی [برای مثال، [[مصافحه]]: دست دادن/ معانقه: روبوسی] توأم باشد، [[کینه‌ها]] و کدورت‌ها از [[دل‌ها]] زدوده و [[آرامش]] و [[امنیت روانی]] [[حاکم]] خواهد شد.<ref>[[سید حسین شرف‌الدین|شرف‌الدین، سید حسین]]، [[ارزش‌های اجتماعی از منظر قرآن کریم (کتاب)|ارزش‌های اجتماعی از منظر قرآن کریم]]، ص ۲۱۸.</ref> | ||
==آیات قرآنی مرتبط== | == آیات قرآنی مرتبط == | ||
#امر [[حضرت]]{{صل}} به [[سلام]] بر [[مؤمنان]]: {{متن قرآن|وَإِذَا جَاءَكَ الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِآيَاتِنَا فَقُلْ سَلَامٌ عَلَيْكُمْ كَتَبَ رَبُّكُمْ عَلَى نَفْسِهِ الرَّحْمَةَ...}}<ref>«و چون مؤمنان به آیات ما، نزد تو آیند بگو: درود بر شما! پروردگارتان بخشایش را بر خویش مقرّر داشته است» سوره انعام، آیه ۵۴.</ref>. | # امر [[حضرت]] {{صل}} به [[سلام]] بر [[مؤمنان]]: {{متن قرآن|وَإِذَا جَاءَكَ الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِآيَاتِنَا فَقُلْ سَلَامٌ عَلَيْكُمْ كَتَبَ رَبُّكُمْ عَلَى نَفْسِهِ الرَّحْمَةَ...}}<ref>«و چون مؤمنان به آیات ما، نزد تو آیند بگو: درود بر شما! پروردگارتان بخشایش را بر خویش مقرّر داشته است» سوره انعام، آیه ۵۴.</ref>. | ||
#امر مؤمنان به سلام بر [[اهل]] [[خانه]] به هنگام ورود: {{متن قرآن|فَإِذَا دَخَلْتُمْ بُيُوتًا فَسَلِّمُوا عَلَى أَنْفُسِكُمْ تَحِيَّةً مِنْ عِنْدِ اللَّهِ مُبَارَكَةً طَيِّبَةً...}}<ref>«پس چون به هر خانه‌ای در آمدید به همدیگر درود گویید، درودی خجسته پاکیزه از نزد خداوند.».. سوره نور، آیه ۶۱.</ref>. | # امر مؤمنان به سلام بر [[اهل]] [[خانه]] به هنگام ورود: {{متن قرآن|فَإِذَا دَخَلْتُمْ بُيُوتًا فَسَلِّمُوا عَلَى أَنْفُسِكُمْ تَحِيَّةً مِنْ عِنْدِ اللَّهِ مُبَارَكَةً طَيِّبَةً...}}<ref>«پس چون به هر خانه‌ای در آمدید به همدیگر درود گویید، درودی خجسته پاکیزه از نزد خداوند.».. سوره نور، آیه ۶۱.</ref>. | ||
#مطلوبیت جواب تهیت به شیوه نیکوتر و کامل‌تر: {{متن قرآن|وَإِذَا حُيِّيتُمْ بِتَحِيَّةٍ فَحَيُّوا بِأَحْسَنَ مِنْهَا أَوْ رُدُّوهَا...}}<ref>«و چون به شما درودی گفته شد، با درودی بهتر از آن یا همانند آن پاسخ دهید.».. سوره نساء، آیه ۸۶.</ref>. | # مطلوبیت جواب تهیت به شیوه نیکوتر و کامل‌تر: {{متن قرآن|وَإِذَا حُيِّيتُمْ بِتَحِيَّةٍ فَحَيُّوا بِأَحْسَنَ مِنْهَا أَوْ رُدُّوهَا...}}<ref>«و چون به شما درودی گفته شد، با درودی بهتر از آن یا همانند آن پاسخ دهید.».. سوره نساء، آیه ۸۶.</ref>. | ||
#در آیاتی نیز با [[هدف]] درس‌آموزی [[اخلاقی]]، به نحوه تعامل [[خداوند]] با [[پیامبران الهی]]، [[مؤمنان]] برجسته و [[هدایت‌یافتگان]]، و نثار [[سلام]] و [[درود]] به ایشان توجه داده است{{متن قرآن|قُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ وَسَلَامٌ عَلَى عِبَادِهِ الَّذِينَ اصْطَفَى آللَّهُ خَيْرٌ أَمَّا يُشْرِكُونَ}}<ref> «بگو: سپاس خداوند را و درود بر آن بندگان وی که برگزیده است؛ آیا خداوند بهتر است یا آنچه (برای او) شریک می‌آورند؟» سوره نمل، آیه ۵۹</ref>؛ {{متن قرآن|إِنَّ اللَّهَ وَمَلَائِكَتَهُ يُصَلُّونَ عَلَى النَّبِيِّ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَيْهِ وَسَلِّمُوا تَسْلِيمًا}}<ref>«خداوند و فرشتگانش بر پیامبر درود می‌فرستند، ای مؤمنان! بر او درود فرستید و به شایستگی (بدو) سلام کنید» سوره احزاب، آیه ۵۶</ref>؛ {{متن قرآن|فَأْتِيَاهُ فَقُولَا إِنَّا رَسُولَا رَبِّكَ فَأَرْسِلْ مَعَنَا بَنِي إِسْرَائِيلَ وَلَا تُعَذِّبْهُمْ قَدْ جِئْنَاكَ بِآيَةٍ مِنْ رَبِّكَ وَالسَّلَامُ عَلَى مَنِ اتَّبَعَ الْهُدَى}}<ref>«بنابراین نزد او بروید و بگویید که ما فرستادگان پروردگار توایم پس، بنی اسرائیل را با ما گسیل دار و عذابشان مکن، ما برای تو نشانه‌ای از سوی پروردگارت آورده‌ایم و درود بر کسی که از رهنمود (خداوند) پیروی کند» سوره طه، آیه ۴۷</ref>؛ {{متن قرآن|سَلَامٌ عَلَى نُوحٍ فِي الْعَالَمِينَ}}<ref>«در میان جهانیان بر نوح درود باد!» سوره صافات، آیه ۷۹</ref>؛ {{متن قرآن|سَلَامٌ عَلَى إِلْ يَاسِينَ}}<ref>«و درود بر ال یاسین» سوره صافات، آیه ۱۳۰.</ref>. | # در آیاتی نیز با [[هدف]] درس‌آموزی [[اخلاقی]]، به نحوه تعامل [[خداوند]] با [[پیامبران الهی]]، [[مؤمنان]] برجسته و [[هدایت‌یافتگان]]، و نثار [[سلام]] و [[درود]] به ایشان توجه داده است{{متن قرآن|قُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ وَسَلَامٌ عَلَى عِبَادِهِ الَّذِينَ اصْطَفَى آللَّهُ خَيْرٌ أَمَّا يُشْرِكُونَ}}<ref> «بگو: سپاس خداوند را و درود بر آن بندگان وی که برگزیده است؛ آیا خداوند بهتر است یا آنچه (برای او) شریک می‌آورند؟» سوره نمل، آیه ۵۹</ref>؛ {{متن قرآن|إِنَّ اللَّهَ وَمَلَائِكَتَهُ يُصَلُّونَ عَلَى النَّبِيِّ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَيْهِ وَسَلِّمُوا تَسْلِيمًا}}<ref>«خداوند و فرشتگانش بر پیامبر درود می‌فرستند، ای مؤمنان! بر او درود فرستید و به شایستگی (بدو) سلام کنید» سوره احزاب، آیه ۵۶</ref>؛ {{متن قرآن|فَأْتِيَاهُ فَقُولَا إِنَّا رَسُولَا رَبِّكَ فَأَرْسِلْ مَعَنَا بَنِي إِسْرَائِيلَ وَلَا تُعَذِّبْهُمْ قَدْ جِئْنَاكَ بِآيَةٍ مِنْ رَبِّكَ وَالسَّلَامُ عَلَى مَنِ اتَّبَعَ الْهُدَى}}<ref>«بنابراین نزد او بروید و بگویید که ما فرستادگان پروردگار توایم پس، بنی اسرائیل را با ما گسیل دار و عذابشان مکن، ما برای تو نشانه‌ای از سوی پروردگارت آورده‌ایم و درود بر کسی که از رهنمود (خداوند) پیروی کند» سوره طه، آیه ۴۷</ref>؛ {{متن قرآن|سَلَامٌ عَلَى نُوحٍ فِي الْعَالَمِينَ}}<ref>«در میان جهانیان بر نوح درود باد!» سوره صافات، آیه ۷۹</ref>؛ {{متن قرآن|سَلَامٌ عَلَى إِلْ يَاسِينَ}}<ref>«و درود بر ال یاسین» سوره صافات، آیه ۱۳۰.</ref>. | ||
در برخی [[آیات]] نیز، [[اسلام]]، به نااهلان برای جلب توجه ایشان تجویز شده است{{متن قرآن|قَالَ سَلَامٌ عَلَيْكَ سَأَسْتَغْفِرُ لَكَ رَبِّي إِنَّهُ كَانَ بِي حَفِيًّا}}<ref> «گفت: درود بر تو، | در برخی [[آیات]] نیز، [[اسلام]]، به نااهلان برای جلب توجه ایشان تجویز شده است{{متن قرآن|قَالَ سَلَامٌ عَلَيْكَ سَأَسْتَغْفِرُ لَكَ رَبِّي إِنَّهُ كَانَ بِي حَفِيًّا}}<ref> «گفت: درود بر تو، از پروردگارم برای تو آمرزش خواهم خواست که او با من مهربان است» سوره مریم، آیه ۴۷.</ref>.<ref>[[سید حسین شرف‌الدین|شرف‌الدین، سید حسین]]، [[ارزش‌های اجتماعی از منظر قرآن کریم (کتاب)|ارزش‌های اجتماعی از منظر قرآن کریم]]، ص ۲۱۸.</ref> | ||
==تعامل‌های [[کلامی]] مناسب (در [[مقام]] شنیدار)== | == تعامل‌های [[کلامی]] مناسب (در [[مقام]] شنیدار) == | ||
علاوه بر مقام گفتار، مقام شنیدن نیز [[آداب]]، [[قواعد]] و هنجارهای عرفی و [[اخلاقی]] خاصی دارد که رعایت آن از همه واجدان شرایط خواسته شده است. بی‌شک، اهتمام به رعایت این اصول نیز آثار و نتیجه‌های مطلوبی برای شنونده و گوینده خواهد داشت و فرایند [[ارتباطات]] کلامی را در جهت بهره‌گیری هرچه بهتر و بیشتر [[هدایت]] خواهد کرد. اهم آداب و رهنمودهای این بخش از این قرارند: | علاوه بر مقام گفتار، مقام شنیدن نیز [[آداب]]، [[قواعد]] و هنجارهای عرفی و [[اخلاقی]] خاصی دارد که رعایت آن از همه واجدان شرایط خواسته شده است. بی‌شک، اهتمام به رعایت این اصول نیز آثار و نتیجه‌های مطلوبی برای شنونده و گوینده خواهد داشت و فرایند [[ارتباطات]] کلامی را در جهت بهره‌گیری هرچه بهتر و بیشتر [[هدایت]] خواهد کرد. اهم آداب و رهنمودهای این بخش از این قرارند: | ||
===آیات قرآنی مرتبط=== | === آیات قرآنی مرتبط === | ||
# [[لزوم]] استماع دقیق همراه با [[سکوت]] [[قرآن]] به هنگام [[تلاوت]]: {{متن قرآن|وَإِذَا قُرِئَ الْقُرْآنُ فَاسْتَمِعُوا لَهُ وَأَنْصِتُوا لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ}}<ref>«و چون قرآن خوانده شود بدان گوش فرا دهید و خاموش بمانید باشد که بر شما بخشایش آورند» سوره اعراف، آیه ۲۰۴.</ref>. | # [[لزوم]] استماع دقیق همراه با [[سکوت]] [[قرآن]] به هنگام [[تلاوت]]: {{متن قرآن|وَإِذَا قُرِئَ الْقُرْآنُ فَاسْتَمِعُوا لَهُ وَأَنْصِتُوا لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ}}<ref>«و چون قرآن خوانده شود بدان گوش فرا دهید و خاموش بمانید باشد که بر شما بخشایش آورند» سوره اعراف، آیه ۲۰۴.</ref>. | ||
# [[انتخاب]] [[بهترین]] سخن از میان سخنان مختلف اظهار شده: {{متن قرآن|فَبَشِّرْ عِبَادِ * الَّذِينَ يَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَيَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ أُولَئِكَ الَّذِينَ هَدَاهُمُ اللَّهُ وَأُولَئِكَ هُمْ أُولُو الْأَلْبَابِ}}<ref>«پس به بندگان من مژده بده! * کسانی که گفتار را می‌شنوند آنگاه از بهترین آن پیروی می‌کنند، آنانند که خداوند راهنمایی‌شان کرده است و آنانند که خردمندند» سوره زمر، آیه ۱۷-۱۸.</ref>. | # [[انتخاب]] [[بهترین]] سخن از میان سخنان مختلف اظهار شده: {{متن قرآن|فَبَشِّرْ عِبَادِ * الَّذِينَ يَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَيَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ أُولَئِكَ الَّذِينَ هَدَاهُمُ اللَّهُ وَأُولَئِكَ هُمْ أُولُو الْأَلْبَابِ}}<ref>«پس به بندگان من مژده بده! * کسانی که گفتار را می‌شنوند آنگاه از بهترین آن پیروی می‌کنند، آنانند که خداوند راهنمایی‌شان کرده است و آنانند که خردمندند» سوره زمر، آیه ۱۷-۱۸.</ref>. | ||
#در آیاتی نیز به [[لزوم]] [[اعراض]] از سخن عیب‌جویان و خرده‌گیران بر [[آیات الهی]]{{متن قرآن|وَإِذَا رَأَيْتَ الَّذِينَ يَخُوضُونَ فِي آيَاتِنَا فَأَعْرِضْ عَنْهُمْ حَتَّى يَخُوضُوا فِي حَدِيثٍ غَيْرِهِ وَإِمَّا يُنْسِيَنَّكَ الشَّيْطَانُ فَلَا تَقْعُدْ بَعْدَ الذِّكْرَى مَعَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ}}<ref> «و چون کسانی را بنگری که در آیات ما به یاوه‌گویی می‌پردازند روی از آنان بگردان تا در گفت‌وگویی جز آن درآیند و اگر شیطان تو را به فراموشی افکند پس از یادآوری با گروه ستمگران منشین» سوره انعام، آیه ۶۸.</ref> و نیز به لزوم تحقیق و تفحص در [[اخبار]] گویندگان [[فاسق]] و غیر قابل [[اعتماد]] توصیه شده است {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنْ جَاءَكُمْ فَاسِقٌ بِنَبَإٍ فَتَبَيَّنُوا أَنْ تُصِيبُوا قَوْمًا بِجَهَالَةٍ فَتُصْبِحُوا عَلَى مَا فَعَلْتُمْ نَادِمِينَ}}<ref> «ای مؤمنان! اگر بزهکاری برایتان خبری آورد بررسی کنید مبادا نادانسته به گروهی زیان رسانید، آنگاه از آنچه کرده‌اید پشیمان گردید» سوره حجرات، آیه ۶.</ref>.<ref>[[سید حسین شرف‌الدین|شرف‌الدین، سید حسین]]، [[ارزش‌های اجتماعی از منظر قرآن کریم (کتاب)|ارزش‌های اجتماعی از منظر قرآن کریم]]، ص ۲۲۵.</ref> | # در آیاتی نیز به [[لزوم]] [[اعراض]] از سخن عیب‌جویان و خرده‌گیران بر [[آیات الهی]]{{متن قرآن|وَإِذَا رَأَيْتَ الَّذِينَ يَخُوضُونَ فِي آيَاتِنَا فَأَعْرِضْ عَنْهُمْ حَتَّى يَخُوضُوا فِي حَدِيثٍ غَيْرِهِ وَإِمَّا يُنْسِيَنَّكَ الشَّيْطَانُ فَلَا تَقْعُدْ بَعْدَ الذِّكْرَى مَعَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ}}<ref> «و چون کسانی را بنگری که در آیات ما به یاوه‌گویی می‌پردازند روی از آنان بگردان تا در گفت‌وگویی جز آن درآیند و اگر شیطان تو را به فراموشی افکند پس از یادآوری با گروه ستمگران منشین» سوره انعام، آیه ۶۸.</ref> و نیز به لزوم تحقیق و تفحص در [[اخبار]] گویندگان [[فاسق]] و غیر قابل [[اعتماد]] توصیه شده است {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنْ جَاءَكُمْ فَاسِقٌ بِنَبَإٍ فَتَبَيَّنُوا أَنْ تُصِيبُوا قَوْمًا بِجَهَالَةٍ فَتُصْبِحُوا عَلَى مَا فَعَلْتُمْ نَادِمِينَ}}<ref> «ای مؤمنان! اگر بزهکاری برایتان خبری آورد بررسی کنید مبادا نادانسته به گروهی زیان رسانید، آنگاه از آنچه کرده‌اید پشیمان گردید» سوره حجرات، آیه ۶.</ref>.<ref>[[سید حسین شرف‌الدین|شرف‌الدین، سید حسین]]، [[ارزش‌های اجتماعی از منظر قرآن کریم (کتاب)|ارزش‌های اجتماعی از منظر قرآن کریم]]، ص ۲۲۵.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||