سواء در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها

==مقدمه==

{{متن قرآن|أَفَمَنْ كَانَ مُؤْمِنًا كَمَنْ كَانَ فَاسِقًا لَا يَسْتَوُونَ}}<ref>«آیا آنکه مؤمن است همگون کسی است که نافرمان است؟ (هرگز) برابر نیستند» سوره سجده، آیه ۱۸.</ref>. گاهی به یک شی‌ء به [[دلیل]] [[اعتدال]] ذاتی آن اطلاق می‌گردد و به معنای "[[معتدل]] و میانه" است {{متن قرآن|وَلَمَّا بَلَغَ أَشُدَّهُ وَاسْتَوَى آتَيْنَاهُ حُكْمًا وَعِلْمًا وَكَذَلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ}}<ref>«و چون به برنایی خویش رسید و استواری یافت بدو (نیروی) داوری و دانشی بخشیدیم و بدین‌گونه به نیکوکاران پاداش می‌دهیم» سوره قصص، آیه ۱۴.</ref>.<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۴۳۹.</ref>.

[[مساوات]] در [[قرآن کریم]] میان [[انسان‌ها]] به لحاظ عملکرد و نیّات آنها [[نفی]] شده است؛ مانند [[اصحاب]] [[نار]] و [[اصحاب]] جنة، عالم و [[جاهل]]، [[کور]] و [[بینا]]، مجاهدون و قاعدون، [[مؤمن]] و [[فاسق]]؛ امّا از نظر بهره‌مندی از [[هدایت]] و فیوضات [[الهی]]، همه مساوی هستند: {{متن قرآن|الَّذِي جَعَلْنَاهُ لِلنَّاسِ سَوَاءً الْعَاكِفُ فِيهِ وَالْبَادِ}}<ref>«بی‌گمان به کسانی که کفر ورزیده‌اند و (مردم را) از راه خداوند و از مسجد الحرام- که آن را برای بومی و غیر بومی یکسان قرار داده‌ایم- باز می‌دارند و (نیز) به هر کس که در آن از سر ستم آهنگ کژروی کند، از عذابی دردناک می‌چشانیم» سوره حج، آیه ۲۵.</ref>، {{متن قرآن|وَقَدَّرَ فِيهَا أَقْوَاتَهَا فِي أَرْبَعَةِ أَيَّامٍ سَوَاءً لِلسَّائِلِينَ}}<ref>«و بر روی آن کوه‌هایی استوار پدید آورد و در آن خجستگی نهاد و در چهار روز روزی‌هایش را در آن برای خواهندگان یکسان اندازه‌گیری کرد» سوره فصلت، آیه ۱۰.</ref>.