سوید بن حارث قینقاعی در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

==مقدمه==

از زندگانی و [[نسب]] [[سوید]] اطلاع چندانی در دست نیست، جز آنکه در برخی منابع از [[یهودیان بنی‌قینقاع]] و از [[مخالفان]] [[رسول خدا]]{{صل}}شمرده شده است.<ref>السیرة النبویه، ج۱، ص۵۱۴.</ref> وی پس از مدتی [[مسلمان]] شد و برپایه احتمالی، [[تاریخ]] [[اسلام آوردن]] او به [[نبرد]] [[بنی‌قینقاع]] و [[تبعید]] آنان از [[مدینه]] در [[سال دوم هجری]] بازمی‌گردد که در آن رویداد، یهودیان [[بنی‌قینقاع]] مدینه را ترک کردند <ref>المغازی، ج۱، ص۱۷۶ - ۱۷۷؛ دلائل النبوه، ج۳، ص ۱۸۳.</ref> و بنا بر برخی گزارش‌ها [[اسلام]] آوردند و در مدینه ماندند؛ اما اسلام او [[واقعی]] نبود و از این رو از [[منافقان]] شمرده شده است.<ref>نک: السیرة النبویه، ج۱، ص۵۱۳ - ۵۱۴؛ امتاع الاسماع، ج۱۴، ص۳۶۷ - ۳۷۹.</ref> بنی‌قینقاع از همپیمانان پیشین [[قبایل]] [[خزرج]] بودند<ref> المغازی، ج۱، ص۱۷۹؛ ج۲، ص۵۱۰؛ دلائل النبوه، ج ۳، ص۱۷۴.</ref> و [[روابط]] نزدیکی با آنان داشتند.

در گزارشی، پس از [[هجرت]] رسول خدا{{صل}} به مدینه، محبوبیتی که آن [[حضرت]] پیدا کرد، سبب [[حسادت]] گروهی از سران و بزرگان [[یهود]] شد و در صدد [[کارشکنی]] برآمدند، از این‌رو شماری از [[مردم مدینه]] را که به ظاهر و از [[ترس]] [[افکار]] عمومی یا برای [[حفظ جان]] و [[مال]] خویش مسلمان شده بودند با خود همراه ساختند. همراه ‌شدگان، منافقانی بودند که با [[یهودیان]] جلسات و رفت و آمدهای مخفیانه داشتند و از جمله آنان [[سوید بن حارث]] از [[قبیله]] بنی‌قینقاع بود.<ref>السیرة النبویه، ج۱، ص۵۱۳ - ۵۱۴.</ref>

بنا بر [[روایت]] [[ابن‌عباس]]، آیه {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا الَّذِينَ اتَّخَذُوا دِينَكُمْ هُزُوًا وَلَعِبًا مِنَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ مِنْ قَبْلِكُمْ وَالْكُفَّارَ أَوْلِيَاءَ وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ}}<ref>«ای مؤمنان! آنان را که دینتان را به ریشخند و بازی می‌گیرند- یعنی کسانی را که پیش از شما به آنان کتاب داده شده است و (یا) کافران را- سرور مگیرید و اگر مؤمنید از خداوند پروا کنید» سوره مائده، آیه ۵۷.</ref> درباره سوید و یکی دیگر از اعضای بنی‌قینقاع نازل شده است. این‌دو با اینکه اسلام اظهار کردند، در صف منافقان بودند، از این‌رو [[خداوند]] [[مسلمانان]] را از [[ارتباط]] نزدیک و صمیمانه با [[یهودیانِ]] به ظاهر مسلمان که [[دین]] [[پیامبر]] را مسخره می‌کنند، بازداشت<ref>جامع البیان، ج۶، ص۱۸۷؛ التبیان، ج۳، ص۵۶۸؛ اسباب النزول، ص۲۰۲.</ref> هرچند [[شأن نزول]] [[آیه]]، همچنین گزارش برخی [[منابع تاریخی]] <ref>السیرة النبویه، ج۱، ص۵۶۸؛ عیون الاثر، ج۱، ص۲۵۰.</ref>در همین باره‌اند، متن آیه به [[یهودیان]] مسلمان‌شده اشاره‌ای ندارد و تأکیدش بر یهودیان و کافرانی است که [[دین]] [[مسلمانان]] را مسخره می‌کردند، از این رو بعید نیست [[نزول آیه]] هنگامی بوده است که آن دو هنوز [[مسلمان]] نشده بودند.<ref>[[محمد اکبری کارمزدی|اکبری کارمزدی، محمد]]، [[سوید بن حارث قینقاعی (مقاله)|مقاله «سوید بن حارث قینقاعی»]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۱۶ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]]، ج۱۶.</ref>